ZAPALENIE PĘCHERZA - powracający problem

Infekcja pęcherza dokucza głównie kobietom. I potrafi je udręczyć swoimi powrotami. Ale gdy poznasz przyczynę choroby i zastosujesz właściwe leczenie, wreszcie odejdzie na zawsze.

Spis treści

1. Zapalenie pęcherza - pierwsze objawy: szczypie i boli
2. Ważne - gdy po jednym dniu nie ma poprawy, idź do lekarza
3. Zapalenie pęcherza - chorobę trzeba wyleczyć do końca
4. Infekcja dróg moczowych lubi powracać
5. Wzmacnianie odporności zapobiega nawrotom

Najczęstszą przyczyną zapalenia dolnych dróg moczowych (cewki i pęcherza) są zakażenia bakteryjne. Prym wiodą bakterie jelitowe, przede wszystkim Escherichia coli (inne, np. Klebsiella pneumoniae, rzadziej powodują infekcję) żyjąca w jelicie grubym. Odpowiedzialne za rozwój choroby bywają również inne mikroorganizmy, np. chlamydie, mykoplazmy, a także wirusy i grzyby (drożdżaki, przede wszystkim Candida albicans). Infekcję mogą wywołać zarówno nasze własne drobnoustroje, które osiedliły się w miejscach intymnych, jak i nieproszeni goście z zewnątrz. Atakują w momentach obniżenia odporności, spowodowanych chorobą, stresem, zmęczeniem czy wychłodzeniem dolnych partii ciała.

Zapalenie pęcherza - pierwsze objawy: szczypie i boli

Zapalenie dolnych dróg  moczowych daje bardzo nasilone objawy – szczypanie, pieczenie, ból przy oddawaniu moczu, bóle w dole brzucha pomiędzy kolejnymi wizytami w toalecie. Typowe jest również  parcie naglące, czyli uczucie potrzeby oddania moczu, mimo że jego ilość jest znikoma. Dodatkowo może wystąpić podwyższenie ciepłoty ciała (do 37–38°C).  Objawów tych nie wolno lekceważyć, bo zapalenie dolnych dróg moczowych może rozszerzyć się na nerki i spowodować ich nieodwracalne uszkodzenie. Symptomy infekcji nerek są podobne, ale towarzyszą jej bóle pleców w okolicy lędźwiowej oraz wysoka gorączka (38–40°C).

Ważne - gdy po jednym dniu nie ma poprawy, idź do lekarza

W pierwszej fazie choroby możemy spróbować sami sobie pomóc (patrz ramka). Jeśli po upływie doby nie poczujemy się lepiej, następnego dnia idźmy do lekarza. Z pewnością zleci ogólną analizę moczu i posiew moczu  z antybiogramem, który pozwala zidentyfikować drobnoustroje odpowiedzialne za infekcję i dobrać odpowiedni lek. Ale lekarz nie będzie czekał na wyniki tych badań, tylko od razu przepisze antybiotyk z grupy chinolonów. Przy nieskomplikowanych zapaleniach dróg moczowych (bez gorączki) zazwyczaj jest skuteczny i szybko przynosi ulgę choremu. Gdy objawy nie są zbyt nasilone, stosuje się też Furaginę, która – choć nie zabija bakterii – hamuje ich rozwój. Leczenie może być skorygowane w zależności od wyników posiewu moczu z antybiogramem. Badanie to powinno się powtórzyć  po skończeniu terapii, aby upewnić się, czy nie ma już żadnych cech zapalenia.

Zapalenie pęcherza - chorobę trzeba wyleczyć do końca

Już pierwsze dawki antybiotyku likwidują dolegliwości, nie należy jednak przerywać kuracji (zazwyczaj trwa 5–7 dni). Wskutek niedoleczenia infekcji część bakterii przeżywa i mutuje. Stają się wówczas niewrażliwe na poprzednio stosowany lek.

Infekcja dróg moczowych lubi powracać

Przyczyną nawrotów zapalenia pęcherza może być wzajemne zarażanie się przez partnerów. Leczy się zazwyczaj kobieta, bo to ona z reguły miewa dolegliwości (z racji budowy anatomicznej u pań łatwiej dochodzi do zakażenia dróg moczowych). Jednakże kuracje nie dają efektu, ponieważ  ponownie zaraża się od partnera podczas seksu. Dlatego przy nawrotowych infekcjach pęcherza bezwzględnie powinno się zbadać oboje partnerów (mężczyzna na posiew oddaje nie tylko mocz, powinien także zbadać nasienie). Zdarza się jednak, że przyczyny problemu są poważniejsze. Może on być skutkiem wad budowy lub chorób układu moczowego, a także zaburzeń w oddawaniu moczu. Aby je potwierdzić lub wykluczyć, w pierwszej kolejności wykonuje się badanie ultrasonograficzne i cystografię mikcyjną (RTG z kontrastem). Jeśli urolog znajdzie coś niepokojącego, diagnostykę poszerza się o badania endoskopowe i urodynamiczne.

Wzmacnianie odporności zapobiega nawrotom

Zdaniem urologów po pierwszym zapaleniu pęcherza niektórzy mogą nabyć skłonność do tej choroby. Dlatego ważne są działania profilaktyczne – regularne opróżnianie pęcherza, zakwaszanie moczu, picie dużej ilości płynów, w tym herbatek ziołowych o moczopędnym i odkażającym działaniu (np. z pokrzywy, pietruszki, skrzypu). Trzeba też unikać wychładzania dolnych partii ciała.  Największe jednak znaczenie w zapobieganiu nawrotom choroby mają szczepionki zwiększające odporność. W błonie śluzowej dolnych dróg moczowych znajdują  się immunoglobuliny A, przeciwciała zwalczające bakterie. Tę naturalną ochronę (zwłaszcza cewki moczowej) można wzmocnić szczepionką Uro-Vaxom skierowaną przeciw E. coli.  Stymuluje ona produkcję przeciwciał. Podaje się ją doustnie, w formie kapsułek, co najmniej przez 90 dni. Mechanizmy obronne organizmu pobudzają też autoszczepionki. Wytwarza się je indywidualnie dla każdego pacjenta z jego własnych bakterii. Zawierają odpowiednio skomponowany koktajl antygenów (charakterystycznych fragmentów drobnoustrojów), który stymuluje układ odpornościowy do produkcji przeciwciał przeciw własnym bakteriom pacjenta. Autoszczepionki podaje się doustnie lub w zastrzykach.        ¨

miesięcznik "Zdrowie"