Interferon - działanie leku. Skutki uboczne stosowania interferonu
Interferon to białko, które naturalnie występuje w organizmie. Jego głównym zadaniem jest pobudzanie układu odpornościowego do walki z patogenami. Tę właściwość interferonu postanowili wykorzystać naukowcy i zaczęli go produkować jako lek. Niestety, stosowanie interferonu niesie za sobą liczne skutki uboczne, które pogarszają jakość życia znaczącej części chorych. Sprawdź, jak działa interferon i jakie może dawać skutki uboczne.
Spis treści
- Interferon - jak wygląda?
- Interferon - jak działa?
- Interferon - skutki uboczne
- Interferon - przeciwwskazania
Interferon to białko, które naturalnie występuje w organizmie. Jego głównym zadaniem jest pobudzanie układu odpornościowego do walki z patogenami. Tę właściwość interferonu postanowili wykorzystać naukowcy i zaczęli wytwarzać go metodami inżynierii genetycznej jako lek.
W organizmie interferon występuje w niewielkich ilościach. Po podaniu zastrzyku ilość interferonu w organizmie znacznie wzrasta. Wówczas okryto, że interferon ma także inne właściwości - spowalnia lub zatrzymuje proces namnażania komórek nowotworowych.
Poza tym interferon może w odpowiedni sposób kształtować odpowiedź układu odpornościowego, co jest wykorzystywane w terapii niektórych chorób autoimmunologicznych. Wyróżnia się kilka rodzajów interferonu, jednak za wysoki stopień ochrony przed czynnikami chorobotwórczymi i nowotworami odpowiada interferonu alfa. W medycynie zastosowanie znalazł także interferon beta i interferon gamma.
Interferon - jak wygląda?
Interferon ma postać białego proszku, który trzeba zmieszać z rozpuszczalnikiem, by przygotować roztwór do wstrzykiwań. Dostępny jest w ampułkach zawierających gotowy roztwór, w strzykawkach lub w specjalnych wstrzykiwaczach.
Interferon - jak działa?
Interferon alfa stosuje się w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B (WZW B) i C (WZW C). W tym ostatnim przypadku interferon alfa (w połączeniu z innym specyfikiem - rybawiryną) podaje się pacjentom, u których potwierdzono obecność zakażenia genotypem 3 HCV.
U pacjentów z genotypem 1 lub 4 HCV stosuje się innowacyjną terapię bezinterferonową, która w Polsce jest refundowana od lipca 2015 roku. Nowoczesna terapia eliminuje wirusa HCV u 90-100 proc. chorych. Tymczasem interferon w połączeniu z rybawiryną jest w stanie wyleczyć z WZW C 50-60 proc. pacjentów.
Interferon alfa stosuje się także w leczeniu nowotworów krwi i układu chłonnego:
- szpiczaka plazmocytowego
- niektórych typów chłoniaków i białaczek
- zaawansowane stadium raka nerki
- czerniak
Z kolei interferon beta to podstawowy lek, który jest stosowany w leczeniu ustępująco-nawracającej oraz wtórnie postępującej postaci stwardnienia rozsianego. Dokładne działanie interferonu beta nie jest znane, jednak podejrzewa się, że lek hamuje nadmierną reakcję układu odpornościowego i reakcje zapalne, które prowadzą do niszczenia osłonek mielinowych włókien nerwowych, a dalej do pojawiania się objawów SM. Tym samym ogranicza ilość rzutów choroby. Niestety, interferon beta pomaga jedynie 35 proc. pacjentów z SM.
Natomiast interferon gamma stosuje się (choć rzadko) w leczeniu przewlekłej, wrodzonej chorobie ziarniniakowej (należy do wrodzonych niedoborów odporności).
Interferon - skutki uboczne
Stosowanie interferonu niesie za sobą liczne skutki uboczne, które prawie zawsze pogarszają jakość życia chorego. Większość z nich mija po zakończeniu (bądź wstrzymaniu) terapii.
- objawy grypopodobne:
- objawy ze strony układu pokarmowego:
- zmniejszenie masy ciała
- świąd i suchość skóry
- wysypka
- ból w klatce piersiowej
- osłabienie czucia
- parestezje
- drżenia
- zapalenie spojówek
- ból gałek ocznych
- zaburzenia widzenia
- szumy uszne
- zawroty głowy pochodzenia błędnikowego
- wypadanie włosów
- zaburzenia miesiączkowania lub brak miesiączki
- zaburzenia płodności
- objawy ze strony układu nerwowego:
- drażliwość
- apatia
- bezsenność
- zaburzenia orientacji
- zaburzenia pamięci
- chwiejność emocjonalna
- ciężka depresja
Stosowanie interferonu wiąże się z rozwojem wielu chorób, takich jak:
- niedokrwistość aplastyczna
- sarkoidoza
- cukrzyca
- nadczynność tarczycy
- niedoczynność tarczycy
- zapalenie oskrzeli
- zapalenie błony śluzowej nosa
- zapalenie zatok
W rzadkich przypadkach może dojść do zapalenia płuc, posocznicy, czy pojawienia się myśli samobójczych.
Interferon - przeciwwskazania
- ciąża
- karmienie piersią
- choroby wątroby
- ciężkie upośledzenie czynności wątroby
- niewyrównana marskość wątroby
- autoimmunologiczne zapalenie wątroby
- choroby psychiczne (szczególnie depresja, zamiary samobójcze)
- ciężkie choroby układu sercowo-naczyniowego
- ciężka niewydolność nerek
- choroby tarczycy
Interferon należy ostrożnie stosować u osób z chorobami autoimmunologicznymi, chorych na łuszczycę, sarkoidozę.