Histeria - groźne zaburzenie emocjonalne

Histeria kiedyś przypisywana była tylko kobietom, w starożytności nazywana dusznością maciczną. Później jej przyczyny tłumaczono dziwacznymi teoriami humorów oraz waporów. Dziś wiadomo, że to rodzaj nerwicy, a także groźna choroba, która może dotknąć każdego, niezależnie od płci. W ostrzejszych przypadkach może objawiać się drgawkami, a nawet utratą wzroku.

Spis treści

1. Rozpoznanie histerii
2. Objawy histerii
3. Przyczyny histerii
4. Leczenie histerii

W medycynie histeria zaliczana jest do zaburzeń nerwicowych oraz dysocjacyjnych, które charakteryzują się między innymi amnezją, transem, czy zmianą osobowości. Coraz częściej nazywana jest właśnie dysocjacją lub konwersją. Histeria jest uciążliwym schorzeniem, które choremu utrudnia normalne funkcjonowanie. Nieleczone może się pogłębiać, dlatego lepiej go nie lekceważyć.

Rozpoznanie histerii

Nawet psychiatrzy mogą mieć problemy ze zdiagnozowaniem histerii. Można jednak wyodrębnić pewne cechy charakterystyczne dla osobowości histerycznej. To przede wszystkim nadpobudliwość, impulsywność, niedojrzałość emocjonalna, nadwrażliwość, słaba odporność na stres oraz teatralność gestów i zachowań, zmienność nastrojów, silne uzależnienie swojego postępowania i wyborów od opinii innych osób. Histeryk po prostu odczuwa i przeżywa dużo mocniej niż zdrowe osoby

Objawy histerii

Nerwica histeryczna dodatkowo objawia się też dolegliwościami fizycznymi. Chory odczuwa lęk, towarzyszą temu również bóle brzucha, kołatanie serca, wzmożona potliwość, uczucie duszności. W ostrzejszych przypadkach pojawiają się również bardziej uciążliwe syndromy- uporczywa czkawka, nudności i wymioty, zawroty głowy, wysypka na ciele czy zaburzenia oddawania moczu i zanik wrażliwości czucia. Z czasem objawy mogą się nasilić, ponieważ nieświadomość chorego sama tworzy najróżniejsze dolegliwości neurologiczne. Pojawiają się na przykład drgawki (przypominające atak epilepsji), zaburzenia koordynacji ruchowej, problemy z chodzeniem, a nawet utrata wzroku, słuchu i mowy. Takie objawy zwykle pojawiają się nagle i nagle mogą ustąpić.

Przyczyny histerii

Przyczyny histerii nie są do końca znane. Źródeł choroby psychiatrzy doszukują się we wczesnym dzieciństwie. I tak na przykład powodować ją może brak bliskości i ciepła w rodzinie lub nieprawidłowości w procesie socjalizacji dziecka. Prawdopodobieństwo wystąpienia histerii zwiększają również specyficzne cechy osobowości, np. nadwrażliwość lub nadpobudliwość, a także nadmierna rywalizacja i związane z nią emocje i frustracja. Jednak najwięcej zwolenników ma teoria, że nerwice, a więc również histeria, to reakcja obronna ludzkiej psychiki na lęk czy traumatyczne przeżycie.

Leczenie histerii

Choremu może pomóc tylko trudna i długa psychoterapia. Nierzadko konieczne jest również podanie środków farmakologicznych. Podczas leczenia psychiatra dąży do tego aby nauczyć pacjenta reagować normalnie na rozmaite sytuacje, rozpoznawać swoje stany emocjonalne i kontrolować je. W przekonaniu pacjenta, że jego lęki są nieuzasadnione, a cierpienie przemijające ma pomóc przede wszystkim sugestia słowna. W najtrudniejszych przypadkach sprawdza się również hipnoza. Pod warunkiem jednak, że zostanie przeprowadzona przez doświadczonego specjalistę. W leczenie warto też włączyć całą rodzinę chorego.