ZESPÓŁ KANAŁU ŁOKCIOWEGO: przyczyna drętwienia i mrowienia ręki

Zespół kanału łokciowego (zespół rowka nerwu łokciowego) to zespół chorobowy, spowodowany zwężeniem kanału łokciowego. Dochodzi do niego najczęściej w wyniku urazów, zmian zwyrodnieniowe lub zapalne. Jakie są objawy zespołu kanału łokciowego i jakie się stosuje leczenie?

Spis treści

1. Zespół kanału łokciowego: przyczyny
2. Zespół kanału łokciowego: objawy
3. Zespół kanału łokciowego: diagnoza
4. Zespół kanału łokciowego: leczenie

Zespół kanału łokciowego (zespół rowka nerwu łokciowego, syndroma canalis ulnaris, cubital tunnel syndrome) to neuropatia wywołana uciskiem na nerw łokciowy. Częściej występuje u mężczyzn i dotyczy ręki dominującej. Objawy najpierw pojawiają się w nocy, by z czasem dokuczać przez cały dzień.

Zespół kanału łokciowego: przyczyny

Zespół kanału łokciowego pojawia się, gdy dochodzi do przewlekłego podrażnienia lub ucisku nerwu łokciowego w obrębie bruzdy na wysokości nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej. Doprowadzić do tego mogą:

• urazy stawu łokciowego (uderzenia, przeciążenia, długotrwały ucisk, blizny pourazowe)
• choroby stawów, np. choroba zwyrodnieniowa stawów, reumatoidalne zapalenia stawów
• zaburzenia ukrwienia okolicy
• przemieszczanie się nerwu łokciowego spowodowane zbytnią płytkością rowka lub brakiem rozcięgna, które zwykle go pokrywa,
• guzy kanału nerwu łokciowego (gangliony, tłuszczaki),
• inne (cukrzyca, alkoholizm, zatrucia chemiczne, zapalenia wirusowe lub bakteryjne, zaburzenia hormonalne, niektóre leki, niedobór witamin)

Zespół kanału łokciowego: objawy

Pacjenci uskarżają się przede wszystkim na drętwienie i mrowienie oraz rwanie, inną percepcja dotyku, zaburzone czucie temperatury, nasilające się po zgięciu kończyny w łokciu. Poza tym występują również inne objawy:

• ból okolicy rowka i promieniujący wzdłuż przebiegu nerwu
• ból w nocy
• zaburzenia czucia, zwłaszcza w obrębie palca małego i serdecznego oraz w wewnętrznej stronie przedramienia
• zaburzenia naczynioruchowe (nadmierna potliwość)
• osłabienie siły mięśniowej i związane z tym słaby chwyt, niezdarność ruchowa oraz upuszczanie przedmiotów
• pogorszenie precyzji wykonywanych czynności manualnych
• Z czasem pojawiają się również zaniki mięśni - m. in. dochodzi do zaniku mięśni glistowatych oraz międzykostnych, w wyniku czego palce ustawiają się szponiasto, poza tym zmniejsza się kłąb kciuka

Zespół kanału łokciowego: diagnoza

Na zespół kanału łokciowego wskazuje dodatni wynik testu Fromenta - pacjent nie jest w stanie zginać płasko kciuka. Wykonuje się również tzw. test cyrkla - chorobę potwierdza się, gdy pacjent nie może dotknąć kciukiem palca małego lub test Luthy’ego, który jest pozytywny, kiedy pacjent nie potrafi objąć całym obwodem dłoni butelki, chwytając ją między kciukiem, a palcem wskazującym. Do rozpoznania wykorzystuje się również badanie rentgenowskie stawu łokciowego celowane na rowek nerwu łokciowego, badanie EMG oceniające sprawność nerwu łokciowego i badanie magnetycznego rezonansu pokazujące struktury miękkie okolicy rowka.

Zespół kanału łokciowego: leczenie

Leczenie zespołu kanału łokciowego to przede wszystkim rehabilitacja oraz farmakoterapia. Metody operacyjne stosuje się, gdy metody nieinwazyjne nie przynoszą efektów.

Przy silnych dolegliwościach bólowych podaje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne oraz witaminę B6. poza tym wykonuje się iniekcje z kortykosteroidów w okolicę stawu łokciowego. Zaleca się unikanie przeciążeń i ruchów zginających staw łokciowy, odpoczynek oraz stosowanie ortezy w celu zabezpieczenia przed dodatkowym urazem i przyspieszenia regeneracji.Rehabilitacja to przede wszystkim fizykoterapia (zabiegi przeciwbólowe i przeciwzapalne, odżywiające i poprawiające ukrwienie, zabiegi przyśpieszające gojenie i regenerujące, stymulacja nerwowo-mięśniowa), kinezyterapia (ćwiczenia lecznicze), kinesiotaping i neuromobilizacja (terapia manualna).Jeśli powyższe działania nie dają oczekiwanych rezultatów, lekarz podejmuje decyzję o zabiegu chirurgicznym. Nie należy jednak z nią zbyt długo zwlekać, bo późno wykonana operacja co prawda zmniejszy dolegliwości bólowe, ale nie przywróci pełnej sprawności ruchowej. Operację, polegającą na przeniesieniu nerwu łokciowego, coraz częściej wykonuje się metodą artroskopową. Zwykle po dwóch tygodniach usuwane są szwy i zaczyna się rehabilitacja, powrót do sprawności następuje po 4-6 tygodniach. Po upływie pół roku należy ocenić skuteczność leczenia poprzez wykonanie badania przewodnictwa nerwowego.