Nerwowość, wybuchy gniewu, krzyk. Czy to nerwica? [Porada eksperta]

Od jakiegoś czasu borykam się z pewnym dość męczącym problemem, odkąd przeprowadziłem się na starówkę pewnego miasta, ciężko mi normalnie funkcjonować, szczególnie wieczorami, chodzi o hałas, jakikolwiek najdrobniejszy. W ciągu dnia może, gdzieś w oddali, grać muzyka, mogą chodzić ludzie po mieście, ale gdy zbliża się wieczór, muszę mieć całkowitą ciszę. Jeśli o 21 słyszę rozmowy, odgłos telewizora albo gorzej muzykę w oddali, nie potrafię funkcjonować, zamykam okna, a i tak co chwilę chodzę i je otwieram, nasłuchując, czy jeszcze ktoś rozmawia, gra, słucha muzyki. Staję się zaraz nerwowy, nie potrafię się na niczym skupić, obsesyjne myśląc o ludziach, którzy ten dźwięk powodują. W nocy przez to muszę ciągle używać stoperów do snu. Co dziwne szczekanie psa, bieganie kota, festiwale, rzeczy, na które nie mam wpływu, nie denerwują mnie. Mogę prosić o diagnozę lub nakierowanie, co mi jest? Jest jeszcze druga sprawa, nerwowość, a raczej niekontrolowane wybuchy, mogą mi się zdarzyć, sytuacja bardziej stresowa, jest ok, a czasem coś, co nie powinno mnie zdenerwować, i wybucham, nie kontrolując tego, krzyczę na innych, a czasem uderzam tę rzecz, przez którą się zdenerwowałem. Mam w rodzinie osoby chore na nerwicę. Kolejno po wybuchu są często nastroje depresyjne, nic mnie nie cieszy, najchętniej chciałbym odciąć się od ludzi. Mogę prosić o radę również w tej sprawie?

O radę możesz prosić, o diagnozę - nie. Nie można postawić diagnozy na podstawie tak krótkiego, chociaż rzeczowego, opisu. Przyczyn może być wiele, zatem radzę wizytę u psychologa. Istotnym elementem np. może być obciążenie rodzinne nerwicami, bo być może jedynie nauczyłeś się zachowań nerwicowych, bezwiednie naśladując czyjeś objawy. Nerwica to skomplikowana materia i wymaga własnej pracy w rozpoznawaniu siebie pod opieką terapeuty. Na to nakładają się nastroje depresyjne, które - tym bardziej - wymagają "rozpracowania". Zatem nie zwlekaj z konsultacją psychologiczną!