Idealna para: jak ją stworzyć?

Idealna para: jak ją stworzyć, skoro w Polsce rozwodzi się co trzecie małżeństwo? Dlaczego tak się dzieje? Co tylko przyciąga do siebie kobietę i mężczyznę, a co sprawia, że para wiąże się na całe życie? Czy można powiedzieć, że istnieje przepis na idealną parę?

Spis treści

1. Idealna para: co sprawia, że się zakochujemy?
2. Idealna para: jak przetrwać pierwsze kryzysy?
3. Idealna para: przyjaźń podstawą budowania intymności

Idealna para - co zrobić, by ją stworzyć i czy takie idealne związki w ogóle istnieją? Gdy się zakochujemy, działają mechanizmy, które wypracowała natura. W pierwszym stadium znajomości decyzja, by nawiązać bliższą relację, zależy od sygnałów odbieranych podświadomie. Rządzi nami instynkt przedłużenia gatunku: wybieramy partnera, który zapowiada sukces reprodukcyjny. Przy bliższym poznaniu dwoje ludzi ma szansę zweryfikować, czy pierwsza błyskawiczna ocena była trafna. 

Idealna para: co sprawia, że się zakochujemy?

Jeden z pierwszych testów to zapach – może działać jak wabik, albo od razu zniechęcić do partnera. Wiadomo też, że kobiety, które miały dobre relacje z ojcem, często podświadomie szukają mężczyzn o podobnych cechach fizycznych, panowie zaś chętnie nawiązują relacje z kobietami, które przypominają im matkę.

Gdy rośnie zażyłość, zaczyna działać chemia miłości. Fizyczny kontakt, zbliżenia powodują wzmożone wydzielanie dopaminy – hormonu potęgującego namiętność i dobry nastrój, oraz oksytocyny – hormonuprzywiązania. Następuje rodzaj uzależnienia – pragnienie, by być przy tej osobie, jest tak mocne, że rozłąka wywołuje cierpienie przypominające syndrom odstawienia.

Dobierając się w pary, szukamy nie tylko fizycznych podobieństw. Większość z nas wiąże się z osobą ze swojej "półki" – dotyczy to zarówno fizycznej atrakcyjności, jak wykształcenia czy statusu społecznego i materialnego. Te podobieństwa nabierają znaczenia, gdy po 2-3 latach gaśnie namiętność i para przeżywa pierwszy kryzys. Z osobą, która pochodzi z tego samego kręgu kulturowego, ma podobny poziom wykształcenia, używa tych samych pojęć, mówi podobnym językiem – po prostu łatwiej się porozumieć.

Często jednak na początku związku przyciągają nie tylko podobieństwa, ale także to, co odmienne. Namiętność tak silnie wiąże kochanków, że akceptują w sobie nawet takie cechy, które, obiektywnie rzecz biorąc, powinny ich do siebie zniechęcać. Pojawia się myśl: jak pięknie się uzupełniamy.

Czytaj też:

Chemia miłości: co się dzieje w organizmie w czasie zakochania?

Maminsynek: po czym go poznać?

Jak zwalczyć w sobie zazdrość? 9 sposobów na zazdrość

Idealna para: jak przetrwać pierwsze kryzysy?

Ale stan erotycznego zauroczenia nie trwa wiecznie. W 4.-5. roku namiętność słabnie i często wtedy związek przeżywa pierwszy kryzys. Większą szansę na przetrwanie mają te pary, których więź oparta jest nie tylko na namiętności. Znaczenia nabierają wówczas wspomniane podobieństwa natury społecznej. Mimo fascynacji innością, nagminnie zdarzającej się zakochanym w pierwszej fazie zauroczenia, na dłuższą metę gorzej rokują związki, w których różnice wieku, statusu, pochodzenia są zbyt duże, bo gdy opadnie mgła namiętności, często stają się one zarzewiem konfliktów.

Oczywiście na to, czy dwoje ludzi łatwo się w wtedy dogada, ma wpływ także ich osobowość i temperament, wyuczone w młodości strategie rozwiązywania problemów. Tym niemniej z osobą, która pochodzi z tego samego kręgu kulturowego, ma podobne przeżycia pokoleniowe, poziom wykształcenia – po prostu łatwiej się porozumieć. Zbliżone zwyczaje, gust, podobny światopogląd, system wartości i pojęć, posługiwanie się tym samym językiem tworzy platformę porozumienia. A ona nie tylko zwiększa szanse satysfakcji z bycia razem, lecz także ułatwia znalezienie wyjścia z kryzysu.

Idealna para: przyjaźń podstawą budowania intymności

Według koncepcji amerykańskiego psychologa Roberta Sternberga szczęśliwy związek tworzą, oprócz namiętności, intymność oraz zobowiązanie. Intymność to jedyny w swoim rodzaju wzór wzajemnych relacji. I nie chodzi tu tylko o sposób, w jaki para się kocha, codzienne rytuały czy wspólne upodobania.

Niezwykle istotnym składnikiem intymności jest wzajemny szacunek i zrozumienie, troska o dobro partnera, udzielanie uczuciowego wsparcia. Pogłębiająca się intymność stwarza potrzebę zobowiązania, która wyraża sięzwykle poprzez sformalizowanie związku.

Jednakże, jak twierdzi Sternberg, zobowiązanie nie uchroni pary przez rozpadem, jeśli nie będzie wynikało z prawdziwej intymności. To ona jest spoiwem udanych, długoletnich związków. Jej składowe – szacunek i zrozumienie, udzielanie wsparcia, troska o dobro partnera – są charakterystyczne także dla przyjaźni. Togłębokie przywiązanie, wyrastające ponad porywy namiętności, pozwala czerpać satysfakcję ze wspólnego życia.

Choć związek powstaje i przez jakiś czas trwa dzięki namiętności niejako bez wysiłku – na dalszych etapach konieczne jest cementowanie go prawdziwą przyjaźnią.

miesięcznik "Zdrowie"