Gorączka jako wskaźnik choroby Leśniowskiego-Crohna. Kiedy zacząć się martwić?
Gorączka to stały towarzysz choroby Leśniowskiego-Crohna, może być pierwszym symptomem schorzenia, a także jego powikłań. Często wskazuje na zaostrzenie stanu zapalnego lub infekcję, zdarza się również, że organizm reaguje podwyższoną temperaturą na stosowane leki. Co warto wiedzieć o gorączce w przebiegu choroby Crohna?
Czy choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować gorączkę?
Choroba Leśniowskiego-Crohna należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych jelit, które powodują przewlekły stan zapalny w przewodzie pokarmowym. Objawia się wieloma dolegliwości, takimi jak biegunka, zaparcia, skurcze i ból brzucha.
Schorzenie dotyczy głównie jelita cienkiego i okrężnicy, ale mimo to wywołuje objawy ogólnoustrojowe, takie jak gorączka. Niska jest zwykle spowodowana przewlekłym zapaleniem, podczas gdy wysoka jest typowa dla rozwijającej się infekcji.
Zdarza się również, że podwyższona temperatura ciała jest pierwszym objawem choroby, pojawia się na kilka tygodni lub miesięcy przed problemami żołądkowo-jelitowymi. Zwykle występuje w nocy, często w połączeniu z nadmiernym poceniem się.
Pozostałe symptomy choroby Crohna to:
- nocne poty,
- zmęczenie,
- utrata apetytu,
- nagła utrata wagi,
- owrzodzenia jamy ustnej,
- wysypki skórne,
- ból stawów i obrzęk,
- ból oczu.
Jak diagnozuje się gorączkę w chorobie Leśniowskiego-Crohna?
Konieczne jest regularne mierzenie temperatury ciała i zapisywanie wyników pomiarów. Choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować wzrost temperatury powyżej 38°C, choć zwykle wartości te są niższe i świadczą o trwającym stanie zapalnym.
Ponieważ istnieje kilka przyczyn gorączki w chorobie Leśniowskiego-Crohna, ustalenie dokładnego czynnika wyzwalającego może wymagać wykluczenia aktywnej infekcji lub skutków ubocznych leków. W tym celu wykonywana jest morfologia, badania obrazowe i endoskopia.
Leczenie i kontrolowanie gorączki zależy od przyczyny, a także etapu leczenia. Zazwyczaj opiera się na stosowaniu środków obniżających stan zapalny, np. w postaci sterydów.
Ciężka postać schorzenia jest wskazaniem do wdrożenia leków biologicznych, natomiast rozpoznanie infekcji często kończy się antybiotykoterapią. U niektórych pacjentów gorączka jest wskazaniem do zmiany planu leczenia, jeżeli dotychczas stosowane preparaty powodowały gorączkę lub inne skutki uboczne.
