Świerzbiączka - przyczyny, objawy, leczenie świerzbiączki

Świerzbiączka to grupa chorób skóry, które dają objawy, takie jak silny świąd, zaczerwienienie i suchość skóry. Najbardziej znanym rodzajem świerzbiączki jest świerzbiączka letnia. Inne rodzaje tej choroby to świerzbiączka guzkowa Hyde, świerzbiączka w ciąży (ciężarnych) i świerzbiączka psychogenna. Jakie są przyczyny i objawy świerzbiączki? Na czym polega leczenie?

Spis treści

1. Świerzbiączka - przyczyny
2. Świerzbiączka - objawy
3. Świerzbiączka - leczenie

Świerzbiączka to grupa chorób atopowych skóry. Świerzbiączka była nawet dawniej synonimem atopowego zapalenia skóry, jednak są to odrębne choroby. Nazwa "świerzbiączka" pochodzi od głównych objawów, którymi są silnie swędzące wykwity skórne.

Świerzbiączka - przyczyny

1) Świerzbiączka guzkowa (inaczej guzki Picker'a, świerzbiączka guzkowa Hyde)

Świerzbiączka guzkowa jest przewlekłym schorzeniem, które może rozwinąć się na podłożu atopii lub mieć inne przyczyny, takie jak, np. infekcje (np. bakterie z rodziny Mycobacteriaceae czy wirus HIV). Świerzbiączka guzkowa może współwystępować ze schorzeniami układowymi (najczęściej wymienia się przewlekłą chorobę nerek i hepatopatie, czyli choroby wątroby).

Czy świerzbiączka jest zaraźliwa? Nie, świerzbiączką nie można się zarazić.

2) Świerzbiączka letnia

Należy do fotodermatoz, chorób skóry, których wspólną cechą jest pojawienie się objawów pod wpływem światła, np.  promieniowania ultrafioletowego (słońce, solarium), a niekiedy również promieniowania  podczerwonego.

3) Świerzbiączka skazowa Besniera (świerzbiączka ciężarnych)

Choroba dotyka kobiety w ciąży. Przyczyny pojawiania się u nich zmian skórnych nie są znane. Przypuszcza się, że do jej rozwoju predysponuje występowanie atopii u pacjentki lub członków jej rodziny. Częstość występowania ocenia się na 2 proc. wszystkich ciąż.

4) Świerzbiączka psychogenna

Ujawnia się pod wpływem stresu, urazów psychicznych ci innych podobnych czynników psychogennych.

Świerzbiączka - objawy

1) Świerzbiączka guzkowa

Charakteryzuje się powstawaniem guzków o średnicy od kilku milimetrów do około 2 centymetrów, w ilości od kilku do kilkuset, barwy purpurowej. Zmiany skórne mogą zajmować każdą okolicę ciała, ale najczęściej występują na odsiebnych częściach kończyn (czyli od kolan w dół i od łokci w dół) i pośladkach z atopią.

2) Świerzbiączka letnia

Rumień, swędzące grudki i pęcherzyki zlokalizowane są w miejscach odsłoniętych i pojawiają się wiosną, w ciągu kilku, kilkunastu godzin od wystawienia skóry na działanie słońca.

Główne objawy świerzbiączki to świąd, zaczerwienienie, suchość skóry.

Po kolejnych ekspozycjach objawy łagodnieją i zwykle pod koniec lata wytwarza się tolerancja na słońce. W zimie ta „odporność” stopniowo zanika, a wiosną choroba objawia się w pełnym nasileniu. Świerzbiączka letnia zwykle rozpoczyna się w dzieciństwie lub we wczesnej młodości, częściej u kobiet niż u mężczyzn.

3) Świerzbiączka skazowa Besniera (świerzbiączka ciężarnych)

U ciężarnych (zwykle między 20. a 34. tygodniem ciąży) pojawiają się swędzące wykwity (łuszczące grudki), zwykle w obrębie części bliższych kończyn i górnej części tułowia. Objawami towarzyszącymi mogą być przeczosy (ubytek w skórze) i strupy. Choroba nie stwarza zagrożenia dla zdrowia matki i dziecka.

4) Świerzbiączka psychogenna

Pojawiają się rumień, swędzące grudki i pęcherzyki.

Świerzbiączka - leczenie

1) Świerzbiączka guzkowa

Miejscowo stosuje się silne glikosteroidy w specjalnych opatrunkach lub doogniskowo wstrzykuje się triamcynolon. W łagodzeniu zmian skórnych pomocne mogą się okazać laseroterapia i krioterapia.

2) Świerzbiączka letnia

Miejscowo, na skórę stosuje się preparaty zawierające steroidy i leki immunosupresyjne. Zabronione jest wystawianie skóry na działanie słońca. Konieczne jest także stosowanie kremów z filtrami przeciwsłonecznymi.

3) W leczeniu stosuje się miejscowo leki przeciwświądowe i sterydy. Świerzbiączka ciężarnych ustępuje po porodzie, pozostawiając przebarwienia, i rzadko nawraca w kolejnych ciążach.

4) Świerzbiączka psychogenna

Konieczne jest wyeliminowanie czynnika, który odpowiada za rozwój choroby. Miejscowo można stosować leki przeciwświądowe.

Monika Majewska