Mumio shilajit himalajskie - właściwości lecznicze, zastosowanie i dawkowanie

Mumio shilajit himalajskie to substancja o tajemniczej nazwie. Tymczasem jej właściwości lecznicze są znane już od ponad 5 tysięcy lat. Dzięki nim mumio shilajit znalazło zastosowanie w medycynie ajuwerdyjskiej czy starożytnych Greków. Obecnie również znajduje zastosowanie w medycynie alternatywnej - jako środek na mocne kości, wzmocnienie odporności, problemy układu pokarmowego, na potencję i wiele innych. Część z tych właściwości potwierdzają badania naukowe.

Spis treści

1. Mumio shilajit himalajskie na mocne kości i stawy
2. Mumio shilajit himalajskie na Alzheimera?
3. Mumio shilajit himalajskie na wrzody i inne problemy układu pokarmowego
4. Mumio shilajit himalajskie może obniżać poziom cukru we krwi
5. Mumio shilajit himalajskie na hemoroidy

Mumio shilajit himalajskie ma postać małych bryłek bądź kryształków, przypominających żywicę. Mumio shilajit prawdopodobnie powstaje jako produkt procesu obumierania materii organicznej: szczątków roślin, alg czy porostów, dostających się w zakamarki skał górskich - głównie Himalajów. To właśnie mieszkańcy tych gór odkryli właściwości lecznicze mumio, dzięki którym znalazło ono zastosowanie w medycynie. Zauważyli oni, że małpy żyjące w górach często przeżuwają kawałki substancji, znajdowanej w szczelinach skał i doszli do wniosku, że stanowi ona źródło ich wytrzymałości i odporności na trudne, górskie warunki.

Mumio shilajit himalajskie na wzmocnienie i odporność polecał podobno sam Arystoteles. Z kolei perski uczony i lekarz - Awicenna - polecał mumio na złamania kości, zwichnięcia, stłuczenia, opuchlizny na ciele, migreny i zapalenia nerwów. W medycynie naturalnej mumio stosowało się także na bóle i zawroty głowy, migrenę, choroby kobiece, anginę, ból gardła, kaszel, katar, paradontozę, ropiejące rany, czyraki, egzemy, astmę i boreliozę i wiele innych. Mumio zainteresowało także współczesnych naukowców. Badania nad tą substancją prowadzi się od kilkudziesięciu lat, przede wszystkim w Rosji i Indiach.

Mumio shilajit himalajskie na mocne kości i stawy

Rosyjscy naukowcy już w latach lat 70. ubiegłego wieku odkryli, że mumio ma pozytywny wpływ na  kości. W tym czasie na łamach pisma "Ortopediia travmatologiia i protezirovanie" ukazała się seria artykułów o zastosowaniu mumio przy złamaniach czy zwichnięciach. Pierwszą pracę naukową na ten temat napisał rosyjski profesor Adyl Szakirow. Szukał on mumio w górach i kierował dalszymi pracami młodszych kolegów, którzy pod jego okiem napisali wiele rozpraw, będących owocem badań nad tym środkiem.

W Birmie mumio nosi nazwę krew góry. W Mongolii i Tybecie to sok skały, a na Syberii - kamienny olej. Z kolei w Egipcie mumio to ilyryjska żywica. Inne jego nazwy to wosk gór, olej gór i krew skał, górski miód.

Wynika z nich, że mumio poprawia stan kości, przyspiesza gojenie się złamań, a także wspomaga leczenie osteoporozy. Wszystko za sprawą kwasów próchniczych (humusowych), wśród których dominuje kwas fulwowy, który ma zdolność stymulowania komórek do syntezowania związków wapnia w układzie kostnym. Poza tym mumio dostarcza wapnia i fosforu - podstawowych materiałów budulcowych kości.

Poza tym zawarte w mumio kwasy humusowe regenerują uszkodzone tkanki przez zwiększenie ich ukrwienia oraz wzrost metabolizmu komórkowego. W związku z tym mumio można stosować w postaci maści lub kompresów (0,6 g Mumio na 2 łyżki stołowe przegotowanej wody) na rany, stłuczenia, zwichnięcia, naciągnięcia.

Mumio shilajit himalajskie na Alzheimera?

Naukowcy z Santiago (Chile) na łamach pisma "International Journal of Alzheimer's Disease"⁵ przekonują, że kwas fulwowy zawarty w mumio może zahamować proces agregacji białek tau, będących jedną z przyczyn choroby Alzheimera. Zdaniem naukowców kwas fulwowy może odegrać ogromną rolę w rozwoju potencjalnych metod leczenia choroby Alzheimera przy użyciu naturalnych produktów.

Mumio shilajit himalajskie na wrzody i inne problemy układu pokarmowego

Shilajit wspomaga trawienie i usprawnia pracę jelit, dlatego może pomóc na problemy układu pokarmowego, np. zaburzenia trawienia, niestrawność.

Mumio jest także potencjalnym środkiem wzmacniającym płodność. Z badań naukowców z Południowej Korei na szczurach wynika, że mumio stymuluje proces spermatogenezy, czyli powstawania plemników. Po podaniu mumio szczury zaczęły je produkować w znacznie większej ilości.

Mumio shilajit himalajskie może być stosowane także w chorobie wrzodowej. Wykazano, że zawarty w mumio kwas fulwowy zmniejsza wydzielanie pepsyny - czynnika drażniącego żołądek i przyczyniającego się do powstawania wrzodów.

W medycynie naturalnej na wrzody zaleca się przyjmować mumio wewnętrzne 2 razy dziennie (rano i wieczorem przed snem) po 0,2 g preparatu przez okres 25-28 dni. Lepszy rezultat można osiągnąć przy równoczesnym przyjmowaniu olejku rokitnikowego, soku z kapusty lub miodu.¹ Dzięki temu wrzody mają szybciej się goić, zanikają bóle, nudności, wymioty, pieczenie. W przypadku niestrawności zaleca się przyjmować mumio 2 razy dziennie po 0,1 g (dobrze jest rozpuszczać proszek w przegotowanej, ciepłej wodzie i pić.

Mumio shilajit himalajskie może obniżać poziom cukru we krwi

Z badań wynika, że mumio może przyczynić się do obniżenia poziomu cukru we krwi. Osobom z podwyższonym poziomem cukru przez 3 tygodnie podawano ekstrakt z mumio. Po zakończeniu eksperymentu okazało się, że stężenie poposiłkowe glukozy obniżyło się średnio o 26 jednostek, a mierzone na czczo - o około 15 jednostek. Wynika to  m.in. z właściwości antyoksydacyjnych i przeciwrodnikowych kwasów humusowych, które chronią trzustkę przed uszkodzeniami spowodowanymi toksycznym działaniem wolnych rodników.

Największe zastosowanie w medycynie naturalnej znalazł balsam mumio, który eliminuje bóle stawów, kości, kręgosłupa, wspomaga terapię grzybicy, łuszczycy i przyspiesza leczenie oparzeń.

Mumio shilajit himalajskie na hemoroidy

Współczesna fitoterapia poleca mumio w postaci czopków na hemoroidy. Zmieszają one zmniejszają krwawienie, łagodzą ból, działają przeciwświądowo, wspomagają odbudowę śluzówki i zapobiegają stanom zapalnym. W materiałach opublikowanych przez Instytut Medycyny Alternatywnej w Biszkeku (Kirgistan) można znaleźć informację o stosowaniu mumio w chorobie hemoroidalnej jako mieszanki z miodem w stosunku 1:5 lub 1:8 do użytku zewnętrznego.¹ Mieszankę należy wcierać przez cztery miesiące, włączając w to miesięczną przerwę. Następnie należy powtórzyć kurację. Według informacji instytutu, najlepsze rezultaty osiągnięto, gdy mieszanka została wzbogacona o olejek brzoskwiniowy i masło.¹

Monika Majewska