Ropnie mnogie - przyczyny, objawy i leczenie

Ropnie mnogie to rzadka choroba skóry oraz tkanki podskórnej, w przebiegu której pojawiają się ropne guzy, mające skłonność do pozostawiania po sobie blizn. Choroba pojawia się po okresie dojrzewania i najczęściej dotyka osoby w wieku 20-25 lat. Jakie są przyczyny i pozostałe objawy ropni mnogich? Na czym polega leczenie?

Spis treści

1. Ropnie mnogie - przyczyny i czynniki ryzyka
2. Ropnie mnogie - objawy
3. Ropnie mnogie - diagnoza
4. Ropnie mnogie - leczenie
5. Ropnie mnogie - powikłania

Ropnie mnogie pach (łac. hidradenitis suppurativa) to choroba skóry oraz tkanki podskórnej, która dotyczy mieszków włosowych, czyli wąskiej rurki w skórze, z której wyrasta włos. W przebiegu choroby dochodzi do ich stanu zapalnego, a dalej do powstania ropni, przetok i blizn. U kilku procent chorych wtórnie dochodzi do ropnego zapalenia gruczołów apokrynowych, czyli gruczołów potowych, zlokalizowanych na skórze w okolicy pach, pachwin, odbytu, brodawek sutkowych i powiek.

Inne określenia tej choroby to trądzik odwrócony, czyli odwrócone zapalenie mieszków włosowych (łac. acne inversa), choroba Velpeaua lub choroba Verneuila.

Ropnie mnogie nazywane są także ropnym zapaleniem gruczołów apokrynowych, jednak jest to błędne określenie, gdyż zapalenie gruczołów apokrynowych jest tylko jednym z elementów tej choroby.

Ropnie mnogie - przyczyny i czynniki ryzyka

Najczęstszą przyczyną ropni mnogich jest zakażenie bakteryjne (zwykle gronkowcem) apokrynowych gruczołów potowych, a więc gruczołów, które stają się aktywne dopiero po okresie dojrzewania płciowego. W związku z tym choroba dotyka dorosłych - zwykle rozpoczyna się u osób w wieku 20-25 lat (choć znane są przypadki rozwoju ropni mnogich u noworodków).

Przypuszcza się, że choroba może być także wynikiem zaburzeń immunologicznych lub być dziedziczna (opisywano przypadki jej rodzinnego występowania).

Ponadto istnieje wiele czynników ryzyka rozwoju ropni mnogich. Wśród nich ważną rolę ogrywają te hormonalne, o czym świadczy fakt, że choroba rozpoczyna się najczęściej po okresie dojrzewania oraz częściowo (lub całkowicie) ustępuje po menopauzie. Innym ważnym czynnikiem jest palenie tytoniu, gdyż zauważano, że choroba często dotyka osoby, które palą od wielu lat. Istnieje także zależność między cukrzycą i otyłością a rozwojem ropni mnogich.

Inne czynniki ryzyka to: nadmierna potliwość, nieprzestrzeganie podstawowych zasad higieny, trądzik, cera tłusta, inne choroby zapalne skóry, ciasno przylegające ubrania, nadmierne golenie się, stosowanie depilatorów i dezodorantów.

Ropnie mnogie - objawy

Początkowo pojawiają się zapalenie mieszków włosowych, zaskórniki, grudki i krosty.

U kobiet zmiany najczęściej występują w okolicy pach, a u mężczyzn w pachwinach i w okolicach odbytu

Następnie rozwijają się bolesne, ropne guzki lub podskórne guzy/cysty, które co jakiś czas ulegają samoistnemu przebiciu. Wówczas ze zmian sączy się ropna wydzielina.

Powstałe w ten sposób rany goją się bardzo powoli lub wcale, co w późniejszym etapie choroby prowadzi do powstawania przetok, a dalej blizn. Objawami współtowarzyszącymi są świąd i pieczenie skóry.

SPRAWDŹ >> Świąd: jakie choroby objawiają się swędzeniem skóry

Ropnie mnogie - diagnoza

Wykonuje się badania krwi (w przypadku ropni mnogich stwierdza się m.in. podwyższony OB oraz poziom białek ostrej fazy) i badania bakteriologiczne.

Powinno wykonać się także badanie histopatologiczne zmian, by wykluczyć raka płaskonabłonkowego skóry. Ponadto lekarz powinien sprawdzić, czy przyczyną ww. zmian skórnych mogą być inne choroby, np. czyraki, gruźlica rozpływna skóry. Jeśli ropnie pojawiają się w okolicy okołoodbytniczej, należy wykluczyć chorobę Cushinga, gdyż tego typu zmiany występują niekiedy jako pierwsze objawy tej choroby.

Ropnie mnogie - leczenie

Choremu można podawać antybiotyki – zarówno doustnie, jak i miejscowo (w postaci maści). Jak jednak wynika z doświadczenia lekarzy, tego typu leczenie jest mało skuteczne. W związku z tym najczęściej stosuje się leczenie chirurgiczne, które polega na wycięciu obszarów zmienionych chorobowo wraz z marginesem tkanek zdrowych. Jeśli rana jest dość duża, konieczny może być przeszczep skóry.

Monika Majewska