Łupież biały: przyczyny, objawy, leczenie

Łupież biały skóry gładkiej charakteryzuje się obecnością białych, dobrze odgraniczonych ognisk. Zmiany te najczęściej umiejscawiają się na twarzy i kończynach i są częstsze u dzieci i młodych dorosłych. Jakie są przyczyny występowania łupieżu białego i jak przebiega jego leczenie?

Spis treści

1. Łupież biały: objawy
2. Łupież biały: diagnoza
3. Łupież biały: leczenie

Łupież biały (pityriasis alba) manifestuje się białymi, dobrze odgraniczonymi plamami przede wszystkim na policzkach, dłoniach i ramionach. Na łupież biały narażone są przede wszystkim dzieci, młodzież i młodzi dorośli - częściej chłopcy i mężczyźni. Wiadomo, że jego pojawieniu się sprzyja atopowe zapalenie skory - wystąpienie łupieżu białego jest nawet jednym z kryteriów diagnostycznych AZS. Przyczyna powstania tego schorzenia jest nieznana, obok AZS za jej wystąpienie być może odpowiadają zaburzenia syntezy melaniny. Objawy często pojawiają się lub nasilają się po ekspozycji na słońce czy wizycie w solarium.

Łupież biały: objawy

Objawy, które mogą wskazywać na łupież biały, to:

• niewielkie białe zmiany skórne
• zmiany występują przede wszystkim na policzkach oraz rękach
• powierzchnia zmian jest sucha, gładka lub lekko szorstka, lekko się złuszcza
• można zaobserwować drobne białawe grudki, które powstają w wyniku wzmożonego rogowacenia ujść mieszków włosowych
• świąd występuje stosunkowo rzadko
• pod wpływem promieni UV zmiany ulegają zaczerwienieniu
• zmian nie udaje się opalić

Łupież biały: diagnoza

Podstawowe badanie, które często jest wystarczające do postawienia diagnozy, to badanie podmiotowe i przedmiotowe plus obejrzenie zmian w w lampie Wooda. Ze względu jednak na to, że objawy łupieżu białego potrafią do złudzenia przypominać objawy innych chorób skóry, często trzeba przeprowadzić badania dodatkowe w celu ich wykluczenia. W trakcie takiej diagnozy różnicowej przede wszystkim należy wykluczyć bielactwo.W tym celu wykonuje się biopsję, pobierając fragment zmienionej skóry - gdy w pobranej próbce ilość barwnika jest wyraźnie zmniejszona (hipopigmentacja) to mamy do czynienia z łupieżem białym, gdy barwnika nie ma wcale (depigmentacja) - to mamy do czynienia z bielactwem. biopsja skóry w zmienionym miejscu. Łupież pstry różnicuje się również z innymi chorobami, takimi jak:

• łupież pstry
• pseudobielactwo chemiczne
• idiopatyczna hipomelanoza
• zespół Waardenburga
• liszaj twardzinowy

Łupież biały: leczenie

Przy łupieżu białym do codziennej pielęgnacji zalecane jest stosowanie kosmetyków hipoalergicznych, przeznaczonych dla chorych z AZS, a o środkach farmakologicznych powinien decydować lekarz.

Wyrównać koloryt skóry pomagają peelingi złuszczające - o tym, który dla danego pacjenta będzie najlepszy, zdecyduje lekarz, po obejrzeniu skóry.

Zwykle przepisywane są leki przeciwgrzybicze zawierające kwas salicylowy, irytonian cynku, siarczek selenu, ketokonazol, chlorek 1-metylonikotynamidu lub inne pochodne imidazolowe. Ich stężenie zależy od zaawansowania choroby i dobierane jest indywidualnie dla każdego pacjenta. Niekiedy może okazać się konieczne zastosowanie leków złożonych, zawierających mieszankę kortykosteroidów, substancji przeciwgrzybiczych i antybiotyku.Nie jest prawdą, że opalanie w przypadku łupieżu białego pomaga i pozwala zatuszować zmiany. Pod wpływem promini UV skóra staje się podrażniona, zaczerwienieniona, wysuszona, zaczyna swędzieć i łuszczyć się. Dlatego w przypadku łupieżu białego bardzo ważne jest unikanie promieniowania UV. Osoby chore powinny każdorazowo przed wyjściem z domu stosować kosmetyki z mocnymi filtrami.