Choroba Buergera czyli zakrzepowo-zarostowe zapalenie tętnic

Choroba Buergera dotyka przeważnie palaczy. Zwykle młodych mężczyzn. Często towarzyszy jej ból i trudno gojące się rany, które w skrajnych wypadkach mogą doprowadzić do owrzodzeń. Chorobę Buergera leczy się operacyjnie i farmakologicznie.

Choroba Buergera to zakrzepowo-zarostowe zapalenie tętnic, obejmujące małe i średnie żyły oraz tętnice, która prowadzi do stopniowego zwężania się lub całkowitego ich zarastania. Choroba Buergera częściej dotyka mężczyzn, głównie młodych (między 20. a 40. rokiem życia). Głównym czynnikiem wywołującym chorobę Buergera jest palenie – prawie wszyscy chorzy palą tytoń, a jedynie około 5 proc. z nich nigdy nie paliło papierosów.

Choroba Buergera - jak się objawia?

Typowe objawy choroby Buergera to odczucie bólu w miejscu nieprawidłowego krążenia krwi oraz sinica i uczucie zimna. Pacjenci często mówią o bólu strzelającym lub napadowym, który jest skutkiem niedokrwienia nerwów. Chorobie Buergera towarzyszą też zmiany zabarwienia części odsłoniętych (blednięcie lub zasinienie) ciała. W przypadkach zaawansowanych występują bolesne, trudno gojące się owrzodzenia (rany) na palcach stóp lub rąk, zlokalizowane w miejscu powstałych wcześniej niewielkich nawet zranień, otarć naskórka czy odcisków.

Choroba Buergera: badania diagnostyczne

Podstawą rozpoznania choroby Buergera jest konsultacja z lekarzem oraz angiografia. To inaczej rodzaj badania rentgenowskiego, w czasie którego wykonuje się zdjęcia tętnic po podaniu do krwioobiegu specjalnego środka kontrastującego (widocznego na zdjęciach rentgenowskich). Widoczne w angiografii charakterystyczne zmiany zarysu i przebiegu naczyń zwykle wystarczają do ustalenia ostatecznej diagnozy.

Chorobę Buergera leczenie operacyjne i farmakologiczne

Oprócz zaleceń ogólnych (unikanie wyziębiania stóp i rąk, regularna aktywność ruchowa, noszenie wkładek zapobiegającym odciskom) w chorobie Buergera stosuje się również leczenie farmakologiczne oraz operacyjne. To pierwsze jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy chory przestanie palić. W leczeniu stosuje się leki zapobiegające nadmiernemu krzepnięciu krwi (aspiryna, heparyna i jej pochodne), leki rozszerzające naczynia krwionośne, środki tłumiące nadmierną aktywność układu odpornościowego (leki immunosupresyjne) oraz leki przeciwbólowe.
W przypadkach bardzo silnych bólów, nie ustępujących po podaniu leków przeciwbólowych, a także w przypadku wystąpienia powikłań (na przykład martwicy stopy lub podudzia) niezbędna może być amputacja kończyny. Generalnie chorobę Buergera uważa się za nieuleczalną, której proces można jednak spowolnić.

Profilaktyka choroby Buergera

Podstawową metodą zapobiegania choroby jest:

• rzucenie palenia
• dbałość o ciepło i higienę stóp - unikanie ich wyziębiania, noszenie wygodnych butów
• unikanie sytuacji stresowych
• zapobieganie miażdżycy naczyń poprzez wysiłek fizyczny oraz niskotłuszczową dietę