Nerka ruchoma (wędrująca) - przyczyny, objawy i leczenie

Nerka ruchoma (wędrująca) to schorzenie, które polega na opuszczeniu nerki. Ruchoma nerka to najczęściej dolegliwość szczupłych kobiet w wieku 20-40 lat. Jakie są przyczyny i objawy nerki ruchomej? Na czym polega leczenie?

Spis treści

1. Nerka ruchoma (wędrująca) - przyczyny
2. Nerka ruchoma (wędrująca) - objawy
3. Nerka ruchoma (wędrująca) - diagnostyka
4. Nerka ruchoma (wędrująca) - leczenie

Nerka ruchoma (inaczej wędrująca, opadnięta lub opadająca) to nerka, która opadła do miednicy mniejszej. U mężczyzn za nerkę ruchomą uznaje się nerkę, która opadła o ponad 1,5 kręgu, a u kobiet o ponad 2,0 kręgi (ponad 5 cm).

Prawidłowo nerki są ruchome oddechowo, tzn, że podczas wdechu i wydechu poruszają się zgodnie z ruchem klatki piersiowej. Jednak niekiedy z powodu zwiotczenia podtrzymującej nerki tkanki tłuszczowej dochodzi do opuszczenia się tego narządu. Wówczas nerka ruchoma powoduje zaginanie się moczowodów, a co za tym idzie - utrudniony odpływ moczu z nerek. W takiej sytuacji należy rozważyć podwieszenie nerki, aby zmniejszyć jej ruchomość.

Nerka ruchoma (wędrująca) - przyczyny

• liczne przebyte porody
• gwałtowna utraty masy ciała
• usunięcie dużego guza z jamy brzusznej
• ciężka praca fizyczna w pozycji stojącej
• wady anatomiczne - długie naczynia nerkowe, wrodzone zaburzenia rozwoju tkanki łącznej

Czynnikiem ryzyka jest także wiek, płeć i budowa sylwetki. Ruchoma nerka to najczęściej dolegliwość szczupłych kobiet w wieku 20-40 lat.

Nerka ruchoma (wędrująca) - objawy

W znacznej większości przypadków ruchoma nerka nie daje objawów i zostaje rozpoznana podczas badania USG wykonywanego z innego powodu.

Niekiedy mogą się pojawić:

• bóle związane z podginaniem się moczowodu i występowaniem zastoju w nerce, które:

- zlokalizowane są w nadbrzuszu, okolicy lędźwiowej i krzyżowej - występują w pozycji stojącej i podczas pracy fizycznej - ustępują w pozycji leżącej - mogą mieć charakter napadowy

• krwiomocz
• nawracające zakażenia układu moczowego
• kamica nerkowa
• wodonercze

Nerka ruchoma (wędrująca) - diagnostyka

W przypadku podejrzenia nerki wędrującej, lekarz bada narząd w pozycji pozycji stojącej (wówczas nerka ruchoma daje się dobrze wymacać i przesunąć do góry) i leżącej (wtedy jest niewyczuwalna). W celu potwierdzenia rozpoznania wykonuje się urografię, czyli badanie RTG nerek z użyciem kontrastu. Lekarz może zdecydować także o wykonaniu scyntygrafii nerek oraz renografii izotopowej.

Nerka ruchoma (wędrująca) - leczenie

Chorzy  ruchomą nerką, która nie daje żadnych objawów i nie prowadzi do zaburzenia pracy układu moczowego, nie wymagają leczenia. Niektórzy zalecają bandażowanie brzucha, noszenie gorsetów lub przytycie, jednak takie działania rzadko dają efekty.

Jedynie u około 20 proc. chorych z nerką ruchomą istnieją wskazania do nefropeksji. U ponad 90 proc. zoperowanych dochodzi do ustąpienia odczuwanych przez nich objawów.

Jeśli ruchoma nerka prowadzi do nawracających ataków bólowych, krwiomoczu, zastoju moczu z wodonerczem, zapalenia nerki czy kamicy nerkowej, konieczne jest leczenie operacyjne, którego celem jest podwieszenie nerki (nefropeksja). Nerka jest umocowana wysoko, część narządu (około 2/3) znajduje się powyżej łuku żebrowego.

Jeśli pacjent został zoperowany, mimo że nie było do tego wskazań lekarskich, może dojść do powikłań. Niepotrzebna operacja nerki może doprowadzić do nadmiernych zbliznowaceń, zrostów, bólów neuralgicznych, zastoju moczu, a nawet do utraty narządu. Dlatego tak ważna jest właściwa kwalifikacja pacjenta do operacji.

Monika Majewska