Zaśniad groniasty inwazyjny – przyczyny, objawy i leczenie

Zaśniad groniasty inwazyjny to postać ciążowej choroby trofoblastycznej, której istotą jest nieprawidłowy rozwój łożyska. Zaśniad groniasty inwazyjny, razem z rakiem kosmówki (kosmówczakiem) i guzem miejsca łożyskowego, należy do grupy nowotworów trofoblastu. Nacieka on sąsiednie tkanki i narządy, a także może dawać przerzuty do innych narządów (najczęściej do płuc i pochwy). Jakie są przyczyny i objawy zaśniadu groniastego inwazyjnego? Na czym polega leczenie?

Spis treści

1. Zaśniad groniasty inwazyjny - przyczyny
2. Zaśniad groniasty inwazyjny - objawy
3. Zaśniad groniasty inwazyjny - diagnoza
4. Zaśniad groniasty inwazyjny - leczenie
5. Zaśniad groniasty inwazyjny - ważna kontrola po leczeniu

Zaśniad groniasty inwazyjny, inaczej niszczący (łac. mola hydatidosa invasiva destruens), to postać ciążowej choroby trofoblastycznej, czyli patologicznych zmian trofoblastu - warstwy komórek zewnętrznych kosmówki (elementu jaja płodowego, z którego w przyszłości powstaje łożysko). Razem z rakiem kosmówki (kosmówczakiem) i guzem miejsca łożyskowego należy do grupy nowotworów trofoblastu.

Zaśniad groniasty inwazyjny występuje raz na 15 000 ciąż

Wyróżnia się zaśniad częściowy i całkowity. W ich przebiegu kosmki (komórki kosmówki) zaczynają się nadmiernie rozrastać, wypełniając całą jamę macicy. W przypadku zaśniadu groniastego inwazyjnego kosmki ulegają zezłośliwieniu i zaczynają wrastać w mięsień macicy. Wówczas powstaje krwiste ognisko ze zmianami martwiczymi w macicy. Zaśniad groniasty inwazyjny nacieka sąsiednie tkanki i narządy. Może także dawać przerzuty - najczęściej do płuc i pochwy.

Zaśniad groniasty inwazyjny - przyczyny

Zaśniad groniasty częściowy jest wynikiem zapłodnienia komórki jajowej przez dwa plemniki.

Zaśniad całkowity jest wynikiem zapłodnienia komórki jajowej przez jeden lub dwa plemniki. Jednak w tym wypadku cały materiał genetyczny od matki zostaje usunięty i pozostaje tylko ten od ojca.

Natomiast zaśniad groniasty inwazyjny albo powstaje na bazie zaśniadu groniastego (zwykle całkowitego), albo od początku ma formę inwazyjną.

Czynnikami ryzyka jego rozwoju są m.in. wiek matki - poniżej 16. lub powyżej 35. roku życia oraz wiek ojca powyżej 45. roku życia, palenie papierosów, antykoncepcja hormonalna, przebyte poronienia, zabiegi in-vitro, poprzednia ciąża zaśniadowa, nieprawidłowości owulacji, dieta w ciąży (uboga w karoten).

CZYTAJ TEŻ >> Nastolatka w ciąży: zagrożenia nastoletniej ciąży

Zaśniad groniasty inwazyjny - objawy

Zaśniad groniasty inwazyjny może przebiegać w sposób bardzo dynamiczny z

• obfitym krwawieniem z dróg rodnych
• krwawieniem do jamy brzusznej
• powiększoną macicą
• nasilonymi wymiotami

Objawy najczęściej pojawiają się do piątego miesiąca ciąży.

WARTO WIEDZIEĆ >> Krwawienie w ciąży: przyczyny krwawień w pierwszej połowie ciąży

Zaśniad groniasty inwazyjny - diagnoza

W przypadku podejrzenia zaśniadu groniastego inwazyjnego wykonuje się USG przezpochwowe i przezbrzuszne. Widok zaśniadu w USG przypomina „obraz zamieci śnieżnej”.

Ponadto konieczne są badania krwi w celu oznaczenia stężenie HCG (gonadotropina kosmówkowa). Przy zaśniadzie groniastym zwykle jest bardzo wysokie (ponad 20 000 mjm./ml).

W związku z przerzutami wykonuje się badania rentgenowskie płuc i USG transwaginalne (przezpochwowe ultrasonograficzne badanie układu rozrodczego).

Zaśniad groniasty inwazyjny - leczenie

W leczeniu zaśniadu groniastego inwazyjnego stosuje się chemostatyki. Jeśli zmiana ograniczona jest do macicy, stosuje się Metotreksat (MTX). Jeśli nowotwór rozwinął się po porodzie lub gdy są obecne przerzuty, stosuje się terapię wielolekową.

Jeśli kobieta nie planuje zajść w ciążę, lekarz może podjąć decyzję o wykonaniu histerektomii (usunięciu macicy).

Zaśniad groniasty inwazyjny - ważna kontrola po leczeniu

Po leczeniu konieczne są kontrole przez 10 lat - przeprowadza się badania kliniczne, mierzy poziom HCG i wykonuje rentgen płuc, przy czym stężenie HCG mierzy się najpierw co 2 tygodnie przez 3 miesiące od zakończenia leczenia, a potem co 2 miesiące co pół roku, a następnie co pół roku aż do końca życia. Przy każdym oznaczeniu HCG wykonuje się badanie ginekologiczne. Natomiast RTG płuc wykonuje się co rok.

Ponadto 2 lata od zakończenia leczenia kobieta nie może zajść w ciążę.

Monika Majewska