Nadciśnienie tętnicze – wszystko co warto wiedzieć

Nowoczesne leki potrafią utrzymać ciśnienie w ryzach. Zadziałają jeszcze skuteczniej, jeśli będziesz stosować dietę, zażywać ruchu. Szczególnie zalecane jest spacerowanie energicznym krokiem, pływanie, jazda na rowerze, nordic walking, tzw. trening kardio, czyli ćwiczenia aerobowe w jednostajnym rytmicznym tempie.

Spis treści

1. Zobacz jak naturalnie obniżyć ciśnienie [WIDEO]

Bardzo istotną rolą w leczeniu nadciśnienia jest prawidłowe zastosowanie leków. Dobiera się je indywidualnie, zależnie od wieku pacjenta, stopnia nadciśnienia (zwykle stosuje się je w nadciśnieniu umiarkowanym i wysokim), schorzeń towarzyszących (niewydolność serca, miażdżyca, stan po zawale, cukrzyca), ogólnego stanu zdrowia i osobniczej reakcji na preparaty. Specjalista ma do dyspozycji wiele leków:

• hamujące aktywność enzymu konwertującego angiotensynę, a tym samym regulujące wysokość ciśnienia (angiotensyna to hormon, który powoduje kurczenie się drobnych naczyń krwionośnych i uwalnianie się z nadnerczy aldosteronu zatrzymującego w organizmie sód i wodę, co podwyższa ciśnienie);
• blokujące receptory angiotensyny II (sartany);
• beta-blokery (wpływają na spowolnienie pracy serca i rozszerzają naczynia) i alfa-blokery (rozszerzają naczynia);
• blokery kanału wapniowego (zwalniają czynność serca, rozszerzają naczynia);
• preparaty moczopędne, które powodują produkowanie większej ilości moczu, zwiększając wydalanie z organizmu sodu odpowiedzialnego za wysokie ciśnienie);
• preparaty wieloskładnikowe.

Zobacz jak naturalnie obniżyć ciśnienie [WIDEO]

Informuj o przyjmowanych lekach na nadciśnienie

Informuj każdego lekarza o wszystkich zażywanych lekach, również tych, które można kupić bez recepty. Jeżeli internista zapisał ci coś na nadciśnienie, a kardiolog zaleci kolejny lek o podobnym działaniu, przyjmowanie obu może doprowadzić do przewlekłej niewydolności nerek, a nawet skończyć się śmiercią. Ponadto leki na nadciśnienie mogą wejść w interakcje z innymi lekarstwami, np. beta-blokery osłabiają działanie leków antydepresyjnych, a leki moczopędne – przeciwcukrzycowych. Aspiryna i wszystkie preparaty zawierające kwas acetylosalicylowy i jego pochodne pogarszają działanie leków moczopędnych. Niesteroidowe leki przeciwzapalne zawierające ibuprofen i diklofenak osłabiają wchłanianie beta-blokerów i mogą spowodować niebezpieczny wzrost ciśnienia. W połączeniu z lekarstwami moczopędnymi zwiększają też ryzyko upośledzenia pracy nerek. Tabletki przeciw grypie i od bólu głowy z kofeiną oraz leki na przeziębienie i katar z pseudoefedryną zakłócają działanie preparatów normujących pracę serca. Leki przeczyszczające zmniejszają wchłanianie wszystkich środków przyjmowanych doustnie, stosowane z lekami odwadniającymi mogą prowadzić do zaburzenia gospodarki elektrolitowej, zakłócić pracę serca i nerek. Z tego powodu nie wolno też jednocześnie zażywać leków moczopędnych zaleconych przy nadciśnieniu i preparatów ziołowych stosowanych przy infekcji pęcherza i nerek (także mają działanie moczopędne).

Pamiętaj o skutkach ubocznych przyjmowania leków na nadciśnienie

Kaszel może być skutkiem przyjmowania np. inhibitorów konwertazy. Suchy męczący kaszel to najczęstsze działanie uboczne tych preparatów. Zwykle pojawia się na początku kuracji, ale może też wystąpić w trakcie leczenia – często wyzwala go infekcja górnych dróg oddechowych. Problem w tym, że takiego kaszlu trudno się pozbyć. Zamiast czekać, aż sam minie, lepiej skontaktować się z lekarzem. Być może trzeba odstawić lekarstwo (objaw ten dotyczy całej grupy preparatów, więc zmiana leku na inny preparat z tą samą substancją czynną najczęściej nic nie daje).

Zażywaj  ruchu

Ćwiczenia w jednostajnym tempie są przyjazne sercu: zbytnio go nie obciążają, jednocześnie zmuszając do bardziej ekonomicznej pracy, wskazana też jest zwykła gimnastyka przy otwartym oknie. Wszystko co poprawia wydolność organizmu, zwłaszcza układu oddechowego, krwionośnego i pracę serca. Ruch wspomaga farmakoterapię, pod warunkiem że ćwiczy się 30–45 minut dziennie przynajmniej 3–4 razy w tygodniu. Zakres aktywności trzeba ustalić z lekarzem w zależności od zaawansowania nadciśnienia, ogólnej sprawności i stanu zdrowia.

Pamiętaj o ciągłości kuracji

Nie wolno zmieniać ani przerywać kuracji bez wiedzy lekarza. Ciśnienie utrzymuje się na właściwym poziomie dzięki lekom. Z chwilą przerwania kuracji podwyższy się, a to nie jest obojętne dla organizmu. Osoby z utrwalonym nadciśnieniem muszą brać leki już do końca życia. Jeśli źle znosisz terapię lub nie widzisz poprawy, powiedz to lekarzowi, który skoryguje leczenie. Upewnij się, czy jedzenie nie zaburza działania leku. Wtedy trzeba zażywać lekarstwo na godzinę przed posiłkiem albo 2 godziny po nim. Jeśli nie ma się stuprocentowej pewności, warto przestrzegać tej zasady na stałe.

Stosuj zalecenia dietetyczne

Badania naukowe wykazały, że nadmiar soli podnosi ciśnienie tętnicze krwi. Według zaleceń Światowej Organizacji Zdrowia osoby dorosłe zdrowe nie powinny jadać dziennie więcej niż 6 g soli, tj. płaską łyżeczkę. Masz nadciśnienie – zrezygnuj z solenia potraw. Unikaj produktów przetworzonych, wędzonych, wędlin, słonych paluszków, orzeszków, chipsów. Sól zastąp świeżymi lub suszonymi ziołami. Jeśli nie możesz obyć się bez solenia, używaj soli dietetycznej (chlorku potasu), która nie podnosi ciśnienia. Samo ograniczenie soli obniży ciśnienie skurczowe o 4–6 mm Hg, a rozkurczowe o 2–3 mm Hg (w starszym wieku nawet więcej), umożliwiając zmniejszenie dawki leków. Jedz dużo warzyw i owoców, ogranicz tłuszcze, a zwierzęce zastąp roślinnymi. Smalec, masło, tłuste mięso sprzyjają miażdżycy, a ta podwyższa ciśnienie. Używaj oleju rzepakowego – zawiera dużo jedno-nienasyconych kwasów tłuszczowych, które przyczyniają się do obniżenia ciśnienia. Stosując niskokaloryczną dietę, zgubisz zbędne kilogramy, które nie służą sercu. Utrata 1 kg obniży ciśnienie o 2–3 mm Hg, a 5 kg – nawet o 20 mm Hg. Dopytaj lekarza, czy czasem możesz pozwolić sobie na drinka.

Uważaj na potas

Najważniejszą funkcją potasu jest regulowanie gospodarki wodnej w organizmie, kontrolowanie ciśnienia krwi i pracy nerek. Tymczasem preparaty odwadniające sprawiają, że wraz z moczem wydalamy więcej potasu, niż dostarczamy w normalnym jedzeniu. Ale wśród leków na nadciśnienie są też lekarstwa, które „oszczędzają” potas, a nawet podnoszą jego stężenie (np. inhibitory enzymu konwertującego, antagoniści aldosteronu, sartany). Dlatego podczas kuracji lekarz kontroluje poziom pierwiastka we krwi i w razie potrzeby zaleca uzupełnienie go za pomocą odpowiedniej diety czy preparatów. O niedoborze mogą świadczyć obrzęki, skurcze mięśni, zmęczenie. Preparatów z potasem nie wolno jednak zażywać na własną rękę. Gwałtowny wzrost poziomu tego pierwiastka we krwi w połączeniu z niektórymi lekami na nadciśnienie może poważnie zaburzyć pracę serca.

miesięcznik "Zdrowie"

Zobacz galerię 6 zdjęć