Rumień guzowaty - przyczyny, objawy i leczenie
Rumień guzowaty to choroba zapalna skóry i tkanki podskórnej, charakteryzująca się żywoczerwonymi guzami na skórze. Zmiany te ustępują samoistnie i nie postawiają blizn, niemniej jednak ich pojawienie się powinno być powodem do niepokoju. Rumień guzowaty może bowiem wskazywać na wiele chorób, w tym na zakażenie WZW, choroby zapalne jelit czy sarkoidozę. Jakie są przyczyny i pozostałe objawy rumienia guzowatego? Na czym polega leczenie tej choroby?
Spis treści
- Rumień guzowaty - przyczyny i czynniki ryzyka
- Rumień guzowaty - objawy
- Rumień guzowaty - diagnostyka
- Rumień guzowaty - leczenie
Rumień guzowaty (łac. Erythema nodosum) to stan zapalny skóry i tkanki podskórnej, który objawia się charakterystycznymi dużymi, bolesnymi i czerwonymi guzami na skórze. Choroba najczęściej pojawia się między 10 a 40 r.ż. i 3-6 razy częściej dotyka kobiety niż mężczyzn. Warto podkreślić, że rumień guzowaty to zupełnie inna przypadłość, niż rumień wędrujący czy rumień nagły.
Rumień guzowaty - przyczyny i czynniki ryzyka
Przyczyny rumienia guzowatego nie są znane, jednak istnieje wiele czynników ryzyka, do których należą:
1. Zakażenia
- bakteryjne - prątki gruźlicy, paciorkowiec (ze szczególnym uwzględnieniem pneumokoków), Yersinia (bakterie, które wywołują choroby odzwierzęce) oraz salmonella,
- wirusowe - cytomegalowirus (CMV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) i C (HCV), wirus Epsteina-Barr (EBV) oraz wirus HIV,
- pasożytnicze - zwłaszcza pasożyt Toxoplasma gondii, wywołujący toksoplazmozę.
2. Niektóre choroby
- sarkoidoza,
- przewlekłe choroby zapalne jelit (np. choroba Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejące zapalenie jelita grubego),
- choroby tkanki łącznej (toczeń rumieniowaty układowy, zapalenie wielomięśniowe i skórnomięśniowe, twardzina układowa, choroby zapalne naczyń).
3. Przyjmowanie niektórych leków, takich jak sulfonamidy (leki przeciwbakteryjne, przeciwpasożytnicze i przeciwgrzybicze), antybiotyki (szczególnie penicylina), salicylany (np. popularna Aspiryna) oraz gestageny (są obecne w doustnych środkach antykoncepcyjnych).
4. Niektóre stany fizjologiczne, np. ciąża, szczególnie koniec I i początek II trymestru, spadek odporności, będący wynikiem długotrwałego prowadzenia niehigienicznego trybu życia (złe nawyki żywieniowe, permanentny stres, niedosypianie, przemęczenie).
Rumień guzowaty - objawy
Początkowo w obrębie kończyn dolnych (rzadziej kończyn górnych lub tułowia), zwłaszcza na udach, pojawiają się twarde, bolesne, dobrze ocieplone, żywoczerwone guzki, czasem blaszki. Wraz z rozwojem choroby zmieniają one swoją barwę na brązową, a następnie zieloną i ustępują samoistnie bez pozostawienia owrzodzeń czy blizn.
Objawami współtowarzyszącymi są:
- złe samopoczucie, stan podgorączkowy lub gorączka (to odpowiedź organizmu na toczący się stan zapalny);
- bóle stawowe i zapalenie stawów – rozwijają się u około 50 proc. pacjentów już od początku trwania choroby. Mogą dotyczyć każdego stawu, jednak najczęściej choroba zajmuje stawy skokowe, kolanowe i nadgarstka. Stan zapalny ustępuje po kilku tygodniach, jednak ból i sztywność stawów mogą się utrzymywać nawet przez kilka miesięcy;
- zaburzenia ze strony układu pokarmowego, m.in. bóle brzucha, biegunki,
- objawy zapalenia górnych dróg oddechowych, np. kaszel, chrypka,
Ponadto mogą się pojawić objawy choroby podstawowej, będącej przyczyną rozwoju rumienia guzowatego.
Rumień guzowaty - diagnostyka
Rumień guzowaty może potwierdzić tylko lekarz. W przypadku rumienia guzowatego podstawowym badaniem jest badanie krwi (m.in. morfologia i OB, badania serologiczne na obecność antygenów wirusowych). Badaniem rozstrzygającym jest pobranie fragmentu guzka w trakcie biopsji do badania histologicznego.
Rumień guzowaty - leczenie
Rumień guzowaty wymaga leczenia choroby podstawowej, będącej przyczyną jego rozwoju. Jeśli za rozwój rumienia odpowiada lek, należy jak najszybciej go odstawić. Ponadto terapia obejmuje leczenie miejscowe - okłady z 2 proc. roztworu ichtiolu, maści ichtiolowej, maści metanabolowej i mentolowej.
Objawy rumienia guzowatego łagodzi się także przez odpoczynek z nogami nieco uniesionymi, a także przez nakładanie bandaży uciskowych. Pomocne są również dostępne bez recepty niesteroidowe leki przeciwzapalne. Niektórzy lekarze mogą wykorzystać starą metodę, która polega na podawaniu jodku potasu. Tego typu terapia trwa 6-8 tygodni.
Porady eksperta