Osobowość homilopatyczna. Czy kalectwo ma wpływ na charakter człowieka?

Osobowość homilopatyczna jest zazwyczaj przypisywana osobom cierpiącym z powodu niepełnosprawności. Czy rzeczywiście ułomność fizyczna może prowadzić do patologicznych zmian charakteru?

Homilopatia to typ osobowości. Część badaczy uważa, że osobowość homilopatyczna ma właśnie swoje źródło w niepełnosprawności, inni podważają w ogóle sens traktowania homilopatii jako odrębnej postaci patologii osobowości. Dlaczego? Bo większość wymienianych w pracach badawczych cech, przypisywanych osobowości homilopatycznej, mieści się w powszechnie przyjętym pojęciu osobowości paranoicznej. Poza tym, opisywanie osobowości homilopatycznej jako charakterystycznej dla niepełnosprawnych, dodatkowo ich stygmatyzuje.

Osobowość homilopatyczna a niepełnosprawność

Pojawienie się osobowości homilopatycznej tłumaczy się tym, że osoba niepełnosprawna, przede wszystkim pod wpływem braku akceptacji swej odmienności ze strony otoczenia, ale również ze względu na nieumiejętność zaakceptowania swojej własnej ułomności wykształca sobie specyficzne cechy charakteru i specyficzną postawę wobec otoczenia.

Homilopatia: cechy charakterystyczne

Jakie cechy charakteru może pogłębić i uwypuklić niepełnosprawność? przede wszystkim jest to niepewność i niewiara we własne możliwości, obniżona samoocena (często kompleks niższości), niski poziom samoakceptacji. Osoby homilopatyczne są nadwrażliwe, nieufne i przesadnie ostrożne. Mają stałe poczucie zagrożenia, zaburzony obraz własnej osoby, poczucie kontroli zewnętrznej. Cierpią na zmienne nastroje. Ich ego jest słabe i nadmiernie koncentrują się na "ja". Często przypisują otoczeniu wrogie zamiary (czasem nawet mają nastawienie urojeniowe). Lubią być cierpiętnikami i męczennikami.

Osobowość homilopatyczna: stosunek do otoczenia

Homilopatę charakteryzują zachowania złośliwe, agresywne lub nawet antyspołeczne. Człowiek o osobowości homilopatycznej żyje zawiścią, buntem, nienawiścią w stosunku do zdrowych i szczęśliwych, którym życzą źle a nawet są w stanie czynnie im szkodzić.

Przy pisaniu tekstu korzystałam z pracy prof. Andrzeja Jakubika, opublikowanej w Zeszytach Naukowych WSS-M, 2002

Agnieszka Paculanka