Jak żyć z wiecznym MALKONTENTEM?

Miano "zrzędy" zwykle mężczyźni przypisują kobietom. Ale niektóre panie muszą stale znosić "muchy w nosie" swych partnerów. Niezależnie od przyczyn męskiego narzekania, związek z wiecznym malkontentem bywa trudny i wymaga od kobiety wiele siły i determinacji.

Spis treści

1. Mężczyzna malkontent i kobieta malkontentka
2. Technika paradoksu
3. Toksyczny związek z malkontentem
4. Przerwij zamknięty krąg
5. Związek z malkontentem
6. Kobieta - ofiara malkontenta

Brzydka pogoda, męcząca praca, twój strój czy makijaż – powodów do narzekania partnera może być wiele. Ale jedno jest pewne: zrzędzący mężczyzna może zatruć życie. Stopniowo. Przez lata.

I choć wydaje się, że wieczny malkontent jest lepszy od dyktatora, zimnego drania czy zazdrośnika, jest to również toksyczny partner. A z takim człowiekiem niełatwo żyć. Wszystko kręci się wokół jego grymasów, niewiele wnosi on do związku, za to dużo z niego bierze, spychając twoje potrzeby na daleki plan.

Mężczyzna malkontent i kobieta malkontentka

Męskie zrzędzenie różni się od narzekania kobiet. Panie często mają liczne pretensje do swoich partnerów o to, że np. nie opuszczają klapy, nie odrabiają lekcji z dziećmi albo się spóźniają. Gdyby się temu dokładnie przyjrzeć, okazuje się, że często mają one rację w tych stwierdzeniach. Ale być może dlatego, że wyrażają je w niewłaściwy sposób, mężczyźni opatrują je komentarzem „zrzędzenie” i nie chcą ich słuchać.

Męskie zrzędzenie jest inne. To raczej „kręcenie nosem”. Np.: „Obiad jest za zimny”, „Film jest nudny”,  „Jest za gorąco”, „Znowu schabowy?” Jak się więc okazuje, kobiety upominają się o to, czego nie mogą dostać, natomiast mężczyźni narzekają na to, co mają.

Toksyczny związek z malkontentem

Przyczyny męskiego zrzędzenia mogą być różne. Być może twój partner był wychowywany przez rodziców, którzy spełniali wszystkie jego zachcianki – wystarczyło, że zrobił nadąsaną minę, i już miał to, co chciał. Pod postawą ciągłego niezadowolenia może się też kryć komunikat: zainteresuj się mną, zauważ moje potrzeby. Ale są też mężczyźni, którzy wyrażają przekonanie, że los ich skrzywdził i nic już tego nie zmieni.

W każdym z tych przypadków kobiecie nie jest łatwo. „Książętom”, którzy przyzwyczajeni byli do tego, że świat koncentruje się wokół ich osoby, trudno jest bowiem przyjąć do wiadomości fakt, że może nie oni są najważniejsi. Natomiast tym, którzy w pokrętny sposób próbują zwrócić na siebie uwagę, oraz „skrzywdzonym przez los” nie przychodzi do głowy inna metoda wyrażania uczuć niż ciągłe dąsanie się. To doprowadza kobietę do szału, ale wejście w konflikt z takim mężczyzną jest ryzykowne. Z drugiej strony ciągłe uleganie jego kaprysom może prowadzić do rozstania, bo prędzej czy później partnerka stwierdzi, że nie jest w stanie lub nie chce spełniać jego oczekiwań.

Ten krok zależy jednak od tego, ile kobieta ma siły i determinacji do przetrwania w takim związku. Czasami bowiem partnerka przymyka oko na dąsy mężczyzny, bo związek z nim daje jej jakieś korzyści, np. finansowe. W innych przypadkach dużą rolę odgrywają predyspozycje osobowościowe. Niektóre panie bowiem mają skłonność do wchodzenia w związki z trudnymi partnerami, a dogadzanie im jest potwierdzeniem ich wartości.

Związek z malkontentem

Dopóki malkontentowi mości się gniazdko, nieustająco daje mu się powody do narzekań. Każda pozytywna reakcja kobiety na grymasy partnera sprawia, że mężczyzna osiąga swój zamierzony cel. Czasami w myśleniu kobiety następuje jakiś przełom, np. pod wpływem spotkania z dawno niewidzianą koleżanką, która uświadamia jej, że inne kobiety żyją inaczej. Wtedy zaczyna do niej docierać, że nie musi spełniać wszystkich oczekiwań partnera, może odmówić, zawalczyć o siebie.

Z chwilą, kiedy kobieta zaczyna dostrzegać swoją rolę w związku, swoje potrzeby i stwierdza, że np. nie ma ochoty (bezskutecznie) próbować dogodzić partnerowi kulinarnie i zamiast gotować obiad, woli pójść z koleżanką do kina, wtedy dotychczasowy układ może się zachwiać.

Jeżeli mężczyzna zobaczy, że partnerka już nie odpowiada tak ochoczo na wszystkie jego potrzeby albo np. zaczyna chodzić na aerobik i jest w tym konsekwentna, może zrewidować swoją postawę i zacząć odpuszczać. Ale bywa też tak, że partner nasila roszczenia, a nawet posuwa się do gróźb. Wtedy po „hauście świeżego powietrza” kobieta znów „osiada na mieliźnie”, bo się boi.

Konsekwencją „rewolucyjnej zmiany” może być także rozstanie, gdyż partner może nie zgodzić się na inne traktowanie niż to, do którego był przyzwyczajony. Ale również kobieta, która przez lata gromadziła w sobie frustrację i podporządkowywała się nastrojom swojego mężczyzny, może stwierdzić, że już nie ma ochoty żyć w klaustrofobicznym związku, w którym się dusi.