Kciuk narciarza: uraz ścięgna. Przyczyny, objawy leczenie

Kciuk narciarza to uraz, który powstaje w wyniku zerwania ścięgna w okolicy stawu międzypaliczkowego (tzw. dalszego)  położonego najbliżej czubka palca. Jeśli uraz jest poważny, nie można wyprostować palca i pozostaje on zakrzywiony jak ptasi szpon.

Kciuk narciarza kiedyś nazywany był kciukiem leśniczego. Taki uraz kciuka może przytrafić się każdemu, ale szczególnie narażeni na niego są wszyscy wykonujący czynności wymagające nadmiernego obciążania kciuka poprzez odciąganie go od reszty dłoni. Podobnie jak narciarze, na kontuzje tą narażeni są bramkarze piłki nożnej oraz zawodnicy gry w rugby.

Kciuk narciarza: objawy urazu

• ból po łokciowej stronie stawu śródręczno-paliczkowego kciuka
• obrzęk i wybroczyna (w pierwszym okresie)
• problem z utrzymaniem w ręku dużych przedmiotów
• wyczuwalny schodek (głowa kości śródręcza) przy przemieszczeniach oderwanego więzadła
• odchylenie odłokciowe kciuka w pełnym zgięciu (przy dużych urazach)

Kciuk narciarza: diagnostyka

Przede wszystkim wykonuje się prześwietlenie, by wykluczyć złamanie. Ponieważ uwidocznienie niestabilności kciuka w badaniu radiologicznym wymagałoby jego obciążenia, a w konsekwencji groziło dalszym uszkodzeniem więzadła i przemieszczeniem się kikutów, w później diagnostyce stosuje się zwykle USG i rezonans magnetyczny.

Kciuk narciarza: leczenie zachowawcze

Pierwsza pomoc to obłożenie palca lodem lub włożenie pod zimną wodę, by obkurczyć małe naczynia oraz zmniejszyć krwawienie wewnętrzne i obrzęk. Dla złagodzenia bólu można podać leki przeciwbólowe dostępne bez recepty. Jeżeli uderzenie było bardzo silne i ból nie ustępuje, należy się skontaktować z lekarzem. Skręcenie zwykle samo mija w okresie od 4 do 6 tygodni, ale może być wspomagane fizjoterapią, a czasem trzeba unieruchomić palec. Natomiast jeśli doszło do całkowitego zerwania więzadeł może być konieczna interwencja chirurgiczna.

Kciuk narciarza: operacja

Wskazania do operacji w przypadku kciuka narciarza:

• przemieszczenie kikuta więzadła (uszkodzenie typu Stener’a)
• przemieszczenie odłamu kostnego powyżej 2 mm
• niestabilność przekraczająca 35 stopni (lub 20 stopni w porównaniu do strony zdrowej)
• rotacja odłamu kostnego
• nieprzystawanie powierzchni stawowych stwierdzone w badaniu obrazowym

Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Nacięcie prowadzone jest od strony grzbietowo-łokciowej. Przy świeżych urazach przytwierdza się więzadło z powrotem w miejscu oderwania (uszkodzenie przy przyczepie dalszym) lub zszywa się kikuty koniec do końca (uszkodzenie w części środkowej).

Jeśli od powstania urazu minęły 2-3 tygodnie, to więzadło straciło zdolność leczenia się i do jego rekonstrukcji konieczny jest przeszczep.