Fibrynogen - normy w badaniu biochemicznym

Fibrynogen nazywany jest pierwszym czynnikiem krzepnięcia. To białko osocza krwi produkowane w wątrobie. Sprawdź, jakie są normy fibrynogenu w badaniu biochemicznym i o czym może świadczyć podwyższony lub zbyt niski wynik fibrynogenu.

Spis treści

1. Fibrynogen: normy w badaniu biochemicznym
2. Podwyższone wyniki fibrynogenu
3. Wyniki fibrynogenu poniżej normy

Fibrynogen, którego poziom sprawdzany jest w trakcie badania biochemicznego krwi, uczestniczy w procesie krzepnięcia krwi i bierze udział w produkcji skrzepu. Pomiar poziomu fibrynogenu jest m.in.  przeprowadzany jako badanie pomocnicze w diagnostyce zespołu rozsianego wewnątrznaczyniowego wykrzepiania (DIC) łącznie z badaniem PT, aPTT, liczbą płytek krwi, d-dimerów czy badaniem produktów degradacji fibryny (FDP).

Fibrynogen: normy w badaniu biochemicznym

• 200-500 mg/dl (2-5)g/l)

Podwyższone wyniki fibrynogenu

Podwyższone wyniki fibrynogenu są obserwowane podczas ciąży i miesiączki i jest to zjawisko normalne, fizjologiczne.

W innych sytuacjach podwyższony poziom fibrynogenu może oznaczać ostre stany zapalne, występujące w zespole nerczycowym i w nowotworach (białaczkach, ziarnicy złośliwej czy raku oskrzela).

Wyniki fibrynogenu poniżej normy

Wartości fibrynogenu poniżej normy w badaniu biochemicznym krwi mogą wynikać z wrodzonego niedoboru fibrynogenu, po ciężkich zabiegach operacyjnych i w sytuacjach nadmiernego zużycia fibrynogenu z powodu chorób nowotworowych, posocznicy, marskości wątroby lub hemolizy - przenikania hemoglobiny do osocza wywołanego rozpadem erytrocytów.