Jak skutecznie wezwać pomoc? Te sygnały każdy musi znać

Przebywanie na terenie zalanym przez wodę to ogromne ryzyko dla zdrowia i życia. Wiele osób zamiast opuścić swoje domy przenosi się wtedy na wyższe piętra. Niekiedy jednak sytuacja rozwija się bardzo dynamicznie i trzeba uciekać. W sytuacjach kryzysowych machanie rękami do służb ratunkowych nic nie da - ważna jest znajomość zasad i sygnałów, które ułatwią ewakuację.

Podczas klęsk żywiołowych, na przykład w trakcie powodzi, życie i zdrowie ludzi znajdujących się w zagrożeniu może zależeć od szybkiego i skutecznego wezwania pomocy. W takich sytuacjach kluczowe jest zastosowanie sprawdzonych i zrozumiałych sygnałów, które umożliwią służbom ratunkowym jak najszybsze zidentyfikowanie miejsca, w którym potrzebna jest pomoc. 

Jeżeli masz zasięg, najszybciej wezwiesz pomoc dzwoniąc pod numer alarmowy 112 i podając dokładne informacje o lokalizacji i stanie zagrożenia. Ale nie zawsze jest to możliwe, dlatego warto znać również inne sposoby.

Sygnały wizualne i dźwiękowe

Jednym z najstarszych i najbardziej powszechnych sposobów wzywania pomocy są sygnały wizualne. Można je stosować, gdy z powodu odcięcia komunikacji lub braku sprzętu nie ma innego sposobu, by skontaktować się z ratownikami.

• Ręce w pozycji litery "Y" (yes) – Jest to oficjalny międzynarodowy sygnał ratunkowy używany do wskazania, że potrzebujemy pomocy. Wystarczy unieść obie ręce w kształt litery "Y". Ten sygnał jest rozpoznawalny przez ratowników, zarówno na lądzie, jak i w powietrzu, np. przez załogi śmigłowców.
• Ręce w pozycji "N" (no) - oznaczają, że pomoc nie jest potrzebna i ratownicy mogą udać się dalej. W tym celu stań prosto z jedną ręką uniesioną, a drugą skierowaną w dół.
• Kolorowe flagi – Wywieszenie flagi  może również wskazywać na potrzebę pomocy. Flaga biała sygnalizuje konieczność ewakuacji, flaga czerwona - potrzebę pomocy medycznej, natomiast flaga niebieska oznacza prośbę o wodę i żywność. Do tego celu można też wykorzystać np. zawieszone na kiju ubrania czy prześcieradła, które będą dobrze widoczne z daleka. Ważne jest, aby taki sygnał był umieszczony w wyraźnym miejscu, np. na dachu budynku czy na wysokim punkcie terenu.
• Napis SOS – Jeżeli do dyspozycji jest duża, dobrze widoczna z góry powierzchnia, warto ułożyć napis „SOS” z dostępnych przedmiotów.
• Sygnały nadawane latarką - można też zataczać duże kręgi światłem latarki, skierowanym w stronę ratowników.

Gdy jesteśmy odcięci od środków komunikacji, by zwrócić uwagę ratowników, można również wykorzystać sygnały dźwiękowe. 

• Gwizdek – dmuchanie w zwykły gwizdek to jeden z najbardziej efektywnych sposobów na przekazanie sygnału dźwiękowego na dużą odległość. Międzynarodowy sygnał wzywania pomocy to seria trzech krótkich dźwięków, po których następuje krótka przerwa, a następnie powtarzamy cykl.
• Krzyk lub uderzanie w przedmioty – jeżeli nie masz gwizdka, możesz krzyczeć lub uderzać w metalowe przedmioty - na przykład wiadro. Uderzenia powinny być regularne i powtarzane, aby zwrócić uwagę osób mogących usłyszeć wezwanie pomocy.

Inne sposoby wzywania pomocy

Aplikacje do wzywania pomocy – Dostępne są już aplikacje mobilne, które umożliwiają szybkie wezwanie pomocy w sytuacjach zagrożenia życia. Przykładem może być aplikacja „Ratunek”, która automatycznie przesyła lokalizację do służb ratunkowych.

Radio CB lub radiotelefon – W sytuacjach ekstremalnych, zwłaszcza na terenach wiejskich, gdzie sieci komórkowe mogą być przeciążone lub niedostępne, radiotelefony lub radia CB mogą okazać się skuteczne do komunikacji i wezwania pomocy.

Zachowaj spokój i współpracuj z ratownikami

Oprócz stosowania sygnałów wizualnych, dźwiękowych czy elektronicznych, bardzo ważne jest również zachowanie spokoju i współpraca ze służbami ratunkowymi. Gdy dasz znać, że potrzebujesz pomocy bądź widoczny i gotowy do komunikacji. 

Jeżeli ratownicy nie mogą od razu dotrzeć do osoby w potrzebie, ważne jest, aby czekać w bezpiecznym miejscu i stosować się do ich poleceń. Pamiętaj, że osoby dorosłe powinny mieć przy sobie nie więcej, niż 50 kg bagażu na rodzinę.

Katarzyna Hubicz