Martwicze zapalenie powięzi: przyczyny, objawy i leczenie
Martwicze zapalenie powięzi to ciężkie zakażenie, które w szybkim czasie prowadzi do rozległej martwicy skóry, tkanki podskórnej i przedziałów powięziowych, a także do wystąpienia objawów wstrząsu toksycznego. Według badań, w 20-30 proc. przypadków nie udaje się powstrzymać rozwoju choroby, czego konsekwencją jest śmierć pacjenta. Jakie są przyczyny i objawy martwiczego zapalenia powięzi? Jak przebiega leczenie tej choroby?
Martwicze zapalenie powięzi to ostre zakażenie skóry, podskórnej tkanki łącznej i przedziałów powięziowych - błony, której zadaniem jest zewnętrzna osłona poszczególnych mięśni, grup mięśniowych i całej warstwy (są to m.in. torebki stawowe ścięgna i więzadła). Zakażenie szybko prowadzi do stanu zapalnego skóry, tkanki podskórnej i powięzi, a dalej do zapalenia naczyń i ich zakrzepicy, a w konsekwencji do niedokrwienia tkanek i ich martwicy.
Martwicze zapalenie powięzi - rodzaje i przyczyny
Martwicze zapalenie powięzi może wystąpić w każdym miejscu na skórze w wyniku zakażeń powierzchownych skóry, infekcji w jamie ustnej spowodowanej nieprawidłową higieną, urazów otwartych, w tym ran kłutych (np. samodzielnego przekłucia uszu domowymi sposobami) i chirurgicznych.
- Martwicze zapalenie powięzi - typ I
Jest to zapalenie wielobakteryjne, w którym dominują bakterie tlenowe i beztlenowe. Zakażenie często jest skutkiem urazu lub procesów inwazyjnych (np. operacji).
- Martwicze zapalenie powięzi - typ II
Ten typ choroby wywołany jest przez paciorkowca beta-hemolizującego (Streptococcus pyogenes), należącego do grupy A. Typ II nazywa się paciorkowcową zgorzelą hemolityczną lub "chorobą jedzącą mięso".
- Martwicze zapalenie powięzi - typ III
Jest wywołane przez laseczkę zgorzeli gazowej (Clostridium perfringens), w związku z tym jest nazywane zgorzelą gazową.
Czytaj też: Co to jest powięź i jak zrobić masaż powięzi?
Martwicze zapalenie powięzi - czynniki ryzyka
W grupie ryzyka znajdują się osoby z chorobami układu sercowo-naczyniowego, cukrzycą oraz poddane immunosupresji (osłabieniu układu odpornościowego), np. w wyniku zakażenia wirusem HIV. Czynnikami wyzwalającymi zakażenie są także nowotwory, leki (przeciwnowotworowe i przeciwzapalne). Alkoholizm i narkomania równie znajdują się na tej liście.
Martwicze zapalenie powięzi - objawy
Pierwsze objawy martwiczego zapalenia powięzi to:
- obrzęk
- niewielki rumień
- bolesność
Bardzo szybko (w przeciągu kilku godzin) dochodzi do:
- zaniesienia skóry
- powstania pęcherzy
- martwiczych strupów skóry, które przypominają oparzenia II i III stopnia
- postępującej utraty czucia w miejscach dotkniętych chorobą
Ponadto pojawiają się objawy ogólne, takie jak wysoka gorączka, tachykardia (przyspieszenie akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę), hipotonia (stan zmniejszonego napięcia mięśniowego), zaburzenia świadomości.
W dalszej kolejności można zaobserwować objawy rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego, niewydolność wielonarządową, co w przypadku nie podjęcia leczenia prowadzi do śmierci.
Zespół wstrząsu toksycznego w przebiegu MZP
W przebiegu martwiczego zapalenia powięzi zwykle dochodzi do zespołu wstrząsu toksycznego, czyli zatrucia organizmu wywołanego toksynami bakteryjnymi. Jego główne objawy to:
- wysoka gorączka
- rozlane, plamiste zapalenie skóry (erytrodemia)
- spadek ciśnienia tętniczego krwi
- biegunka
- wymioty
- bóle mięśni
- złuszczanie naskórka
- bóle głowy
Martwicze zapalenie powięzi - diagnoza
Diagnozę stawia się na podstawie objawów, wyników badań krwi (często dochodzi do leukocytozy, spadku stężenia sodu) i badania bakteriologicznego.
Martwicze zapalenie powięzi - leczenie
Pierwszym etapem leczenia jest wycięcie martwych tkanek, co często wiąże się z amputacją. Rany nie są zamykane, lecz do czasu zahamowania postępu choroby pozostawione otwarte. Przez ten czas pacjent znajduje się w izolatce, a lekarz codziennie płucze i oczyszcza rany. Gdy rozprzestrzenianie się zmian martwiczo-zapalnych zostanie ograniczone, można je zamknąć. Ponadto stosuje się tzw. antybiotykoterapię empiryczną, tzn. podaje się pacjentowi kombinację 2-3 antybiotyków. Pomocna jest także terapia tlenem hiperbarycznym.
Porady eksperta