HIPERKALIEMIA oznacza nadmiar POTASU w surowicy krwi
HIPERKALIEMIA, zwana też po polsku hiperpotasemią (z łac. kalium to potas) oznacza nadmiar potasu w surowicy krwi. Jest to stan niebezpieczny dla zdrowia, a nawet i życia człowieka. Hiperkaliemia może spowodować porażenie mięśni, wywołać arytmię lub – w skrajnych przypadkach – zatrzymać akcję serca.
Spis treści
Hiperkalemia (hiperpotasemia) to nadmiar potasu w surowicy krwi. Objawy hiperkaliemii określa się jako niecharakterystyczne, czyli takie, które mogą towarzyszyć wielu innym dolegliwościom i schorzeniom. Należą do nich:
- bóle i uczucie mrowienia w mięśniach
- zaburzenia równowagi
- zawroty głowy
- kłopoty z koordynacją ruchową
- nieregularna praca serca.
Hiperkalemia: przyczyny
Przyczynami hiperkaliemii mogą być nadmiar potasu w diecie przy jednoczesnym niedostatecznym wydalaniu tego pierwiastka przez nerki, zaburzenia transportu potasu wewnątrz organizmu, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej, niedotlenienie tkanek, nagłe uwalnianie potasu z uszkodzonych komórek, długotrwała hipoglikemia lub kwasica metaboliczna. Najczęstszą odmianą tej choroby jest jednak hiperkaliemia polekowa, wywołana przyjmowaniem leków powszechnie stosowanych w terapii nadciśnienia tętniczego. Podwyższenie poziomu stężenia potasu we krwi może spowodować też stosowanie niektórych diuretyków.
Jaki poziom stężenia potasu we krwi jest niebezpieczny?
Diagnozę o hiperkaliemii stawia lekarz na podstawie wywiadu, ale przede wszystkim laboratoryjnych pomiarów poziomu stężenia potasu w surowicy krwi. Hiperkaliemią nazywany jest stan, w którym stężenie jonów potasu (K+) przekracza 5,5 mmol/l (norma wynosi 3.6-4.8 mmol/l). Gdy ich stężenie przekracza 6,7 mmol/l można się już spodziewać wyraźnych zmian w obrazie EKG serca; stężenie około 12 mmol/l może spowodować zatrzymanie akcji serca. Za stan ciężki uznaje się stężenie potasu we krwi powyżej 7 mmol/l.
Hiperkaliemia: leczenie
Leczenie polega na usunięciu przyczyny hiperkaliemii. Często podstawą jest zaprzestanie przyjmowania wywołujących ją leków. Ważne jest przyjmowanie środków zmniejszających stężenie potasu w surowicy krwi. Należą do nich wapń, glukoza z insuliną, wodorowęglany, beta-mimetyki, żywice jonowymienne, leki przeczyszczające oraz hemodializa. Nie ma jednej, optymalnej metody leczenia, decyzję za każdym razem podejmuje lekarz oceniając indywidualny przypadek.
Zawsze jednak konieczne jest zmniejszenie ilości potasu dostarczanego do organizmu w diecie. Nie jest to proste, bo pierwiastek ten występuje we wszystkich produktach z wyjątkiem tłuszczów i cukrów.
Najwięcej potasu jest w:
- suszonych owocach – morelach, figach, jabłkach, rodzynkach
- awokado
- bananach
- owocach cytrusowych
- pomidorach i ich przetworach
- ziemniakach.
Porady eksperta