Czy ten sok pomaga w zakażeniu dróg moczowych? “Niższy wskaźnik stosowania antybiotyków”

Od lat trwa spór dotyczący tego, czy sok z żurawiny faktycznie wspiera leczenie chorób układu moczowego, czy to jednak wyłącznie efekt placebo. Nie brakuje zwolenników i przeciwników sięgania po te owoce. Nowe dane naukowe dokładają kolejną cegiełkę i zwracają uwagę na kwestię nawrotu choroby.

W przypadku zapalenia dróg moczowych lekarze często zalecają, by pić sok z żurawiny. Nie brakowało jednak głosów, że nie ma naukowego dowodu na skuteczność tej metody. Dlatego badacze z Bond University w Australii postanowili przeprowadzić metanalizę.

Żurawina na drogi moczowe. Czy działa?

Naukowcy z Bond University przeanalizowali 20 różnych badań. Wyniki randomizowanych badań wykazały, że regularne picie soku z żurawiny przez tygodnie, a nawet miesiące powoduje spadek ryzyka wystąpienia zakażenia układu moczowego (ZUM). Specjaliści porównali wyniki pięciu badań tego rodzaju i ustalili, że włączenie do diety soku żurawinowego zmniejsza szanse na pojawienie się infekcji dróg moczowych aż o 27 % w porównaniu z grupą otrzymującą placebo.

Kolejnym ciekawym i wartym uwagi odkryciem był fakt, że wśród pacjentów pijących sok z żurawiny odnotowano znacznie niższy wskaźnik stosowania antybiotyków w porównaniu do osób przyjmujących placebo. Różnica wynosiła aż 49%.

Naukowcy wskazują, że ich celem nie jest przedkładanie wartości soku nad nowoczesną wiedzę medyczną. Pozyskane dane sugerują jedynie, że picie soku z żurawiny może powstrzymać nawracające infekcje oraz zredukować przyszłe zapotrzebowanie na przyjmowanie antybiotykoterapii.

Zobacz galerię 8 zdjęć

Skąd biorą się zakażenia układu moczowego?

Specjaliści z Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu wskazują, że 81% zakażeń układu moczowego dotyczy kobiet w wieku od 16 do 35 lat. Co więcej, nawet 44% pacjentek boryka się z nawrotem, który występuje w ciągu 3 miesięcy od zakażenia, a u 48% po roku.

W przypadku mężczyzn odnotowuje się zachorowania po 60. roku życia, ponieważ dochodzi do zaburzeń w odpływie moczu na skutek powiększenia gruczołu krokowego. Naukowcy wskazują, że najczęstszą przyczyną zakażenia dróg moczowych są Gram-ujemne pałeczki jelitowe, wśród których dominuje Escherichia coli (E.coli). Natomiast w przypadku powikłanych zakażeń liczba E.coli spada, natomiast wzrasta Proteus spp. Klebsiella spp, Providencia spp., Enterobacter spp. 

Czynnikami ryzyka wystąpienia ZUM jest między innymi wiek, czyli starzenie się organizmu i związane z tym zmiany hormonalne, czy upośledzenie aktywności przeciwbakteryjnej. Natomiast lekarze wskazują także na inne powody sprzyjające zakażeniom okładu moczowego takie jak:

• ciąża,
• kamica układu moczowego,
• cewnikowanie,
• zabiegi urologiczne,
• leki immunosupresyjne,
• cukrzyca.

Objawy zakażenia dróg moczowych to m.in.:

• bolesne, trudne oddawanie moczu,
• częstomocz,
• nykturia (oddawanie moczu w nocy),
• mimowolne oddawanie moczu (głównie u starszych kobiet).

Lekarze wskazują, że diagnoza nie powinna opierać się wyłącznie na opisanych przez pacjenta objawach. A zatem pacjentowi należy zlecić wykonanie badania moczu z uwzględnieniem obecności erytrocytów, bakterii, azotynów i esterazy leukocytów.

Leczenie polega na odpowiednim dobraniu antybiotykoterapii skierowanej przeciwko konkretnemu rodzajowi bakterii. Urolodzy stosują takie leki jak fluorochinolony, aminopenicyliny z inhibitorem betalaktamaz, cefalosporyny III generacji – cefotaksym, ceftriakson oraz aminoglikozydy.

Magdalena Siraga