NOWY NUMER
Ciąża i dziecko
![Wstydliwość [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-4eTr-xYDs-7bSj_porada-pedagoga-320x400-nocrop.jpg)
Przepraszam że zawracam pani moimi kłopotami głowę. Ale chyba jestem nieśmiały i pedagog szkolny też tak uważa. Boję się do kogoś nowego podejść i porozmawiać. Wcześniej mi pani pisała, że bym szukał nowych przyjaciół, tylko jak, skoro ja się boję do nich podejść. Jak mam sobie z tą nieśmiałością poradzić? Już nie wiem co mam dalej robić?
![Skaczące ciśnienie krwi u nastolatka [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-dAt8-NRqn-BK78_porada-internisty-320x400-nocrop.jpg)
Mój syn ma 13 lat od niedługiego czasu ma problemy z ciśnieniem raz wysokie 140/90, a czasmi bardzo niskie - 80/50. Zrobiłam mu badanie krwi i moczu jest wszystko ok, pielęgniarka szokolna twierdziże to z powodu dojrzewania (syn przez ostatnie pół roku bardzo się wyciągnął i urósł). Czy powinam zrobić mu dodatkowe badania?
Szmer serca został u mnie stwierdzony w wieku ok. 13 lat. W chwili obecnej mam 29 lat i jestem w 14 tygodniu ciąży. Od ok. 9 tygodnia ciąży doskwierają mi bóle w okolicach serca (nie mogę wziąć wtedy głębokiego oddechu, nie jestem w stanie położyć się na plecach, ostatnio gdy wystąpił taki ból mogłam położyć się tylko na lewym boku, a kiedy chciałam zmienić pozycję, ból się nasilał). Bóle te trwają czasami parę godzin, dopadają mnie o każdej porze dnia, nawet w nocy, do tego od czasu do czasu dochodzą palpitacje serca, ostatnio przy ogladaniu tv, kiedy byłam zupełnie zrelaksowana. Tydzień temu miałam robione badania EKG, echo (mieszkam w Anglii i tu też badania były wykonane). Lekarz stwierdził szmer, który nie jest groźny w moim stanie. Jednak bóle te są bardzo dokuczliwe. Jak mogę je zminimalizować? Czy mogę przyjmować jakieś tabletki przeciwbólowe? I czy rzeczywiście to nic groźnego w moim stanie?
Dlaczego moja córeczka tak strasznie źle reaguje na niektóre, zdawałoby się, błahe zdarzenia? Dzisiaj zdenerwowało ją to, że to ja, a nie ona, zerwałam słomkę z jej napoju na kartoniku, choć wcześniej dawała mi do zrozumienia, że mam to zrobić.
Córeczka często zmienia (i bardzo szybko) zdanie, dopiero teraz odzwyczaiła się od pieluch (wcześniej na samo słowo "nocnik" reagowała histerycznie). Jej reakcje są często przesadzone (kiedy się rozzłości, to rzuca przedmiotami, kiedy płacze ze wzruszenia, to jak mały bóbr, a jej płacz w chwili zdenerwowania, to jest " ultradźwiękowy pisk", od którego uszy więdną...). Nie daje sobie nic wytłumaczyć, czasem trzeba ją zostawić w spokoju, czasem sama się zaczyna do mnie w takiej chwili tulić... Sytuację ratuje jej ulubiona przytulanka. Czasem myślę, że ma ADHD (wspina się na sprzęty i meble, jest w ciągłym ruchu, nie potrafi się na niczym dłużej skupić, chyba, że rysuje...), a czasem, że jest po prostu nadwrażliwa... Nie mamy szans na wizytę u psychologa (jej tata się sprzeciwia). Czuję, że tracę cenny czas i zamiast jej pomagać - drepczę w miejscu...
Mam 18 lat. Chodzę z moim chłopakiem już 1,5 roku. Bardzo się kochamy i po tylu nieudanych związkach czuje że to właśnie ten. Jest problem - rodzice. Oni nie akceptują związku w tym wieku, naśmiewają się z niego, że mój chłopak jest z 'gorszej biedniejszej' rodziny, że ja nie jestem dla niego, że jestem za dobrą partią. Chcą żebym miała bardzo wykształconego prawnika, lekarza którego rodzice byliby lekarzami albo prawnikami. Nie mogę go zapraszać do domu bo automatycznie muszę mieć drzwi otwarte do pokoju żebyśmy się przypadkiem nie pocałowali. Moi rodzice są bardzo wierzący. Nie mogę nigdzie chodzić na imprezy, wracać późno do domu ani jeździć do chłopaka. Wszystko muszę robić po kryjomu. Nie mam pojęcia co mam z tym zrobić!
Mój syn z trzeciej klasy gimnazjum, od dwóch miesięcy nie chce chodzić do szkoły. Jak mu pomóc?
Czy mogłaby mi Pani sporządzić listę prac domowych? Chodzi mi o czynności, które powinna umieć wykonywać przyszła żona i matka.
Z góry dziekuję za odpowiedź.
Mam 8-letniego syna i wielki problem. Syn poszedł do zerówki i tu zaczeły się problemy. Nie chce się uczyć i co gorsze "nie dopuszcza" do siebie wiedzy. Jednego dnia się nauczy np.liczyc (z wielkimi trudnościami) na drugi dzien nic nie pamięta. Po wizycie w poradni doradzono mi, żeby syn pozostał w zerówce - tak też zrobiłam dla dobra dziecka, chociaż przeciwko sobie. Jednak niewiele to pomogło. Byłam też z synem u psychologa, jednak wydaje mi się, że źle trafiłam - przepisano mu tabletki concerta podobno działają na 70 proc. dzieci jednak na moje nie, potem inny lek - niestety nie zauważyłam żadnej poprawy więc po co go faszerować tymi chemikaliami. Syn to co chce, pamięta nawet drobne szczegóły sprzed 2-3lat. Jestem bezradna - w poradni nie podpowiedziano mi nawet jak mam z nim pracować, żeby były jakiekolwiek efekty, tylko skierowano do neurologa, który stwierdził, że wszystko jest w porządku i psychologa, gdzie przy każdej wizycie zmieniano mu bezskuteczne tabletki. Co więc mam robić?
Jestem z kobietą, która ma z poprzedniego małżeństwa 16-letniego syna. Uważam, że to dobry chłopak, ma potencjał tylko jest leniwy i brak mu motywacji. Do tego jego mama spełnia wszystkie jego zachcianki, teraz np. kupiła mu skuter. Uważam, że za dużo daje mu swobody. Oczywiście czasem krzyknie postawi się, ale ja widzę, że on ma na nią sposób. Przyjdzie połasi się, posłucha ją dzień, dwa a i tak robi swoje. Ja nie chciałem się wtrącać, ale czasem rozmawiałem z nią o jej synu, zwłąszcza, kiedy zauważyłem, że chodzi do piwnicy popalać papierosy.
Dzisiaj zadzwonił z policji, żeby matka po niego przyjechała... trafił tu, bo z kumplami czymś rzucali, miał 0,87 promila.
Ojciec chłopaka jest zagranicą. Czasem przyjeżdża i go zabiera, ale nie ma u chłopaka autorytetu, chłopak czasem nawet nie odbiera od ojca telefonów i nie chce za bardzo z nim gadać.
Będzie sprawa w sądzie i kurator. Nie wiem, co robić, ale nie mogę patrzeć spokojnie jak chłopak sobie życie rozbija.
Witam. Mam duży problem. 2 i pół roku temu rozstałam się z chłopakiem. Jestem teraz w związku ze starszym o dużo meżczyzną, jest wszystko dobrze, dba o mnie, szanuje. Jest tylko problem w tym, że on kocha mnie, lecz ja jego nie, ponieważ nie mogę zapomnieć o swoim byłym. Ciągle o nim myślę, dzień w dzień. Śni mi się, a potem gdy się budzę, jestem "zdołowana" i znowu o nim myślę. Czasem rozmawiamy (gdy ja napiszę), ale rozmowa jest "jałowa", czasem bywa tak, że on napisze i rozmawiamy o tym co było, wracamy wspomnieniami, no i potem wracam znowu do stanu "zdołowania". Chciałabym coś zrobić, by zapomnieć i móc skupić się na związku obecnym, bo czuję się tak, jakbym czasem ciałem była z moim obecnym partnerem, a myślami z moim byłym. Bardzo proszę o odpowiedź na maila. Pozdrawiam Marietta.
Wykryto ją gdy dziecko miało miesiąc. Teraz synek ma 10 miesięcy, a ona powiększyła się z 4 do 8 mm. Czy torbiel jest rodzajem nowotworu i czy może się zmienić w coś złośliwego? Czy mojemu synkowi grozi usunięcie torbieli? Czy można liczyć, że się wchłonie?
Córka wyznała mi, że zakochała się z chłopcu, który już nie jednej dziewczynce wyznawał miłość (to jest chłopak, który chodzi do tej samej klasy co moja córką). Moja córka to kolejna jego miłość, spotykają się, choć z mężem staramy się ograniczać te kontakty. Jak się zachowywać? Czasami krzyczę, zakazuję, stosuję kary, gdy przyłapuję ją na kłamstwie bądź gdy zaniedbuje odrabianie lekcji. Spędzamy z dziećmi bardzo dużo czasu, rozmawiamy na różne tematy. Mimo to nie wiem jak prawidłowo postępować z córką, gdy tylko stosuję karę, ona od razu reaguje agresywnie, ja się złoszczę również. Obecnie pozwalamy jej na spotkanie z tym chłopcem godzinę dziennie, czy to jest właściwe?
