Autohemoterapia – zastrzyk z własnej krwi

Autohemoterapia polega na pobraniu krwi od chorego i wstrzyknięciu mu jej w mięsień. Zabieg ten, jak zapewniają naturopaci, leczy infekcje, alergie, a nawet depresję. Nie jest jednak polecany przez przedstawicieli medycyny akademickiej. Jakie mają zarzuty wobec autohemoterapii?

Spis treści

1. Jak działa autohemoterapia?
2. W jakich schorzeniach pomaga autohemoterapia
3. A co na to lekarze konwencjonalni?

Autohemoterapia to tak zwane leczenie bodźcowe. Organizm jest stymulowany do walki z chorobą przez określony bodziec, w tym przypadku krew.

W autohemoterapii wykorzystywana jest krew pacjenta, ale tylko jako tzw. haczyk. Sama w sobie nie jest lekiem, ale powoduje, że organizm nabiera sił, by walczyć z prawdziwym zagrożeniem.

Metoda ta jest bardzo popularna w medycynie niekonwencjonalnej i przynosi dobre rezultaty. Polega na wstrzyknięciu głęboko w mięsień pośladkowy pacjenta jego własnej krwi, chwilę wcześniej pobranej. Pobiera się krew żylną w niewielkiej ilości: 2-5 ml. Do iniekcji może być wykorzystana tylko czysta krew, ale niektórzy lekarze, dla wzmocnienia efektu terapeutycznego, mieszają ją jeszcze z wodą utlenioną, roztworem chlorku sodu (sól fizjologiczna), a także z lekami homeopatycznymi.

Jak działa autohemoterapia?

Leczenie własną krwią to metoda stara jak świat. Znał ją i wykorzystywał już ponoć sam Hipokrates. O bańkach na przeziębienie słyszał chyba każdy. Na kilka lat zapomniane, dziś wracają do łask i wcale nie stawiają ich tylko ostatnie babcie. Chińskie gumowe bańki próżniowe ma w domu każda kobieta, która chce iść z duchem czasu! Może sobie nimi zrobić antycellulitowy masaż, albo podleczyć w czasie choroby całą rodzinę.

A co mają wspólnego bańki z zastrzykami z krwi? Otóż, obie metody leczenia wywołują w organizmie ten sam efekt. Bańka powoduje powstanie krwiaka, krew wprowadzona w mięsień staje się również swojego rodzaju krwiakiem. A organizm, w pierwszej chwili, postrzega nagromadzenie krwi w nieodpowiednim miejscu jako coś obcego, z czym trzeba walczyć. Jest w zasadzie oszukany, ale machina rusza – rozbudza się układ immunologiczny, zaczynają się wytwarzać przeciwciała, odporność wzrasta.

Jednym słowem organizm mobilizuje się do walki, staje się silniejszy. Rozprawiając się z krwiakiem, szybko orientuje się, że to nie jest niebezpieczny intruz, rozpoznaje krew jako własną, czyli niegroźną, i przekierowuje swoje siły do walki z infekcjami i innymi problemami organizmu.

W jakich schorzeniach pomaga autohemoterapia

Ponieważ autohemoterapia ma na celu ogólne wzmocnienie mechanizmów obronnych organizmu, przynosi dobre efekty w wielu dolegliwościach. Leczy m.in.:

• infekcje układu oddechowego, takie jak przeziębienie, grypa, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, ból gardła i zapalenie gardła, zapalenie migdałków i zapalenie krtani
• choroby uszu
• alergie
• choroby układu pokarmowego, jak zapalenie żołądka, zapalenie trzustki, choroby wątroby, pęcherzyka żółciowego, jelit, zaparcia
• choroby układu moczowo-płciowego, m.in. zaburzenie miesiączkowania, stany zapalne przydatków, zapalenie błony śluzowej macicy, zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego
• dolegliwości związane z menopauzą
• inne przewlekłe bóle
• złe samopoczucie, a nawet stany depresyjne, nerwice, nerwobóle
• bóle głowy, migreny
• brak apetytu
• zaburzenia snu

A co na to lekarze konwencjonalni?

Niestety, autohemoterapia nie ma naukowo potwierdzonej skuteczności (tzn. nikt tego nie badał). Oficjalne stanowisko lekarzy w tej kwestii jest takie, że pobranie w warunkach ambulatoryjnych materiału do wstrzyknięć nie gwarantuje jałowości, nie ma żadnej gwarancji bezpieczeństwa. Autohemoterapia nie jest także, oczywiście, refundowana przez NFZ. Stosowana jest w medycynie niekonwencjonalnej na własną odpowiedzialność terapeutów. Dlatego przed podjęciem decyzji o zastosowaniu u siebie tej metody należy znaleźć godnego zaufania lekarza, który dysponuje odpowiednim, profesjonalnym i atestowanym sprzętem.

Marta Uler