Rakowiak RAK hormonalnie czynny występujący w przewodzie pokarmowym
Rakowiak to nowotwór wywodzący się z komórek endokrynnych, należącym do systemu APUD (Amine Precursors Uptake and Dekarboxylation). Jest to rak hormonalnie czynny, a więc wydzielający aktywnie hormony (m.in. serotoninę).
Rakowiak zazwyczaj rozwija się w przewodzie pokarmowym atakując jelito cienkie i wyrostek robaczkowy. Może się również zlokalizować w odbytnicy, płucu, okrężnicy i żołądku. Rakowiak dotyka najczęściej osoby w wieku 40-80 lat, a jako rakowiak wyrostka robaczkowego, występuje głównie u osób młodszych.
Objawy rakowiaka
Rakowiak rozwija się powoli. W zależności od wielkości i umiejscowienia guza może dawać przerzuty, najczęściej do węzłów chłonnych, wątroby i kości. Typowe objawy to:
- ból
- wyczuwalny guz, niekiedy wywołując objawy niedrożnościowe
- biegunka
- spadek masy ciała
- perforacja jelita (rzadko)
- zespół rakowiaka (średnio w 10 proc. przypadków)
Do innych objawów, które mogą się pojawiać należą:
- wzmożona potliwość
- świąd skóry
- zaburzenia ciśnienia krwi
- zespół złego wchłaniania
- bóle brzucha
- żółtaczka
Rozpoznanie nowotworu osiąga się przez:
- zdjęcie rentgenowskie z kontrastem przewodu pokarmowego
- tomografię komputerową
- badanie USG
- kolonoskopię, gastro- i ezofagoskopię (połączona z pobraniem wycinków do późniejszej analizy histopatologicznej)
- biopsję cienkoigłową
- scyntygrafię – badanie polegające na podaniu do krwi promieniotwórczego izotopu jodu, który wychwytywany jest przez komórki nowotworowe
- oznaczanie markerów we krwi
- oznaczanie poziomu kwasu 5-hydroksyindolooctowego w moczu
Leczenie rakowiaka
Leczenie polega głównie na operacyjnym usunięciu zmiany wraz z marginesem zdrowych tkanek. W przypadku raka nieoperacyjnego, a także leczenia przerzutów wykorzystuje się preparaty należące do grupy antagonistów serotoniny.
Rokowania po nowotworze
Guzy o średnicy poniżej 2 cm, bez przerzutów (głównie rakowiaki wyrostka robaczkowego) – 5 letnie przeżycie wynosi do 100 proc.Guzy resekcyjne powyżej 2 cm – 5 letnie przeżycie wynosi od 40 do 60 proc.W przypadku wystąpienia przerzutów do wątroby – 5 letnie przeżycie wynosi od 20 do 40 procent.