Osteoartroza - przyczyny i leczenie osteoartrozy

Zwyrodnienie stawów (osteoartroza) dotyka znaczną część społeczeństwa. Przyczyna często leży w otyłości,braku ruchu lub jego monotonnym powtarzaniu oraz urazach komunikacyjnych i sportowych. W niektórych krajach choroba ta dotyka przeszło 20 proc. populacji osób powyżej czterdziestego roku życia.

Osteoartroza może występować w każdym stawie, w którym znajduje się chrząstka szklista. Najczęściej zmiany dotyczą poddanych największym obciążeniom stawów kończyn dolnych - biodrowego i kolanowego. Na ich obciążenie istotny wpływ ma masa ciała pacjenta. Nadwaga powstała między dwudziestymm a dwudziestym dziewiątym rokiem życia może prowadzić do występowania zmian zwyrodnieniowych w stawach już po pięćdziesiątym roku życia. Problem jest poważny, ponieważ proces chorobowy dotyka mięśni, aparatu torebkowo-więzadłowego stawu, powierzchni stawowych, warstwy podchrzęstnej kości, a nierzadko również sąsiadujących stawów.

Osteoartroza: metody leczenia osteoartrozy

W leczeniu zmian zwyrodnieniowych stawów, poza metodami inwazyjnymi, stosuje się szeroki wachlarz metod nieoperacyjnych. Do najczęstszych metod służących redukcji objawów zwyrodnienia i poprawie komfortu życia pacjentów można zaliczyć farmakoterapię, fizykoterapię, rehabilitację oraz redukcję masy ciała, a także stosowanie różnego rodzaju protez lub przyrządów ortopedycznych. Leczenie przeciwbólowe ma na celu nie tylko eliminację lub minimalizację bólu, lecz również poprzez jego redukcję zmniejszenie odruchowego napięcia mięśni. Gdy oprócz bólu występuje obrzęk, wysięk lub wzmożone ucieplenie stawu, pojawiają się wskazania do zastosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Należy je aplikować ostrożnie osobom z przebytą chorobą wrzodową, chorobami nerek, nadciśnieniem tętniczym oraz zaburzeniami krzepliwości krwi. Steroidowe leki przeciwzapalne z kolei są ważną, ale i niebezpieczną bronią w walce z chorobą zwyrodnieniową. Są to preparaty hormonalne o bardzo silnym działaniu przeciwzapalnym w zależności od sposobu podania miejscowego bądź ogólnego. Przeciwwskazaniami do zastosowania tej metody są stany zakaźne ostre, choroba wrzodowa żołądka, nasilona osteoporoza, zaburzenia psychiczne, niewydolność nerek, jaskra oraz cukrzyca.