Przełomowe odkrycie. Jak nadmiar soli może przyczyniać się do rozwoju SM?

Sól to codziennie używana przyprawa w większości polskich domów, bez której trudno wyobrazić sobie gotowanie. Niestety niewiele osób zdaje sobie sprawę, że może być szkodliwa. Najnowsze badania wykazały, że nadmiar soli w diecie może mieć poważne konsekwencje zdrowotne. Okazuje się, że istnieje silny związek między solą a SM.

Rozwój SM

Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła choroba autoimmunologiczna, która dotyka około 2,8 miliona osób na całym świecie. W przebiegu SM układ odpornościowy atakuje mielinę, czyli osłonę ochronną włókien nerwowych, co prowadzi do ich uszkodzenia i powstania stanu zapalnego.

Choroby autoimmunologiczne, takie jak SM, wynikają z nieprawidłowego funkcjonowania komórek odpornościowych, w tym regulatorowych limfocytów T (Treg). Komórki te są odpowiedzialne za tłumienie nadmiernych reakcji immunologicznych, które sprzyjają atakom na własne tkanki organizmu.

Komórki T można podzielić na dwie główne grupy, w zależności od białka, które mają na swojej powierzchni: CD4+ i CD8+. Komórki T CD4+ dzielą się na dwa typy: regulatorowe i konwencjonalne.

Limfotycy T konwencjonalne odpowiadają za zwalczanie zakażeń i komórek nowotworowych w organizmie. Z kolei komórki regulatorowe pomagają hamować te reakcje, aby nie uszkodziły zdrowych komórek. W stwardnieniu rozsianym limfocyty te nie działają prawidłowo.

Sól a SM

Choroby autoimmunologiczne są związane z nieprawidłowym działaniem komórek T regulatorowych, które odpowiadają za tłumienie odpowiedzi immunologicznych skierowanych przeciwko własnym tkankom organizmu.

Niedawna publikacja badania autorstwa dr Tomokazu Sumida, profesora w Yale School of Medicine w Science Translational Medicine, ujawniła wspólną ścieżkę molekularną w komórkach T regulatorowych, która jest zmieniona u osób ze stwardnieniem rozsianym i innymi chorobami autoimmunologicznymi.

Badanie wykazało również, że nadmierne spożycie soli aktywuje tę ścieżkę molekularną i może zmieniać działanie genów SGK-1 i PRDM1-S, co prowadzi do problemów z funkcjonowaniem komórek Treg. Konieczne są natomiast dalsze badania, aby zrozumieć, w jaki sposób czynniki środowiskowe oddziałują ze szlakami molekularnymi.

Paula Komendarczuk