Choroba Kawasakiego u dziecka i u dorosłych – przyczyny, objawy i leczenie

Choroba Kawasakiego to groźna choroba naczyń, która nawet u małego dziecka może doprowadzić do zawału serca. W jej przebiegu dochodzi bowiem do zapalenia i martwicy naczyń, które są odpowiedzialne za dostarczanie tlenu do mięśnia sercowego. Jakie są przyczyny i objawy choroby Kawasakiego? Jak przebiega jej leczenie?

Spis treści

1. Choroba Kawasakiego - przyczyny
2. Choroba Kawasakiego - objawy
3. Choroba Kawasakiego – diagnoza
4. Choroba Kawasakiego – leczenie

Choroba Kawasakiego (zespół Kawasaki, zespół skórno-śluzówkowo-węzłowy) to choroba należąca do grupy schorzeń zwanych układowe zapalenie naczyń, której istotą jest martwicze zapalenie naczyń obwodowych, a konkretnie tętniczek i żył średniego i małego rozmiaru, najczęściej wieńcowych. Tętnice wieńcowe to naczynia, które odpowiadają za dostarczanie krwi bogatej w tlen i składniki odżywcze do serca. Oprócz tętnic proces zapalny może objąć także worek osierdziowy (osierdzie), który otacza serce, a także wsierdzie, czyli tkankę wyścielającą serce od wewnątrz, a nawet samo serce.

Choroba najczęściej dotyka dzieci - zwykle te poniżej  5. roku życia. Rzadko spotyka się starsze dzieci i dorosłych z chorobą Kawasakiego. Szczyt zachorowań przypada między 1. a 2. rokiem życia, przy czym częściej chorują chłopcy.

Choroba Kawasakiego - przyczyny

Przyczyny choroby nie są znane. Przypuszcza się, że pośrednio odpowiadają za nią wirusy i bakterie (gdyż często występuje po infekcji wirusowej lub bakteryjnej). Patogeny te prawdopodobnie zapoczątkowują nieprawidłową odpowiedź układu odpornościowego, który zaczyna atakować naczynia krwionośne, co doprowadza do ich stanu zapalnego, a dalej do martwicy.

Choroba Kawasakiego - objawy

• gorączka - wysoka (39-40 st. C), która trwa co najmniej 5 dni i nie obniża się, mimo  leczenia przeciwgorączkowego;
• zapalenie spojówek - obustronne, bez wydzieliny. Wówczas pojawiają się zaczerwienienie oka bez wysięku, bolesność oka i często także światłowstręt;

Zachorowania notuje się zazwyczaj w okresie jesiennym, zimą i wczesną wiosną

• powiększenie (zwykle jednostronne) i tkliwość węzłów chłonnych - najczęściej szyjnych;
• wysypka na tułowiu i kończynach, która może przypominać pokrzywkę lub mieć formę plamek i grudek charakterystycznych dla odry;
• zmiany skórne na kończynach: rumień skóry dłoni i podeszew, obrzęk rąk i stóp, po 2-3 tygodniach masywne złuszczanie naskórka wokół paznokci. Pojawiają się także obrzęki grzbietowej strony dłoni i stóp;
• zmiany na śluzówkach jamy ustnej i wargach - przekrwienie błony śluzowej jamy ustnej i gardła, malinowy język, przekrwienie, obrzęk, popękanie i suchość warg;

Ponadto mogą wystąpić objawy ze strony innych narządów, takie jak: zapalenie stawów, nieżyt żołądkowo-jelitowy, zapalenie wątroby, opon mózgowo-rdzeniowych, zmiany w układzie moczowym.

Choroba Kawasakiego – diagnoza

U osoby  z podejrzeniem choroby Kawasakiego konieczne jest wykonanie badania echokardiograficznego serca, w celu oceny stanu tętnic wieńcowych. Wykonuje się także badania krwi. Jednak ostateczne rozpoznanie stawia się na podstawie ww. objawów.

Choroba Kawasakiego może być pomylona z odrą, płonicą, zespołem Stevensa i Johnsona, gronkowcowym zespołem oparzonej skóry, guzkowym zapaleniem tętnic, młodzieńczym reumatoidalnym zapaleniem stawów, mononukleozą zakaźną, gorączką reumatyczną, zespołem Reitera, dlatego lekarz powinien wykluczyć te choroby.

Choroba Kawasakiego – leczenie

Osoba chora powinna trafić do szpitala, gdzie będą monitorowanie czynności układu sercowo-naczyniowego oraz oddechowego. Choremu podaje się dożylnie płyny oraz leki przeciwgorączkowe, immunoglubinę i kwas acetylosalicylowy. Choroba Kawasakiego jest jednym z dwóch schorzeń, w przebiegu którego można podać kwas acetylosalicylowy dzieciom.

Monika Majewska