Bolała ją łydka, potem straciła przytomność. Mistrzyni olimpijska zmarła przez nierozpoznaną zakrzepicę

Dziś miałaby prawie 42 lata. Raczej już nie startowałaby jako zawodniczka. Może pojechałaby na igrzyska jako trenerka? A może oglądałaby je w telewizji, wspominając sportowe sukcesy? Czy jako policjantka byłaby po prostu na służbie? Nigdy się tego nie dowiemy, bo Kamila Skolimowska, czołowa polska młociarka, zmarła 15 lat temu, mając 26 lat.

Kamila Skolimowska zaczynała treningi od wioślarstwa 

Droga Kamili Skolimowskiej do sportu to historia na film. Była córką sztangisty, który był medalistą mistrzostw świata. Ale sama nie od razu znalazła „swój” sport. Zaczęła... od wioślarstwa. Efekt? Medal mistrzostw Polski juniorów.

Potem było podnoszenie ciężarów - na mistrzostwach Polski, już seniorskich, była trzecia. Miała zaledwie 14 lat, gdy w rzucie młotem została mistrzynią i rekordzistką Polski seniorów. Do światowej pierwszej 10. trafiła jeszcze przed 15. urodzinami.

W Sydney, na Igrzyskach Olimpijskich w 2000 roku, niespodziewanie zdobyła złoty medal – ponad miesiąc przed 18. urodzinami. Choć nie powtórzyła tego sukcesu, pozostawała w światowej czołówce, uzyskując m.in. medale Mistrzostw Europy i wysokie 4. i 5. miejsca na kolejnych igrzyskach.

Kamila Skolimowska - okoliczności śmierci

Mimo intensywnych treningów i licznych podróży związanych ze startami, nie zaniedbała edukacji: ukończyła studia licencjackie z ekonomii, później uzyskała magisterium z zarządzania. I została policjantką, pełniła służbę jako sierżantka w Oddziale Prewencji Komendy Stołecznej Policji w Piasecznie.

W 2008 roku została po raz 12. mistrzynią Polski. Wydawało się, że kolejne sukcesy to tylko kwestia czasu. Stało się inaczej.

W lutym 2009 Kamila Skolimowska poleciała na zgrupowanie polskich lekkoatletów do Portugalii. Ten lot później podawano jako jedną z przyczyn tragedii.

Długie loty, czy w ogóle długie przebywanie w jednej, wymuszonej pozycji – to niestety czynniki, które mogą sprzyjać zakrzepicy. Ale nikt wtedy o tym nie pomyślał. Kamila była młoda, zdrowa, pod kontrolą medyków. Co mogło pójść nie tak?

Zobacz galerię 1 zdjęcie

Czuła ból łydki, a to był zakrzep

Na zgrupowaniu zgłosiła ból łydki. Ale to, wydawałoby się, nic niezwykłego. Dolegliwości bólowe to codzienność sportowców, których ciała narażone są na duży wysiłek.

Lekarz obecny na zgrupowaniu nie rozpoznał objawów zakrzepicy. Zaordynował masaż. Wskutek terapii manualnej doszło do oderwania zakrzepu, który wędrując z krwią, dotarł do tętnicy płucnej.

Później było omdlenie na treningu, wezwana karetka, utrata przytomności, godzinna reanimacja, śmierć z powodu zatorowości płucnej. Był 18 lutego 2009 roku, zawodniczka miała zaledwie 26 lat.

Zakrzepica i zatorowość - objawy, przyczyny, czynniki ryzyka

Zakrzepica żył głębokich zwykle dotyczy kończyn dolnych. Jeżeli zakrzep oderwie się, może wraz z krwią dotrzeć do serca lub tętnicy płucnej, powodując śmierć.

Wśród najczęstszych przyczyn wymienia się unieruchomienie powodujące zaburzenia przepływu krwi, nadpłytkowość, odwodnienie, niewydolność krążenia, czynniki genetyczne. Bardziej narażone są osoby, które już miały epizody zakrzepowe. Objawy bywają niecharakterystyczne, co utrudnia rozpoznanie.

W przypadku zakrzepicy pojawia się m.in. ból, obrzęk, zaczerwienienie skóry, podwyższenie ciepłoty ciała, ale bywa też, że w badaniu fizykalnym nie są widoczne odstępstwa od normy. Wówczas odpowiedź na pytanie, czy mamy do czynienia z zakrzepicą, mogą dać badania m.in. USG Doppler, badanie D-dimerów, flebografia, rezonans.

Z kolei objawami zatorowości płucnej są m.in. duszności, bóle w klatce piersiowej, kaszel, plucie krwią, omdlenie, uczucie lęku i niepokoju, zaburzenia pracy serca (tachykardia). 

W Polsce każdego roku odnotowuje się blisko 60 tys. przypadków zakrzepicy żył głębokich i ok. 35 tys. przypadków zatorowości płucnej, z czego część bywa źle rozpoznawana. Rocznie z powodu choroby zakrzepowo-zatorowej umiera na świecie 10 mln ludzi. W Polsce to trzecia najczęstsza przyczyna zgonów sercowo-naczyniowych (po zawałach i udarach). 

Katarzyna Głuszak, redaktorka