Hiperdoncja oznacza nadliczbowe zęby

Hiperdoncja oznacza, że masz w szczęce za dużo zębów. Istnieje hiperdoncja rzeczywista - kiedy mamy do czynienia z nadmierną liczbą zębów stałych oraz hiperdoncja rzekoma, gdy zęby mleczne przetrwały, mimo wyrośnięcia zębów stałych. Jakie są przyczyny hiperdoncji?

Spis treści

1. Jakie czynniki sprzyjają hiperdoncji?
2. Wpływ hiperdoncji na zęby mleczne i zęby stałe
3. Leczenie hiperdoncji

Hiperdoncja to dodatkowe zęby. Mogą mieć prawidłową lub nieprawidłową budowę. W uzębieniu mlecznym hiperdoncja występuje raczej rzadko i najczęściej dotyczy zębów dodatkowych - siecznych.

W okolicy trzonowców zęby nadliczbowe mogą wyrastać od strony policzka lub języka. Na ogół występują one symetrycznie i nie mają normalnego kształtu zębów trzonowych tylko najczęściej formę stożkową

Jest ich więcej, mogą być bardziej stłoczone ale mają normalny kształt. Typowym przykładem zęba nadliczbowego jest tzw. meziodens czyli ząb pośrodkowy, który pojawia się między przednimi zębami szczęki lub żuchwy. Niejednokrotnie jest on odwrotnie położony, czasem wyrasta takich zębów 2 lub 3. Nie powinno się tego jednak mylić z sytuacją, gdy od strony języka lub policzka wyrastają dzieciom zęby stałe, mimo że zęby mleczne ciągle są na swoim miejscu. Na ogół nie jest to zjawisko groźne, choć porada u pedodonty jest tu jak najbardziej zalecana.

Jakie czynniki sprzyjają hiperdoncji?

Hiperdoncja, oprócz przypadków losowych, występuje w wielu chorobach uwarunkowanych genetycznie takich jak zespół Downa, rozszczep wargi i podniebienia, zespół Crouzona, Curtiusa i wiele innych.

Panie zapewne pocieszy fakt, że przy zębach stałych, częstotliwość wystąpienia hiperdoncji częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet.

Wpływ hiperdoncji na zęby mleczne i zęby stałe

Hiperdoncja przy zębach mlecznych nie pociąga za sobą praktycznie żadnych konsekwencji. Wcześniej czy później zęby mleczne wypadną, a na ich miejsce pojawią się zęby stałe. Oczywiście dla pewności trzeba zasięgnąć porady pedodonty - stomatologa dziecięcego. Gorzej z uzębieniem stałym, gdyż zęby nadliczbowe powodują zmiany estetyczne oraz funkcjonalne. Ząb pośrodkowy np. może powodować stłoczenie, przemieszczenie, diastemę (przerwę między zębami) albo opóźnione wyrzynanie zębów stałych. Pacjenci z hiperdoncje mają również częste skłonności do chorób przyzębia.

Leczenie hiperdoncji

Leczenie hiperdoncji to nic innego jak usunięcie nadliczbowych zębów i ewentualna korekcja zgryzu. Ekstrakcję, w zależności od stopnia skomplikowania, wykonuje lekarz stomatolog lub chirurg. Jeżeli w wyniku hiperdoncji pacjent ma problemy z przyzębiem (dziąsła) to oddaje się go pod opiekę specjalisty - periodontologa.