NOWY NUMER
Ciąża i dziecko
![Kłopoty z z 11 letnim chłopcem [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-4eTr-xYDs-7bSj_porada-pedagoga-320x400-nocrop.jpg)
Ilość problemów zaczyna nas, rodziców, przerastać. Naszemu jedynakowi dajemy bardzo dużo miłości i poświęcamy mu każdą wolną chwilę. Jest bardzo zdolny, ma niesamowitą pamięć i różnego rodzaju zainteresowania, które pomagamy mu pogłębiać. Problem polega na tym, że z naszym dzieckiem nie można porozmawiać na tematy dotyczące np. jego złego zachowania - na wszystko reaguje przeraźliwym płaczem. Nie zastanawia się nad tym, co mówi. Doprowadziło to w tej chwili do tego, że notorycznie kłamie, nawet jeśli chodzi o bardzo błahe rzeczy. Karaliśmy go za kłamstwo np. zakazem oglądania tv czy korzystania z komputera. Nauczki, które są konsekwencją kłamstwa lub zachowania też nie przynoszą wymiernych korzyści, zawsze wszystko kwituje histerycznym płaczem. Do tego dochodzi jeszcze nieposłuszeństwo i roztrzepanie - wszystkie zadania wykonuje bardzo szybko, niestarannie, nigdy nie sprawdzi, do rad, które dajemy podchodzi arogancko. Zawsze miał trudny charakter, ale w tej chwili jesteśmy jako rodzice wytrąceni z równowagi. Już sami nie wiemy, co jest prawdą i jak rozmawiać i tłumaczyć, aby zrozumiał swoje zachowanie. Jego bujna wyobraźnia i upór w postawieniu na swoim czasem nas przeraża.
Oboje jesteśmy pedagogami i staraliśmy się nasze dziecko wychowywać tak, aby uniknąć stawianych też typu: to zachowanie jedynaka, jaki rozpieszczony itp. W naszym domu panuje dyscyplina, syn nie jest egoistą, ma przyjaciół, jest lubiany przez nauczycieli, jest świetnym organizatorem. Nie wiemy, w czym tkwi problem? Jak postępować?
Czy konieczna jest wizyta u specjalisty? Może jest to sprawa nie na tyle poważna psychologicznie, że sami będziemy mogli nad tym popracować.
Co zrobić żeby syn lepiej dobierał sobie przyjaciół? Chodzi do dobrej szkoły, ma kolegów, którzy reprezentują jakiś poziom, ale o wiele bardziej odpowiadają mu ci, którzy mieszkają w okolicy, chodzą w kapturach, piją piwo w parku i chodzą na działkę na imprezy. On sam rozumie, że nie może spotykać się jednocześnie z jednymi i drugimi. Wybiera to co łatwiejsze. Coraz trudniej namówić go na przeczytanie książki etc. W klasie niestety też wybiera to, co łatwiejsze... Przeprasza, a już następnego dnia robi to samo. Nie jestem wolna od problemów z tym związanych. Czuję się z tym osamotniona, ponieważ mąż jest ciągle na niego obrażony za spóżnienia , alkohol. W zeszłym roku byliśmy u terapeuty. Syn i mąż mieli kilka spotkań, które miały naprawić ich relacje. Niestety, nic się nie zmieniło. Sytuacja rozwija się w złym kierunku, ponieważ trwa to już lilka lat. Syn wykazuje większe posłuszeństwo wobec ojca. Ten z kolei ucieka od problemu.Boi się porażki? Co mam zrobić ja - matka - kochająca, nie zawsze konsekwentna? I jak nie zwariować?
Z góry dziękuję za odpowiedz.
Kochająca , ale bardzo zmeczona matka 18- latka..................
(Mąż miał poważny problem z alkoholem i dzieci wychowywałam sama. Teraz jest w domu, ale nadal nie ma czasu dla dzieci . On po prostu tego nie potrafi........)
![Martwię sie o wnuczkę [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-Y52Z-ywZS-BDzi_porada-logopedy-pedagoga-320x400-nocrop.jpg)
Moja wnuczka w styczniu 2008 skończy 4 latka, w tej chwili jeszcze nie wymawia poprawnie wielu słów, jak również nie potrafi mówić pełnymi zdaniami. Obecnie przebywa z rodzicami w Anglii i coraz bardziej sie niepokoję o nią.
Od pół roku jestem z chłopakiem. Niby wszystko jest ok, choć początki były ciężkie. Ale czasem mam go dość i wszystko mnie w nim denerwuje. Sama nie wiem, co sie ze mną dzieje, ale tak jest. No i najważniejsza sprawa, która nas dzieli. On nalega na stosunek, a ja kategorycznie odmawiam. Nie jestem gotowa i po prostu nie chcę tego robić. Każde nasze spotkanie kończy się jego prośbą i moją odmową. On niby mówi, że mu na tym nie zależy i że poczeka, ale swoim kumplom mówi, że tylko na to czeka i że pewnie niedługo ulegnę (mamy wspólnego przyjaciela, stąd to wiem). Czy każdy facet taki jest? Ja pragnę tylko miłości... Mam od niego odejść? Może on powinien być z dziewczyną, która zaspokoi jego potrzeby? Jestem młoda, nie chcę marnować sobie życia...
Dzieńdobry
Mam na imię Ewelina i mam 12 lat
Mam problemy z nauczycielami.
Mam psychodyslekcje.
Moi nauczyciele jednak nie rozumieją co to jest.
Chodze do poradni nie publicznej w Płocku i mam z niej opinnie w tej opinni jest napisane
że na kartkówkach mam mieć prtzedłużony czas, jednak go nie mam, wiec pytam się co mam
zrobić, a i chciałam dodac dyrektorka szkoły tez to lekceważy!!
Odwiedziłam brata w więzieniu. Dostał 3 lata. Matka mnie wyzwała, ona nie chce go znać.
Będę do niego jeżdzić, tylko nie wiem jak z kasą, bo ona się nie dołoży. Jak jej nie powiem, to nie mam z kim zostawić Dawidka, jak wyjeżdżam. Mąż pracuje. Od nas do Sieradza jedzie się 14 godzin. Ale jak ja nie pojade, to kto? W końcu to brat. Czy ja żle myślę, może matka ma rację, mnie też wstyd za niego?
Ratunku! Moja córka jest zagrożona z 3 przedmiotów!
Właśnie się dowiedziałem. Co robić? Z historii i niemieckiego może się jeszcze jakoś wybroni, popracujemy, coś napisze, ale z fizyki (!!!) tragedia. Tak zaczęła gimnazjum. Matka jest pobłażliwa, ona nic nie robiła cały rok. Na półrocze miała 4 pały, a ja nic nie wiedziałem. Czy się zlitują i dadzą Ewci poprawkę z tej fizyki, nie wiem. Ja bym na ich miejscu nie dawał, ale to moja córeczka, taka miła i ładna. Szkoda roku. Czy mam pójść do szkoły? Co powiedzieć?
Czy można się uzależnić od rysowania? Mój kolega ciągle rysuje krzyże, a jak go pytam, po co to robi, to nie umie na to odpowiedzieć. Na lekcji, zamiast słuchać, wciąż rysuje na końcu zeszytu, nie umie się powstrzymać, przestać...
Martwię się o wnuczkę. Chodzi do drugiej klasy gimnazjum w dużym mieście. Zawsze dobrze się uczyła i działała w harcerstwie. Była wesoła i miła. Teraz jest jakaś inna, zaniedbana, często brudna, ma dużo trójek. Zrobiła się mrukliwa i senna, nie chce żartować i rozmawiać. Czasem myślę, że to taki wiek, ale wiem że tam w domu są problemy. Córka 2 lata temu się rozwiodła, ojciec wyjechał do innego miasta, brat mały, ma teraz 6 lat. Córka robi karierę naukową, ma kogoś. Dzieci nie mają dobrej opieki. Mały mówi, że siostra gdzieś chodzi z towarzystwem, czasem go zabiera. Ja mieszkam w małym mieście 40 km od nich. Wnuczka czasem przyjeżdża, ale nie chce o tych sprawach rozmawiać. Proponowałam córce, że wezmę wnuczkę do nas, to przypilnuję, a i jej będzie łatwiej z jednym dzieckiem. Ale córka się obraża, że chcę dziecko trzymać na prowincji. Ja nie mogę jechać do nich, bo mąż chory, chyba że w maju, jak pojedzie do sanatorium. Szkoda mi dziecka, bo widzę, że to wszystko ją gryzie i nie ma w niej radości. Jak pomóc? Co robić?
Od lat prowadzimy cukiernię. Syn uczy się na cukiernika i miał nam pomagać. Od kiedy zrobił prawo jazdy, tylko jeździ i nic go nie obchodzi. Mówi, że rzuci szkołę, bo będzie jeździł na TIR-ach, tak jak brat jego kolegi.
Chce pieniędzy na zawodowe kursy samochodowe. My zawsze planowaliśmy, że będzie nam pomagał i kiedyś przejmie piekarnię i sklep, bo córka szyje. Czy uda się mu przetłumaczyć? Przecież prowadzenie TIR-ów to niebezpieczny zawód, a tutaj ma wszystko. Martwię się bardzo o niego. Syn ma 18 lat, kończy technikum gastronomiczne.
Proszę o poradę. Anna
Mamy trzytygodniową córeczkę. Mamy także synka. I o niego się niepokoję. Piotruś niedługo skończy cztery lata. Zawsze był pogodną przylepą. Nie sprawiał nam większych kłopotów. Razem cieszyliśmy się, że będzie miał siostrzyczkę. A teraz, kiedy się urodziła, Piotruś zrobił się bardzo nerwowy, często złości się i płacze. Do Ani nawet nie podchodzi. Nie chce chodzić z nami do parku, woli zostawać w domu z babcią. Nie znoszę awantur, więc mu na to pozwalam, ale martwię się, bo dziecko przecież potrzebuje ruchu na świeżym powietrzu. Zastanawiam się dlaczego tak bardzo się zmienił. Czy to nowy okres w życiu? Czy coś przeoczyłam albo źle robię? Magda.
Nie rozumiem tego świata. Skąd tyle agresji u dzieci? Gdy ja chodziłam do szkoły byliśmy milsi dla siebie. Moją córkę wciąż popychają i biją. Jest w klasie dziewczynka, która wszystkich kopie. Co kilka dni słyszę, że ktoś kogoś walił plecakiem po głowie. Czy jak zmienię córce szkołę, to będzie tak samo? Ona jest dopiero w drugiej klasie i nie chcę, by spędziła życie w takim towarzystwie. Irena.
