Ropień zagardłowy: przyczyny, objawy, leczenie

Ropień zagardłowy (łac. abscessus retropharyngeus) to ropień tkanek miękkich przestrzeni zagardłowej. Może przebiegać w formie ostrej lub przewlekłej. Ostry ropień zagardłowy dotyczy tylko małych dzieci i obecnie występuje rzadko. Natomiast u dorosłych może wystąpić przewlekły ropień zagardłowy, powstający w przebiegu gruźlicy trzonów kręgów szyjnych.

Spis treści

1. Ropień zagardłowy: objawy
2. Ropień zagardłowy: diagnostyka
3. Ropień zagardłowy: leczenie

Ropień zagardłowy występuje u dzieci w postaci ostrej jako skutek infekcji gardła, a u dorosłych przyjmuje postać ropnia przewlekłego (ropień zimny, gruźliczy). Węzły chłonne zagardłowe (Henlego) występują tylko u dzieci i z czasem zanikają. Wypełniają przestrzeń zagardłową, która leży pomiędzy powięzią tylnej ściany gardła, a blaszką przedkręgową powięzi szyi, pokrywającą kręgosłup szyjny i mięśnie przedkręgowe. Spływa do nich chłonka z jamy nosowej, gardła, zatok szczękowych i migdałka gardłowego. Dlatego infekcje w tych okolicach mogą być powikłane wytworzeniem ropnia zagardłowego. Najczęściej jest to zakażenie gronkowcem lub paciorkowcem. Przestrzeń zagardłowa ku dołowi przechodzi w śródpiersie górne a następnie tylne. Tworzy to łatwą drogę dla szerzenia się zakażenia do klatki piersiowej. To powoduje, że ropnie zagardłowe są bardzo niebezpieczne.

Ropień zagardłowy: objawy

• pogorszenie stanu ogólnego
• bolesność podczas ruchów szyją
• charakterystyczne ustawienie głowy - odchylani jej ku tyłowi
• uwypuklenie bocznej ściany gardła i szyi
• palpacyjnie wyczuwalne chełbotanie
• szczękościsk
• trudności w połykaniu, krztuszenie się
• duszność i objawy niedotlenienia
• zaburzenia drożności nosa, zmiana barwy głosu (nosowanie zamknięte)
• gorączka z dreszczami

Ropień zagardłowy: diagnostyka

W diagnostyce różnicowej należy wziąć pod uwagę zapalenie krtani, ropowicę krtani. Istotne jest też rozróżnienie ostrego ropnia zagardłowego od gruźliczego zimnego ropnia opadowego. W celu jego rozpoznania wykonuje się zdjęcie Rtg szyjnego odcinka kręgosłupa. Jest to istotne ze względu na odmienne postępowanie terapeutyczne. Ropnia zimnego nie wolno nacinać, ponieważ powstałaby niegojąca się przetoka. Należy go opróżnić poprzez nakłucia.

Ropień zagardłowy: leczenie

Pacjenci wymagają hospitalizacji na oddziale laryngologicznym. Oprócz intensywnej antybiotykoterapii podawanej pozajelitowo, wykonuje się opróżnienie chirurgiczne ropnia. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu dotchawiczym w pozycji Trendelenburga. Ropień nacina się i drenuje z dojścia przez jamę ustną.