Pogotowie czy transport sanitarny? Jaka kara za nieuzasadnione wezwanie pogotowia?

Utrata przytomności, złamana noga, konieczność dojazdu do szpitala - tylko niektóre z tych sytuacji pozwalają na skorzystanie z usług pogotowia ratunkowego. Kiedy wzywać pogotowie, a kiedy skorzystać z transportu sanitarnego? Jaka jest kara za nieuzasadnione wezwanie pogotowia? Zobacz, co mówią na ten temat aktualnie obowiązujące przepisy.

Spis treści

1. Kiedy wezwać pogotowie?
2. Kiedy wezwać transport sanitarny?
3. Transport sanitarny w POZ
4. "Daleki" transport sanitarny w POZ

Pogotowie ratunkowe wzywamy z bardzo różnych przyczyn - dyspozytorzy przyznają, że wcale nie tak rzadko zdarzają się wezwania do osób, które cierpią z powodu kaca, zostawionych bez opieki wózków z niemowlętami czy starszych osób, które przysnęły na ławeczce w parku. Pogotowie często jest też traktowane jak taksówka, kiedy pacjent ze skierowaniem musi stawić się w szpitalu, a nie ma się tam jak dostać.  

Jaka jest kara za nieuzasadnione wezwanie pogotowia? Zgodnie z obowiązującymi przepisami za nieuzasadnione wezwanie karetki grozi grzywna do 1500 zł (wezwana przez pogotowie policja może nałożyć mandat z art. 66 kodeksu wykroczeń). Warto więc wiedzieć, kiedy wezwać karetkę, a kiedy skorzystać z transportu sanitarnego - i komu taki transport przysługuje.

Kiedy wezwać pogotowie?

Pogotowie ratunkowe wzywamy wyłącznie w sytuacjach nagłego zagrożenia zdrowia lub życia. Należą do nich m.in. wypadek komunikacyjny, w którym są ranni, rozległe rany, uporczywe wymioty, zwłaszcza z krwią, rozległe oparzenia, zatrucia lekami lub środkami chemicznymi itp.

Kiedy wezwać transport sanitarny?

Zgodnie z przepisami do skorzystania z bezpłatnego transportu sanitarnego uprawnione są osoby, które wymagają podjęcia natychmiastowego leczenia w innej placówce leczniczej, w celu kontynuacji i zachowania ciągłości leczenia albo muszą stawić się na leczenie, a z powodu dysfunkcji narządu ruchu nie są w stanie korzystać z komunikacji publicznej (bez względu na schorzenie). Z kolei osobom, które są w stanie samodzielnie się poruszać, ale potrzebują pomocy przy korzystaniu z komunikacji publicznej, lub ze względu na stan zdrowia mogą korzystać wyłącznie z pojazdów dostosowanych do potrzeb osób niepełnosprawnych, przysługuje transport częściowo płatny w przypadku leczenia takich chorób jak:

• choroby krwi i narządów krwiotwórczych,
• choroby nowotworowe,
• choroby oczu,
• choroby przemiany materii,
• choroby psychiczne i zaburzenia zachowania,
• choroby skóry i tkanki podskórnej,
• choroby układu krążenia,
• choroby układu moczowo-płciowego,
• choroby układu nerwowego,
• choroby układu oddechowego,
• choroby układu ruchu,
• choroby układu trawiennego,
• choroby układu wydzielania wewnętrznego,
• choroby zakaźne i pasożytnicze,
• urazy i zatrucia
• wady rozwojowe wrodzone, zniekształcenia i aberracje chromosomowe,

W takich przypadkach Narodowy Fundusz Zdrowia pokrywa 40% kosztów przejazdu środkami transportu sanitarnego. W innych przypadkach koszty transportu w całości pokrywa pacjent. By skorzystać z usługi transportu sanitarnego potrzebne jest skierowanie od lekarza lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego.

Transport sanitarny w POZ

Warto wiedzieć, że transport sanitarny przysługuje również pacjentom w podstawowej opiece zdrowotnej -  można z niego skorzystać wówczas, kiedy:

• zachodzi konieczność leczenia określonego schorzenia w innej placówce leczniczej - z wyłączeniem stanów nagłego zagrożenia zdrowia lub życia;
• dla zachowania ciągłości leczenia - gdy jest ono realizowane przez lekarza POZ.

W takich sytuacjach świadczenie obejmuje przejazd z miejsca zamieszkania do placówki i z powrotem, a NFZ również pokrywa do 40 proc. kosztów (zasady odpłatności są identyczne jak w przypadku transportu sanitarnego). Skierowanie na ten typ transportu wystawia lekarz POZ.

"Daleki" transport sanitarny w POZ

Tak zwany "daleki" transport sanitarny w POZ to usługa, z której można skorzystać w przypadku leczenia lub pomocy medycznej w szpitalu za granicą - wówczas, kiedy stan zdrowia w chwili wypisu ze szpitala jest stabilny, ale nie pozwala na samodzielny powrót do domu.

Jeśli pacjent wymaga kontynuacji leczenia w kraju, transport realizowany jest od granicy Polski do szpitala, położonego jak najbliżej miejsca jego zamieszkania, w którym można kontynuować leczenie.

Przysługuje on również w przypadkach, kiedy z przyczyn uzasadnionych medycznie trzeba skorzystać ze świadczeń konkretnej poradni specjalistycznej oddalonej od miejsca zamieszkania o więcej niż 120 km (w obie strony), a  stan zdrowia pacjenta nie pozwala na samodzielne dotarcie do poradni. Transport przysługuje wówczas spod domu do placówki i z powrotem. Jest on również możliwy wówczas, kiedy ze względów medycznych konieczne jest wysokospecjalistyczne świadczenie ambulatoryjne, realizowane jedynie przez niektóre poradnie, do których odległość od domu pacjenta przekracza 120 km (licząc "tam i z powrotem"), a  stan zdrowia nie pozwala choremu na samodzielny dojazd. Transport przysługuje wówczas w obie strony. By skorzystać z tej możliwości, pacjent lub jego rodzina albo opiekun prawny muszą wystąpić z wnioskiem do dyrektora właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ, który podejmie decyzję.

Pierwsza pomoc - czy wiesz, jak jej udzielić?

Pytanie 1 z 10

Wypadek samochodowy

Robię zdjęcie telefonem i umieszczam na stronie społecznościowej.

Dzwonię na numer alarmowy 999 lub 112, podaję dokładne miejsce, rodzaj i opis wypadku, kto został poszkodowany i ile osób potrzebuje pomocy medycznej.

Następne pytanie

Katarzyna Hubicz