Znamię Beckera: definicja, obraz kliniczny, rozpoznanie, różnicowanie, leczenie

Znamię Beckera, inaczej nazywane Melanosis neviformis jest dość często występującą wrodzoną lub pojawiającą się we wczesnym dzieciństwie zmianą. Jakie są przyczyny pojawienia się tej łagodnej zmiany skórnej? Czym jest zespół Beckera? Jak przebiega leczenie w przypadku znamienia Beckera?

Spis treści

1. Jak wygląda znamię Beckera? Obraz kliniczny
2. Znamię Beckera - rozpoznanie i różnicowanie
3. Znamię Beckera: leczenie

Znamię Beckera (Melanosis neviformis) jest dość często występującą wrodzoną lub pojawiającą się we wczesnym dzieciństwie zmianą. Dotychczas nie ustalono przyczyn jej powstawania.

Znamię Beckera należy do nowotworów z grupy hamartoma, które są zaburzeniami rozwojowymi. Znamię to jest zmianą łagodną, nie powoduje żadnych dolegliwości, częściej występuje u mężczyzn i osiąga średnicę od kilku do kilkunastu centymetrów.

Jak wygląda znamię Beckera? Obraz kliniczny

Znamię Beckera najczęściej występuje na skórze barku, ramionach i tułowiu. W momencie urodzenia znamię jest niewidoczne lub nieznacznie przebarwione. Dodatkowo może występować objaw tzw. "gęsiej skórki", czyli wyraźne grudki przymieszkowe. Ma to związek z obecnością wady rozwojowej w mięśniach gładkich zlokalizowanych pod zmianami skórnymi.

W czasie dojrzewania zmiana ciemnieje - przybiera ciemnobrązową barwę oraz pojawia się na niej owłosienie. Z uwagi na fakt, że znamię Beckera wykazuje wrażliwość na działanie androgenów, mogą na nim dodatkowo wystąpić zmiany trądzikowe.

U kobiet znamię Beckera jest znacznie rzadziej rozpoznawane. Jest ono bledsze i mniej owłosione, co wynika ze zmniejszonej u nich wrażliwości na działanie androgenów.

Znamię Beckera przyjmuje zazwyczaj formę ciemnobrązowej plamy o nieregularnych obrysach, która pokryta jest włosami.

Znamię Beckera - rozpoznanie i różnicowanie

Znamię Beckera zazwyczaj rozpoznaje się na podstawie charakterystycznego wyglądu i najczęściej w okresie letnim, co ma związek z ekspozycją na słońce - znamię jest wówczas ciemniejsze w porównaniu z otaczającą skórą.

W diagnostyce różnicowej znamienia Beckera uwzględnia się znamię melanocytowe, plamy barwnikowe typu café-au-lait, znamię płaskie oraz atypowe przebarwienie skóry.

Warto w tym miejscu wspomnieć, że istnieje też tzw. zespół znamienia Beckera, w którym oprócz obecności znamienia Beckera charakterystyczne jest współwystępowanie wielu zaburzeń układu kostnego (m.in. niedorozwój pasa barkowego lub ramienia, wady rozwojowe kręgów, skolioza), ośrodkowego układu nerwowego i hipoplazji gruczołu piersiowego.

Znamię Beckera: leczenie

Znamię o dużych rozmiarach nie można usuwać chirurgicznie. Możliwe jest jednak jego wybielanie, golenie lub epilacja, które przeprowadzane są głównie ze wskazań kosmetycznych.

Z uwagi na fakt, że zmiana ta może predysponować do rozwoju nowotworów skóry, a w tym czerniaka, trzeba pamiętać o regularnych wizytach kontrolnych u lekarza dermatologa.