Otyłość u dzieci zależy od karmienia piersią a nie od genów

Przeprowadzone w Polsce badania dowiodły, że otyłość wśród dzieci w wieku przedszkolnym jest uzależniona od czasu karmienia piersią. Im czas karmienia piersią był dłuższy, tym mniejszą skłonność do tycia miało dziecko w późniejszych latach.

Otyłość dziecka zaczyna się już w życiu płodowym. U niemowląt otrzymujących mleko matki 6 miesięcy lub dłużej otyłych było 12,6 proc. U karmionych piersią krócej (do 5 miesięcy) – 14,6 proc. Jest to kolejne potwierdzenie tezy, że na kondycje zdrowotną dorosłego człowieka wielki wpływ ma życie płodowe oraz okres niemowlęcy.

Metabolizm dorosłego kształtuje się w ciąży i w niemowlęctwie

To w niemowlęctwie kształtuje się metabolizm, czyli tempo przemian wewnątrzkomórkowych. Dziś wiemy, że dzięki właściwemu odżywianiu się kobiety ciężarnej można zaprogramować metabolizm dziecka tak, aby do końca życia działał on prozdrowotnie. Specjaliści nazywają to żywieniowym programowaniem organizmu. Ma ono ogromne znaczenie nie tylko w walce z otyłością, ale też w zapobieganiu chorobom cywilizacyjnym - w tym próchnicy zębów, anemii, cukrzycy, alergiom pokarmowym, osteoporozie, wadom postawy, a nawet chorobom nowotworowym.

Geny nie usprawiedliwiają otyłości dziecięcej

O genetycznych przyczynach otyłości mówi się od chwili odkrycia genów decydujących o indywidualnej wrażliwości na przyjmowane pożywienie (np. gen ob, db, agouti). Wiadomo, że jeśli u obojga rodziców stwierdza się otyłość, można przypuszczać, że dwoje z trojga ich dzieci będzie również otyłych. Ale uczeni podkreślają także, że odziedziczenie po przodkach genów sprzyjających odkładaniu się tkanki tłuszczowej nie jest równoznaczne z nadmiernym przybieraniem na wadze. Geny co prawda dają predyspozycje do otyłości, ale mając świadomość rodzinnego występowania tej choroby, można jej zapobiegać poprzez właściwe odżywianie i aktywność fizyczna. Jednak z obserwacji wynika, że świadome zapobieganie nadwadze w takich przypadkach należy do rzadkości - zwykle rodzinna skłonność uważamy za wystarczające usprawiedliwienie i nic nie robimy.

miesięcznik "Zdrowie"

Anna Jarosz

Konsultacja: Małgorzata Żuławnik