Marcie Kubackiej wszczepiono rozrusznik serca. Przy jakich chorobach jest niezbędny?

Marta Kubacka nareszcie opuściła szpital. Jej mąż Dawid Kubacki poinformował, że kobiecie wszczepiono rozrusznik serca, a teraz czeka ją "intensywna rehabilitacja". My postanowiliśmy sprawdzić, kiedy rozrusznik serca jest niezbędny i przy jakich chorobach się go stosuje?

Spis treści

1. Rozrusznik serce poprawia i wydłuża życie
2. Bezwzględne wskazania do wszczepienia rozrusznika serca
3. Względne wskazania do wszczepienia rozrusznika serca

W piątek po południu Dawid Kubacki przekazał wiadomości, na które wszyscy czekali: Marta Kubacka opuściła szpital po prawie czterech tygodniach pobytu. Choć wcześniej skoczek udzielił kilku wywiadów na temat zdrowia żony, aż do tej pory nie przekazywał szczegółowych informacji dotyczących tego, co jej dolega. Dopiero w ostatnim wpisie zdradził, że Marcie wszczepiono rozrusznik serca.

"Okazuje się, że prawie każdy z nas zna kogoś z kardiowerterem-defibrylatorem, potocznie nazywanym rozrusznikiem serca. Ja z taką osobą będę dzielić życie, drugie życie" - napisał w poście zamieszczonym na Instagramie.

Skoczek nie ujawnił jednak, jaka była przyczyna wszczepienia rozrusznika serca. Tymczasem lista wskazań do zabiegu jest naprawdę długa i obejmuje liczne stany, od zawału serca, po tzw. bloki przedsionkowo-komorowe czy migotanie przedsionków.

Rozrusznik serce poprawia i wydłuża życie

Rozrusznik serca nie tylko ratuje życie, lecz także poprawia jego jakość. Sam rozrusznik to nic innego, jak niewielkie urządzenie, którego zadaniem jest pobudzanie pracy chorego serca. Rozrusznik jest zasilany baterią, a jej żywotność to nawet kilkanaście lat. Po tym czasie urządzenie należy wymienić.

Sama procedura wszczepienia rozrusznika serca jest stosunkowo prosta, więc wymiana urządzenia nie stanowi większego problemu. Dowodem może być pierwszy w historii pacjent z rozrusznikiem. Arne Larssonowi pierwsze dwa rozruszniki wszczepiono w 1958 roku. Mimo obaw sceptyków, Arne po operacji wrócił do aktywnego życia, dożył 86 lat, a przez ten czas rozrusznik wymieniano mu aż 24 razy.

Bezwzględne wskazania do wszczepienia rozrusznika serca

Wszczepienie rozrusznika serca jest konieczne w przypadku poniższych stanów:

• blok przedsionkowo-komorowy III stopnia
• blok przedsionkowo-komorowy II stopnia typu Mobitz: objawowy, z objawami pojawiającymi się w trakcie wysiłku
• u osób po zawale mięśnia sercowego oraz przeszczepie serca w przypadku objawowego i bezobjawowego przebiegu i stopnia bloku II lub III (po zawale mięśnia sercowego) lub tylko w wypadku występowania objawów (po przeszczepie serca)
• bloki odnóg pęczka Hisa z udokumentowanymi zaburzeniami przewodnictwa typu blok II lub III stopnia lub udokumentowanym w badaniu elektrofizjologicznym wydłużeniem HV> 100 ms, nawet u chorych bezobjawowych i w przypadku bloku jednej odnogi
• migotanie przedsionków z wolną akcją komór poniżej 50 uderzeń na minutę lub objawami obwodowego niedokrwienia (utrata przytomności, omdlenie, zawroty głowy) lub niewydolnością serca
• blok przewodnictwa po ablacji układu przewodzącego lub bradyarytmia 40–50 uderzeń na minutę lub obecność pauz 4–5 s
• zespół chorego węzła zatokowo-przedsionkowego i zespół tachy-brady
• objawowa bradykardia spowodowana przez leki, jeśli istnieją bezwzględne wskazania do ich dalszego stosowania
• zespół wydłużonego QT w przypadku bradykardii lub przerw powodujących występowanie napadów częstoskurczu komorowego
• bradykardia zależna od czynności autonomicznego układu nerwowego, gdy pauzy (przerwy) w aktywności serca trwają powyżej 3 s
• zespół wazowagalny przebiegający z objawowym zahamowaniem zatokowym rytmu doprowadzającym do omdleń.

Względne wskazania do wszczepienia rozrusznika serca

• bezobjawowy blok przedsionkowo-komorowy III stopnia z akcją serca powyżej 40 uderzeń na minutę
• bezobjawowy blok przedsionkowo-komorowy II stopnia typu Mobitza
• bezobjawowy blok przedsionkowo-komorowy I stopnia u osób z niewydolnością krążenia
• po zawale mięśnia serca – bezobjawowy blok II lub III stopnia z akcją komór >50 uderzeń na minutę
• po przeszczepie serca – objawowy blok I i II stopnia
• objawowy blok jednej z odnóg pęczka Hisa z prawidłowym odstępem HV
• bezobjawowe zaburzenia węzła zatokowego z akcją nawet < 40 uderzeń na minutę ale bez pauz trwających powyżej 3 s
• wrodzone postaci zespołu wydłużonego QT
• kardiomiopatia przerostowa, zawężająca i rozstrzeniowa – wskazanie aktualne przedstawiane są jako względne, gdyż istnieją różne opinie co do jej zastosowania w tych wskazaniach.

Agnieszka Paculanka

Katarzyna Grzelak