Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości (piknolepsja, zespół Friedmana)

Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości (piknolepsja, zespół Friedmana) stanowi od 8 do 15% wszystkich padaczek występujących w okresie dzieciństwa. Chore dziecko "wyłącza się": zastyga w bezruchu, jednak nie upada, po prostu nie kontaktuje przez chwilę. Takie napady mogą występować kilka razy w ciągu dnia. Mimo że na pierwszy rzut oka wydają się niewielkim problemem , wymagają leczenia. Mogą się bowiem przyczyniać do niebezpiecznych wypadków.

Spis treści

1. Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości: objawy
2. Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości: rozpoznanie
3. Padaczka z napadami nieświadomości: leczenie i rokowanie

Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości (piknolepsja, zespół Friedmana) ujawnia się między 4-10 rokiem życia (szczyt zapadalności obejmuje 5-7 rok życia). Czynnikami, które mogą prowokować napady są emocje, hiperwentylacja, hipoglikemia.

Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości: objawy

• Napady nieświadomości są krótkie (4-20 s) i częste (dziesiątki lub setki razy w ciągu doby), przebiegają z nagłym i głębokim zaburzeniem świadomości oraz zahamowaniem aktywności.
• Często napadom towarzyszy sprecyzowana aktywność ruchowa: nierytmiczne mruganie, oczy mogą zwracać się w stronę silnego bodźca w otoczeniu, niewielkie miokloniczne ruchy powiek, brwi lub ust
• W ciągu 3-6 s od rozpoczęcia napadu mogą występować automatyzmu ust, ruchy odchylania głowy do tyłu, ruchy pochwytywania lub pocierania rąk lub stóp.
• Nietypowa dla napadów częściowych złożonych, a występująca tu, jest niestereotypowość automatyzmów i możliwość wpływania na nie w zależności od ułożenia kończyny, rodzaju aktywności bezpośrednio przed napadem.

Bezpośrednio po napadzie dziecko jest przytomne, zorientowane w otoczeniu, funkcjonuje prawidłowo i często nie pamięta, że wystąpił napad.Dzieci rozwijają się prawidłowo, chociaż częściej obserwuje się u nich zaburzenia zachowania, trudności w nauce i problemy społeczne, ponieważ częste napady zaburzają uwagę i możliwość uczenia się. Nawet u 30% występują drgawki gorączkowe w wywiadzie

Dziecięca padaczka z napadami nieświadomości: rozpoznanie

Podstawą jest badanie EEG. Międzynapadowy zapis cechuje się prawidłową czynnością podstawową. Zapis podczas napadu ma charakterystyczny wzór, który składa się z obustronnie jednoczesnych wysokonapięciowych iglic, występujących z częstością 3 Hz. W miarę trwania wyładowań częstotliwość zmniejsza się o 0,5-1 Hz. Iglice zwykle są pojedyncze, ale mogą być także podwójne. Wyładowania iglic i fal wolnych mają największą elektroujemność w okolicach czołowych, niekiedy mogą również występować w odprowadzeniach tylnych. Nie stwierdza się lateralizacji wyładowań.

Padaczka z napadami nieświadomości: leczenie i rokowanie

Podstawowymi lekami stosowanymi w przypadku padaczki z napadami nieświadomości są etosuksymid i kwas walproinowy. Skuteczność nowszych generacji leków przeciwpadaczkowych wykazano w badaniach klinicznych bez grup kontrolnych.Należy zwrócić szczególną uwagę na odróżnienie tego typu padaczki od innych (padaczki zlokalizowanej), ponieważ wiele często stosowanych leków przeciwpadaczkowych jest nieskutecznych w leczeniu napadów nieświadomości.Choroba ustępuje z wiekiem, ograniczając swoje występowanie do dzieci przedszkolnych i szkolnych. Dorośli ludzie często sami nie zdają sobie sprawy, że takie napady w przeszłości przechodzili, a w aktualnym okresie życia nie odczuwają żadnych konsekwencji z tym związanych