Widzenie tunelowe: przyczyny, objawy, leczenie

Widzenie tunelowe (peryferyjne) to wada wzroku, w której chory ma wrażenie, jakby patrzył przez rurkę lub tunel. Przyczyn tego objawu może być wiele i to właśnie od znalezienia tej właściwej zależeć będzie leczenie. Dowiedz się, co powoduje widzenie tunelowe i jak sobie z nim radzić.

Spis treści

1. Przyczyny widzenia tunelowego
2. Jaskra - co powinieneś o niej wiedzieć?
3. Widzenie tunelowe w psychologii
4. Leczenie widzenia tunelowego

Widzenie tunelowe to ograniczenie pola widzenia, które można porównać do patrzenia w głąb studni, albo przez wizjer. W efekcie człowiek ma trudności w dostrzeżeniu tego, co znajduje się po bokach, u góry i na dole. Zaburzenie to najczęściej dotyka ludzi starszych, ale zdarza się i młodszym, a nawet dzieciom. Może wystąpić nagle lub rozwijać się stopniowo, czasem przez wiele lat. Inna nazwa tej choroby to widzenie peryferyjne. Skąd się ono bierze?

Przyczyny widzenia tunelowego

Jest szereg czynników, które prowadzić mogą do widzenia tunelowego, np.:

• migrena
• choroby oczu, jak jaskra, zaćma, odwarstwianie siatkówki, zwyrodnienie barwnikowe siatkówki
• efekt uboczny zażywania różnych leków
• nadmierny wysiłek fizyczny
• alkohol, narkotyki
• stany depresyjne, przewlekły stres, długotrwałe inne negatywne emocje (o tym więcej poniżej)
• stwardnienie rozsiane
• guz mózgu
• udar niedokrwienny

Jaskra - co powinieneś o niej wiedzieć?

Widzenie tunelowe w psychologii

Istnieje także inne znaczenie określenia: widzenie tunelowe. W psychologii, w syndromie presuicydalnym, czyli poprzedzającym próbę popełnienia samobójstwa, widzeniem tunelowym określa się stan, w którym chory nie dostrzega żadnych innych wyjść z ciężkiej sytuacji, w której się znalazł, jak tylko odebranie sobie życia. Nawet, gdy bliscy wprost podają te rozwiązania, nie są one dla chorego zadowalające. W dodatku nagromadzenie negatywnych emocji rzeczywiście może doprowadzić do fizycznego zawężenia pola widzenia. Jak to się dzieje?Przewlekły stres powoduje nadmierną produkcję adrenaliny, a to z kolei może prowadzić do zwiększenia ciśnienia śródgałkowego. Nawet jeśli jest to niewielkie nadciśnienie, to jeśli się długo utrzymuje, może powodować różnego rodzaju zaburzenia wzroku, m.in. niewyraźne widzenie, widzenie czegoś, czego nie ma, a także właśnie widzenie tunelowe.

Leczenie widzenia tunelowego

Leczenie tego schorzenia jest o tyle trudne, że zależy od przyczyny. W żadnym wypadku nie wolno bagatelizować widzenia tunelowego i gdy tylko się pojawi, należy zwrócić się do lekarza. Bardzo ważne jest także uważne obserwowanie objawów dodatkowych. Mogą to być np.:

• bóle oczu
• bóle głowy i zawroty głowy
• mdłości
• zaburzenia równowagi
• drętwienie szyi albo twarzy

ale także wiele innych objawów. Trzeba powiedzieć o nich lekarzowi, bo to może go szybciej naprowadzić na właściwy trop. Jeśli widzeniu tunelowemu towarzyszą mroczki przed oczami, ból i przekrwienie oczu, czasem nawet utrata wzroku oraz nudności – może to być jaskra. Ogólne pogorszenie wzroku, a do tego falowanie obrazu czy błyski mogą wskazywać na odwarstwienie siatkówki. Silne bóle głowy towarzyszące widzeniu tunelowemu prawdopodobnie oznaczają, że jest to "po prostu" jeden z objawów migreny. Jak wcześniej wspomniano, również guz mózgu może dawać oznaki w postaci widzenia tunelowego i wtedy mogą towarzyszyć mu jeszcze inne zaburzenia wzroku (falowanie, błyski, mroczki, niedowidzenie), a nawet omamy.

W zależności od wywiadu lekarz powinien skierować pacjenta na konsultację okulistyczną, neurologiczną, laryngologiczną, a także psychiatryczną. Leczenie ustala się po postawieniu diagnozy. I tak, może to być operacja chirurgiczna (w przypadku guza), leki psychotropowe i psychoterapia (w przypadku problemów psychicznych) lub zmiana natężenia aktywności (w przypadku widzenia tunelowego generowanego przez wysiłek fizyczny).