NOWY NUMER
Zdrowie dziecka
Zdrowie dziecka to jedna z najważniejszych wartości dla rodziców. Ta troska o pociechę potrafi często spędzić im sen z powiek. Kiedy dotyka dziecko choroba, choćby sezonowa, starają się z całych sił, aby jak najszybciej wydobrzało. W tym miejscu można znaleźć, m.in. podstawowe informacje na temat tego, jak dbać o zdrowie dziecka od momentu poczęcia aż do osiągnięcia pełnoletności, kompendium zespołów i rzadkich chorób dziecięcych oraz liczne porady dotyczące sprawdzonych sposobów …
Pasożyty u dzieci nie są niczym niezwykłym. Na zakażenie pasożytami jelitowymi narażone jest każde dziecko. Ma je już co szósty siedmiolatek. Co zrobić, gdy okaże się, że twoje dziecko ma owsiki, lamblie, glistę ludzką, węgorzycę lub włosogłówkę?
![Starsza osoba po zawale odmawia przyjmowania leków - co robić? [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-8rKv-WdY7-nBFS_porada-pedagoga-320x213.jpg)
Wraz z żoną opiekujemy się jej 85-letnim ojcem, który przeszedł zawał serca (ma rozrusznik), chodzi z cewnikiem (urolog), ma kłopoty z płucami i wiele innych. Jeździmy z nim do lekarzy specjalistów, robimy wskazane badania itd. Jednak niespodziewanie zbuntował się i nie chce przyjmować ważnych dla niego leków. M.in. uważa, że lekarze są niedoświadczeni. Przyznaję, że ma trudny charakter i bardzo trudno do niego dotrzeć lub coś wytłumaczyć. Jednocześnie bardzo się obawiamy, że z jego przypadłościami wiekowymi w takim przypadku, w każdej chwili może się coś stać. Martwimy się też, że za zaistniałą sytuację poniesiemy konsekwencje. Co robić, aby zbuntowany i pewny siebie staruszek zaczął doceniać nasze starania, opiekę i zaczął nas słuchać? Dodam jeszcze, że często dochodzi do kłótni między nami. Starszy człowiek nagle sobie coś "ubzdura" i burza w domu gotowa. Cierpimy przez to nawet my, bo mamy nerwy na wyczerpaniu. Pilnie proszę o pomoc.
Ważę 55 kg przy wzroście 1,85 cm. Bardzo schudłam przez ponad rok. Szkoła, aktywność fizyczna, stresy związane z sesją, do tego przestałam jeść słodycze i inne śmieciowe jedzenie. Zaczęłam jeść pełnowartościowe posiłki (kasze, ryże, ciemny chleb itd). Teraz chcę przytyć, ale boję się, że mogłabym mieć oponkę na brzuchu itp. Mam ciągłe myśli o jedzeniu (co zjem, kiedy i o której), bardzo lubię o nim rozmawiać i czytać przepisy. Dużo czytam o składzie produktu i jak mi się coś nie podoba, to go odkładam. Dodam, że jem normalnie, tylko strasznie patrzę na to co jem. Chcę czasami zjeść coś słodkiego lub jakąś pizzę, ale nie robię tego z obawy o mój brzuch. Co mam dalej zrobić? Może jest jakiś sposób, aby powoli wprowadzać słodycze i tego typu produkty do diety, aby nie było "efektów ubocznych", bo czasami boje się zjeść nawet banana, bo ma dużo cukrów, choć wiem, że jest zdrowy. Nachodzą mnie czasami takie myśli, że mój organizm odzwyczaił się od takich smakołyków i jak zacznę je jeść to on "zwariuje" i szybko przemieni się to w tkankę tłuszczową.
Mam 16 lat. Kiedyś byłam bardzo towarzyską osobą. Miałam masę znajomych. Codziennie gdzieś latałam, robiłam coś fajnego. Jakiś rok temu pokłóciłam się ze swoimi znajomymi. Przestałam kompletnie wychodzić z domu. Nie mam znajomych. W ogóle. Nie mam do nikogo napisać, nie mam z kim się spotkać do kina itd. W szkole mam kilka koleżanek takich ''na przerwy'', ale kompletnie nie mamy wspólnego języka. Mam wrażenie, że jestem jakaś dziwna, bo z nikim nie mogę się dogadać. Pogodziłam się niedawno ze znajomymi, o których mówiłam wcześniej, ale kompletnie nie mamy o czym gadać. Jestem już inną osobą, oni także. Nie mam o czym z nimi gadać. Całymi dniami leżę w łóżku. Ostatnio nawet nie marzę o chłopakach. Kiedyś zawsze wyobrażałam sobie jak fajnie byłoby mieć chłopaka. Teraz zupełnie straciłam zainteresowanie kimkolwiek mimo, że chłopcy mnie podrywają. Czy coś ze mną nie tak?
Mam duży problem. Chodzi o to, że ciągle jestem zazdrosna o mojego chłopaka. Dziś nawet mi wygarnął, że ma dosyć zakazów. Czepiam się o wszystko, o sąsiadki i obce osoby np. w sklepie. Jestem nawet zła, jak w telewizji jest jakaś interesująca kobieta. Nie umiem nad tym zapanować i choć wiem, że to się może źle skończyć i że niepotrzebnie mam pretensje, to i tak jestem zła i zazdrosna. Proszę mi powiedzieć, co się ze mną dzieje?
Mój problem polega na tym, że do niedawna było mi źle, ponieważ byłem samotny, nie miałem dziewczyny, miałem strasznie niską samoocenę i byłem pesymistą. Od kilku miesięcy mam dziewczynę, z którą jestem szczęśliwy, ale pojawił się problem, a właściwie głupie myślenie - zazdrość i strach przed tym, że mnie zostawi. W moim przypadku zazdrość nie polega na uciążliwym przeglądaniu wiadomości czy kontrolowaniu, a raczej na złych myślach i smutku. Dziewczyna mnie zapewnia na każdym kroku, że jest ze mną szczęśliwa i nie potrzebuje szukać innego faceta. Mimo to jestem smutny, jak dowiem się, że pisała z jakimś facetem, przyjacielem itp. Tak samo, zamiast cieszyć się każdym dniem spędzonym z nią, ciągle myślę czy mnie w którymś momencie nie opuści. Takie myśli stają się już nie do zniesienia. Czy to wina tego, że wcześniej byłem źle traktowany przez dziewczyny? Wiem, że nie wolno wszystkich mierzyć jedną miarą ani wkładać do jednego worka, ale nie potrafię sobie poradzić z tym problemem.
Ibuprofen to lek przeciwbólowy, przeciwgorączkowy i przeciwzapalny, który jest bardzo często podawany dzieciom powyżej 6 miesiąca życia. Jak dawkować ibuprofen dziecku? W jakiej formie podawać dziecku ibuprofen: co jest lepsze dla dziecka - czopki, krople, syrop czy tabletki?
Koślawe kolana to wada kończyn dolnych, która rozwija się u dzieci. Koślawe kolana powodują, że nogi układają się w kształcie litery "X", a dziecko chodzi chwiejnym krokiem i dodatkowo może skarżyć się na ból w czasie marszu. Jakie są przyczyny koślawych kolan? Na czym polega leczenie i rehabilitacja tej wady? Jakie ćwiczenia powinny wykonywać dzieci z koślawymi kolanami?
Nie wiem czy dobry temat, ale mam problem z którym nie mogę sobie poradzić. Otóż jestem ze swoim chłopakiem ponad 3 lata. On jest z rodziny, w której wychowuje go tylko mama, bo tata zdradził jego mamę i są po rozwodzie. Ja jestem dziewczyną, która niedawno przepisała się do innej szkoły. Mam duże powodzenie u chłopaków, którzy niestety do mnie piszą itp. Mój chłopak ma moje hasła na wszystkich portalach i mnie kontroluje. Jak zmienię hasło to foch. Wszędzie widzi potencjalnych "nowych partnerów". Zrywa ze mną, potem przeprasza. Wyzywa od dziwek. Nie mogę z nikim wyjść (koledzy), ponieważ już idę go zdradzać. Chcę go zabrać do lekarza, a on nie chce. Mam dość. Najlepiej by mnie uwiązał do kaloryfera i nie wypuszczał. Jestem zdołowana, ciągle tylko fochy jak jakiś chłopak napisze. Proszę o pomoc.
W moim związku nie układało się od jakiś 10 lat. Chciałam odejść, rozmawiałam o tym z mężem, ale wywoływał we mnie poczucie winy, że jestem egoistką, że mi nie zależy na związku. Miałam trochę kłopotów finansowych (nieuczciwy partner w interesach), częściowo ukrywałam to przed mężem, ponieważ każda informacja o najdrobniejszych problemach wywoływała taką reakcję - mąż twierdził, że nie chce mu się żyć, że wszystko jest bez sensu, wzdychał ciężko i nie odzywał się całymi tygodniami. Pracowałam przez kilka lat na dwóch etatach, by spłacić długi, byłam zmęczona fizycznie i psychicznie. W tym czasie był przy mnie mój bliski przyjaciel z którym znamy się od kilkunastu lat. Wspierał mnie, podtrzymywał na duchu. Po kolejnej kłótni z mężem doszło do zdrady. Mąż dowiedział się o tym, najpierw zrobił awanturę, obdzwonił rodzinę, mówiąc o tym co zrobiłam. Czuję się winna, czuję się podle, wierność zawsze była dla mnie bardzo ważna.
Niemniej jednak czuję, że chcę odejść, że nie mam siły tkwić dłużej w swoim związku. Nie mam jednak na to siły lub odwagi. Każda wzmianka o odejściu kończy się chorobą męża - bólem serca, wysokim ciśnieniem, gorączką. Rodzina dzwoni do mnie i mówi, że jak go zostawię popełni samobójstwo. Mąż pracuje, ale nie ma żadnych znajomych, nigdy nie był towarzyski. Panicznie się o niego boję, wiem, że jest mu ciężko, na przemian chce bym została i wyzywa mnie od najgorszych. Staram się zrozumieć te emocje, mam ogromne poczucie winy, od kilku miesięcy robię wszystko czego on chce. Z nikim się nie spotykam, daję mu telefon do wglądu, nie odbieram połączeń, nie wysyłam smsów. Tymczasem on nadal całe dnie siedzi z cierpiącą miną. Zaczynam popadać w jakiś obłęd. Mam bóle głowy, klatki piersiowej, żołądka, kołatania serca. Dziś dostałam ataku tachykardii, bo wracając z pracy stałam na przejeździe i wystraszyłam się, że zbyt długo to trwa i za późno będę w domu. Wiem, że jeśli zostanę z mężem, to tylko z poczucia winy, które nie pozwala mi normalnie egzystować, spać, działać. Jeśli odejdę, a jemu coś się stanie, jak będę wtedy żyć? Chciałam iść z mężem do psychologa, ale on twierdzi, że dla niego to nie ma sensu, bo nikt nie zmieni jego uczuć. Proszę o pomoc, co powinnam zrobić?
Krzywica to choroba, którą najczęściej rozpoznaje się u niemowląt i dzieci od 3. miesiąca do 2. roku życia. Na krzywicę najbardziej narażone są dzieci, które mają mały kontakt ze słońcem, pod wpływem którego organizm wytwarza witaminę D - substancję, od której w głównej mierze zależy stan kości i zębów. Jakie mogą być inne przyczyny krzywicy? Jak rozpoznać jej objawy? Na czym polega leczenie?
Krwawienia śródczaszkowe często występują u wcześniaków, zwłaszcza tych urodzonych przed 32. tygodniem ciąży. Jednak nierzadko pojawiają się także u noworodków urodzonych o czasie, zwłaszcza jeśli poród nie przebiegał prawidłowo. Jakie są przyczyny i objawy krwawienia śródczaszkowego? Na czym polega leczenie?
![Jąkanie w dorosłości - gdzie uzyskać pomoc? [Porada eksperta]](https://cdn.galleries.smcloud.net/t/galleries/gf-Xuc1-LE8j-3WhL_porada-logopedy-pedagoga-320x213.jpg)
Mam 22 lata i zaczęłam zauważać, że się jąkam. Chciałabym się dowiedzieć, czy można zacząć się jąkać w okresie dorosłym? Wszystko co czytam tyczy się dzieci, nie wiem dlaczego nic nie ma o dorosłych jąkających się. Stąd moje następne pytanie dotyczące terapii - wszystko jest dla dzieci, a jakie są skierowane do dorosłych?
Mam 14 lat i nadal nie umiem poprawnie wymawiać literki "r" (mówię tzw. "r" francuskie). Chodziłam do logopedy, ale to i tak nic nie pomogło. Czy mogłabym dowiedzieć się, jakie ma być ułożenie języka i może jakieś ćwiczenia na tę wadę wymowy? Z góry dziękuję.
Od bardzo dawna mam problem z dwiema rzeczami. A mianowicie z małomównością i nieśmiałością. Spędzając czas ze znajomymi zawsze jestem tym najmniej rozmownym. W spotkaniach sam na sam z dziewczyną znaczną większość czasu zajmuje cisza, nawet jeśli ona jest rozmowną osobą. Jeśli ktoś mnie prosi, żebym zaproponował jakiś temat, to zazwyczaj moją odpowiedzią jest cisza.
Co do nieśmiałości to nigdy nie mam odwagi, żeby podejść i zagadać do dziewczyny. Jednakże podczas pisania czy to w sieci, czy przez SMS-y mam dużo mniejsze problemy z moją małomównością.
Co można zrobić w mojej sytuacji, żeby to przezwyciężyć?
Czy odgłosy zza ściany typu stukanie, śmiechy, krzyki, muzyka, szczekanie psa może dziecku przeszkadzać w spaniu? Kładę dziecko spać ok. godziny 20:00, ale do czasu, gdy nie zrobi się cicho u sąsiadów (czyli po godzinie 24:00), synek cały czas się przebudza, przewraca, wzdycha. Czy możliwe, że to mu przeszkadza? Jeżeli tak, to jaki to ma wpływ na jego psychikę, rozwój? Wspomnę jeszcze, że synek jest dość wrażliwy na różne dźwięki i często reaguje płaczem na np. karetkę, głośny motor.
Każde dziecko rodzi się mając tzw. płaskostopie fizjologiczne, które zwykle znika, gdy wraz z rozwojem dziecka mięśnie stóp stopniowo się wzmacniają. Niekiedy jednak ten proces ulega zaburzeniu i u dzieci pojawia się płaskostopie. Jakie są przyczyny pojawienia się płaskostopia u dzieci? Jakie są jego objawy i jak przebiega leczenie?
Witam! Mam na imię Katarzyna i mam 30 lat. Chciałam spytać czy jeśli rok temu uczestniczyło się w psychoterapii (2 lata) z powodu nerwicy, a te dolegliwości wróciły, są tez trochę inne czy można drugi raz przechodzić tą terapie? A jeśli tak, to czy ten sam psychoterapeuta zgodzi się na ponowną terapie tego samego pacjenta sprzed kilku lat, czy raczej nie przyjmuje już drugi raz tej samej osoby? Pytam, bo szczerze wolałabym do tego samego terapeuty, gdyż zdobył już moje zaufanie.
Przeziębienie u dziecka daje charakterystyczne objawy: wodnisty katar zatykający nos i zmuszający do oddychania przez usta, ból gardła, kaszel, podwyższona temperatura ciała. Jak pielęgnować dziecko chore na wirusowe zakażenie górnych dróg oddechowych, nazywane popularnie przeziębieniem? Jak łagodzić objawy przeziębienia u dziecka?
Mam agresywne zachowania, nie wiem jak sobie z tym poradzić. Gdy ktoś na mnie krzyknie, reaguję tym samym, tylko że ze zdwojoną siłą. Wiem, że jak reaguję agresją to krzywdzę swoich najbliższych Muszą na to patrzeć. Najbardziej ranię swoją dziewczynę, którą bardzo mocno kocham i wiem o tym, że ona też już tego nie wytrzymuje. Wystarczy mały powód, a robię się agresywny i nie kontroluję się, a potem żałuję tego co powiedziałem. Nigdy w swoim życiu nie uderzyłem kobiety, ale np. złapałem mocno za rękę, nie chcę tego, nie wiem czy to jest nerwica, czy coś z dzieciństwa. Kilka razy w miesiącu samo to przychodzi z niczego. Nie wiem dlaczego tak się dzieje i jak mam sobie z tym radzić?
Mam 18 lat i mam stwierdzone seplenienie międzyzębowe. Wysuwam język pomiędzy zęby przy wymowie głosek z szeregu szumiącego.
Dentysta powiedział mi, że mam krzywy zgryz (wsunięta dolna szczęka). Czy jeżeli naprawię zgryz, poprzez aparat ortodontyczny, to mój zły nawyk z wysuwaniem języka zniknie?
Więcej z działu Ciąża i dziecko
