Psychologia
Psychologia bada mechanizmy, które rządzą ludzką psychiką i zachowaniem, a także analizuje wpływ zjawisk psychicznych na relacje międzyludzkie. Psychologia nie tylko próbuje odkryć wzorce zachowań, ale również pomóc ludziom, borykającym się z różnymi problemami. Jej nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza naukę o duszy. Jednak nie była znana w starożytności - termin ten powstał dopiero w XVI wieku.
![Jak okiełznać nastolatkę? [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-tk3G-hJdo-iXwP_porada-psychologa-320x213.jpg)
Moja 16 letnia córka nie słucha co się do niej mówi, w domu nie robi praktycznie nic. Nawet jeżeli posprząta swój pokój - po godzinie znowu jest jest bałagan. Już nie mam do niej siły!
Moja 30-letnia córka od kilku lat ma tiki. Początkowo było to częste marszczenie nosa, czy mimowolne poruszanie ramionami. 3 lata temu urodziła synka z zespołem genetycznym i tiki się pogłębiły. Najbardziej dokuczliwym i wprost bolesnym jest tik poruszający jej brzuch - takie częste skurcze. Bardzo bym chciała jej pomóc, ale nie wiem jak. Czy są jakieś metody leczenia dające nadzieję na pozbycie się tych dolegliwości?
Moja siostra parę lat temu zachorowała na anoreksje. Udało się jej z tego wyjść bez pomocy psychologa, jednak do tej pory ma bardzo niskie poczucie własnej wartości. Nie potrafi budować więzi z innymi ludźmi, sama twierdzi ze nie umie okazywać uczuć. Jak mogę jej pomoc?
Czy obsesje są bezpieczne dla zdrowia?
Od paru dni okaleczam się, lecz nie jest to wywołane żadnymi stresami czy kompleksami. Po prostu lubię czuć ból. Nie wiem dlaczego czuję się wtedy lepiej. Nie jest to typowe cięcie się - biorę coś ostrego i robię na mojej skórze różne wzory, które oznaczają dla mnie coś ważnego. Nie umiem tego powstrzymać, nie rozumiem, dlaczego to robię...
Moja 18-letnia córka uczy się w liceum, na wakacje znalazła sobie pracę. Widziałam, jak się cieszy i stara, ale po kilku dniach okazało się, że ją tam wykorzystali - nie płacili jej tyle ile powinni. Niestety, córka nie podpisała umowy, więc nie było podstaw, żeby walczyć. Od tego momentu córka bardzo się zmieniła, stała się arogancka względem wszystkich, nie chce już pomagać w domu tak jak kiedyś oraz, co najgorsze, często wraca do domu pod wpływem alkoholu. Nie wiem, co mam robić, jak jej pomóc?
Mam 23 lata i od jakichś 3 miesięcy zauważyłam, że dzieje się coś z moim organizmem, a mianowicie przed każdym wyjazdem czy do miasta czy nawet na weekend do koleżanki zaczyna mnie boleć brzuch, wymiotuję i strasznie boli mnie głowa. Czy to może być nerwica? Mam jakiś lęk przed wyjazdem. Nie mam ochoty na żadne zabawy, gdyż najbezpieczniej czuję się w domu.
Niby nie jestem gruba, BMI mam w normie, ale ciągle mam wyrzuty, że jem za dużo słodyczy, że mam za duży brzuch, za grube nogi. Mam niską samoocenę. Dlaczego nie potrafię się zaakceptować?
Dzień dobry. Mam 32 lata. Trójkę małych, wspaniałych dzieci oraz cudownego męża. Od kilku lat (myślę, że zaraz po urodzeniu się naszego pierwszego syna) ochota na seks całkowicie mi odeszła. Moglibyśmy sie nie kochać, choć czuję czasami potrzebę zaspokojenia sie. Kocham swojego męża i wiem, jak bardzo cierpi z powodu mojej całkowitej oziębłości. Nie biorę tabletek antykoncepcyjnych, mam spiralkę.
Dziwi mnie moja postawa. Mam bardzo wielką wyobraźnie i często wyobrażam sobie rożne, ciekawe historie, zazwyczaj mocno nasycone romantyzmem. Mąż nie jest typem romantyka i czasem mi to przeszkadza, ale nie mogę zrzucać całej winy na męża za jego brak romantyzmu.
Zastanawiam sie jaki jest powód takiego stanu, denerwuje mnie, że nie czuję potrzeby na seks. Czy powinnam sie zgłosić z tym do specjalisty?
Jestem mężatką od ponad 20 lat. Myślałam ze mam idealnego męża, a przynajmniej wiernego. Okazało się jednak, że jest inaczej. Zostałam zdradzona kilka razy, mimo wszystko jesteśmy razem. Chciałabym nadal z nim być, ale od tamtego czasu nie mogę zaakceptować jego oglądania stron erotycznych. Bardzo mnie to boli. Mimo przeprowadzonych kilku rozmów nadal to robi, oczywiście podczas mojej nieobecności. Co mam robić?
Korzystał z gadu gadu - tam poznawał osoby, z którymi (jak zapewniał) łączą go tylko rozmowy. Zabroniłam mu tego. Mam wrażenie, że ma do mnie o to pretensje - proponował mi, abym znalazła sobie przyjaciela. Nie preferuję małżeństwa z osobą trzecią. Poznane byle jakie osoby uważa za przyjaciół. Jest to dla mnie sytuacja bardzo stresująca. Czy chce przez to sprawić, bym była o niego zazdrosna? Coraz gorzej znoszę tę sytuację, czasem czuję sie kompletnie załamana. Mając nadzieję na stworzenie normalnej rodziny spotykam się z nieodpowiedzialnością i "głupotą".
Jak poprawić codzienne samopoczucie, kiedy wiosny za oknem jeszcze nie widać? Śnieżna aura wyraźnie służy tylko amatorom sportów zimowych. Większości z nas śniegu w tym roku już stanowczo wystarczy, a prognozy pogody nie nastrajają optymistycznie. Na ratunek wyruszają kolory! Barwy w naszym otoczeniu mają ogromy wpływ na samopoczucie. Kolory mają działanie orzeźwiające, albo sprawiają, że czujemy się wypoczęci. Inspirują do działania i wyciszają.
Jak poradzić sobie z przedłużającą się zimą i dodać sobie energii? Wszyscy wiemy, że brak słońca negatywnie wpływa na nasze samopoczucie. Co możemy z tym zrobić, aby nie dać się chandrze i przygnębieniu z powodu przedłużającej się zimy i ciągłego zachmurzenia?
Mam 13 lat. Chciałabym być taką dziewczyną pociągającą, piękną, żeby wszyscy chłopcy lecieli na mnie, a nawet żeby się o mnie bili. Mam problem z moją figurą. Otóż chodzi o to, że mam płaską pupę i nie wiem, co mam z tym zrobić. Bardzo zależy mi na tym, aby zmieniła kształty. Mam też takie wąskie biodra. Nie wiem, co mam zrobić... Jak sie odżywiać? Jestem troszkę za szczupła, ale nie wiem jak mam przytyć. I jeszcze jedno. Nie wiem, jaka ja mam być w stosunku do chłopcow, aby mnie bardzo polubili, a nawet żeby się zakochali we mnie. Nie wiem, o czym można z nimi rozmawiać?
Moja mama ma 55 lat i zawsze była bardzo nerwowa. Jednak to, co się teraz z nią dzieje, przechodzi wszelkie granice, a o leczeniu nie chce słyszeć. Wpada w furię, a za chwilę oskarża mnie, że to ja na nią krzyczę. Wymyśla sobie rzeczy nie z tej ziemi np. że mój mąż zakręca jej grzejniki, lub ja trzaskam szafkami w kuchni, nie wspomnę, co mówi o moim tacie, a najgorsze jest to, że to wszystko chodzi i opowiada obcym ludziom. Robi z nas tyranów, a przecież to nieprawda. Przed wigilią zrobiła awanturę o to, że mój mąż przywiózł choinkę żywą, a nie sztuczną i uciekła z domu. Pojechała do domku na wieś, a sąsiadom powiedziała, że ja ją wyganiam z domu. Rzuca przedmiotami, grozi że się powiesi albo nie będzie jadła. Co my mamy z nią zrobić, jak do niej podejść, bo jesteśmy u kresu wytrzymałości nerwowej.
Moja 15 letnia córka ma bardzo zmienne nastroje. Bardzo często zdarza się, że jest smutna, załamana i płacze. Gdy pytam ją o przyczynę to nie chce w ogóle ze mną rozmawiać, mówi, że sobie poradzi. Jest kapryśna, humorzasta, wydaje mi się, że straciła przyjaciół i większość kolegów. Nie wiem co robić - mi nie chce się zwierzać, oddala się ode mnie. Wciąż prosi tylko, żeby kupić jej psa. On będzie jej przyjacielem. Wydaje mi się, że córka została bardzo zraniona przez przyjaciół, zawiodła się na nich - a kiedyś bezgranicznie im ufała. Czy pies to dobry pomysł?
Jestem strasznie zazdrosna o mojego narzeczonego. Mimo że on cały czas zapewnia mnie o tym, że tylko mnie kocha i ze mną chce być do końca życia. Wierzę mu, ale najbardziej dobija mnie to, jak on np. odezwie się mile do jakiejś innej dziewczyny. Może jestem taka zazdrosna z tego powodu, że nie chcę go stracić, ale przez to oboje cierpimy. I tak się dziwię, że on tyle ze mną wytrzymał. Staram się zmienić i np. na dyskotekach już mnie nie obchodzi, jak inne dziewczyny się do niego "podwalają", bo wiem, że on jest ze mną. Jak przestać być taką zazdrośnicą?
Moje dziecko w nocy przesypia około 12 godzin, z przerwami na jedzenie, ale je przez sen. Problemem jest spanie w dzień Zuzia śpi maksymalnie 2 godziny w ciągu całego dnia, nie wiem, czy to nie za mało? A jeśli za mało, to w jaki sposób ją uśpić? Smoczka nie lubi, usypia przy piersi, ale też nie zawsze, a jak już uśnie, to budzi się po pół godzinie. Drugim problemem jest niechęć do piersi, zauważyłam to od kilku dni, w ciągu dnia nie chce ssać, odpycha się i histeryzuje, czasem daje się namówić na jedzenie, ale tylko, gdy noszę ją i chodzimy po całym mieszkanie, jak już się uspokoi i naje, to jest nawet szansa, aby usnęła. Zauważyłam, że jak podaje jej odciągnięte mleko przez butelkę, to zjada chętniej. Nie wiem, czy doszukiwać się jakiejś choroby w jej zachowaniu, czy przejść na karmienie sztuczne. Dodam, że ładnie przybiera na wadze, w ciągu ostatnich dwóch tygodni, to nawet zbyt dużo przybrała, bo aż 70 dkg. Bardzo proszę o pomoc i poradę.
Mój ojciec nadużywał alkoholu, awanturował się. Jako dziecko bardzo to przeżywałam. Teraz, gdy mąż wraca do domu pod wpływem alkoholu, zaczynają drżeć mi wszystkie mięśnie, cała się trzęsę, serce wali jak oszalałe, robi mi się słabo, gardło zaciska się. Tłumaczę i proszę, żeby nie pił, ale on tego nie rozumie. Jak sobie radzić w takiej sytuacji? Czy to nerwica?
Moje dziecko ma 10 lat i ma krzywe ząbki. Nie chce nosić aparatu bo boi się ,że dzieci będą się śmiały z niego. Jak go przekonać do aparatu? Jakich użyć argumentów żeby się zgodził?
Mojego syna, w wieku 10 lat, cechuje ogromne lenistwo i brak motywacji do nauki. Nie ma takiej dziedziny wiedzy, którą by się zainteresował (oprócz oczywiście gier komputerowych i oglądania telewizji). Zauważyłam, że przejawia zdolności językowe, muzyczne, ma bogaty zasób słownictwa. Cóż z tego? Wszyscy jego nauczyciele zgodnie twierdzą, że "stać go" na o wiele więcej, a on przekłada w nieskończoność moment zasiadania do lekcji i odrabia je ze łzami w oczach. Ja od najwcześniejszych lat starałam się dbać o rozwój jego zainteresowań: czytałam mu książki (bardzo to lubił jednak sam nie czyta), zabierałam w interesujące miejsca, opowiadałam o tym, jakie ciekawe jest zdobywanie wiedzy i jak wiele dowie się w szkole. Dziwi mnie jego postawa, ponieważ dla mnie dowiadywanie się nowych rzeczy było zawsze ciekawe. Jak motywować dziecko? Argumenty typu: wiedza i umiejętności przydadzą ci się w przyszłym życiu, zupełnie do niego nie trafiają.
