Paragrypa (grypa rzekoma) - przyczyny, objawy i leczenie

Paragrypa, inaczej grypa rzekoma, to choroba, której objawy często przypominają przeziębienie. Jednak u małych dzieci, osób starszych i tych z osłabionym układem odpornościowym, mogą pojawić się objawy chorób układu oddechowego, takich jak zapalenie płuc czy krup wirusowy, które mogą zagrażać życiu. Jakie są przyczyny i objawy paragrypy? Na czym polega leczenie? Jak odróżnić grypę rzekomą od tej prawdziwej?

Spis treści

1. Paragrypa (grypa rzekoma) - przyczyny
2. Paragrypa (grypa rzekoma) - jak można się zarazić?
3. Paragrypa (grypa rzekoma) - objawy
4. Jak odróżnić paragrypę od prawdziwej grypy?
5. Paragrypa (grypa rzekoma) - diagnoza
6. Paragrypa (grypa rzekoma) - leczenie
7. Paragrypa (grypa rzekoma) - jak zapobiegać?

Paragrypa, inaczej grypa rzekoma, to wirusowa choroba zakaźna, która ma przebieg pośredni między grypą a przeziębieniem, jednak najczęściej przypomina zwykłe przeziębienie, więc często nie zostaje nawet zdiagnozowana. Jedynie u osób z podwyższonej grupy ryzyka - dzieci, seniorów i osób z osłabionym układem odpornościowym - choroba może mieć ciężki przebieg, a nawet zagrażać życiu.

Paragrypa (grypa rzekoma) - przyczyny

Przyczyną choroby jest wirus paragrypy (HPIV - human parainfluenza virus), należący do rodziny paramyksowirusów, a więc innej niż wirus grypy, który należy do rodziny ortomyksowirusów.

Wyróżnia się cztery rodzaje wirusów paragrypy. Wszystkie powodują infekcje dolnych i górnych dróg oddechowych u dzieci (są odpowiedzialne za 30-40 proc. wszystkich ostrych infekcji dróg oddechowych u niemowląt i dzieci) i dorosłych, jednak dokładny rodzaj infekcji zależy od typu wirusa:

• HPIV 1 - odpowiada za rozwój ostrego podgłośniowego zapalenia krtani, tchawicy i oskrzeli (inaczej krup wirusowy - choroba, która powoduje opuchliznę okolic strun głosowych) u dzieci;
• HPIV 2 - również odpowiada za rozwój krupu wirusowego u dzieci, lecz jest rzadziej wykrywany niż wirus HPIV 1;
• HPIV 3 - jest przyczyną zapalenia płuc i zapalenia oskrzelików u niemowląt i małych dzieci, infekcje występują przez cały rok, ale szczyt zachorowań następuje wiosną i latem. Ten typ wirusa jest najbardziej zjadliwy;
• HPIV 4 (podtyp 4A i 4B) - jest najmniej rozpoznany;

Paragrypa (grypa rzekoma) - jak można się zarazić?

Wirus jest przenoszony w powietrzu i może być wdychany. Wirus występuje także na skórze rąk, którymi dotyka się chorego lub skażone przez niego przedmioty (np. klamki, meble itp.), skąd przedostaje się do dróg oddechowych podczas dotykania ust, nosa i oczu oraz jedzenia. Paragrypą można się zarazić także od osoby, u której zakażenie przebiega bez wyraźnych objawów.

Wirus paragrypy może się utrzymać w powietrzu przez ponad godzinę, a na powierzchni przez kilka (nawet do 10) godzin.

Paragrypa (grypa rzekoma) - objawy

Objawy zależą od typu infekcji, jednak najczęściej dochodzi do rozwoju objawów podobnych do zwykłego przeziębienia. Pojawiają się one zwykle od 3 do 7 dni od zarażenia:

• ostry lub podostry początek choroby
• gorączka - wzrost temperatury ciała do 38 st. C
• katar (zawsze), który pojawia się równocześnie z zachorowaniem
• "szczekający" kaszel
• ból gardła
• rzężenia i świszczący oddech
• osłabienie (zwykle umiarkowane, pozwalające pracować)
• zmniejszenie apetytu
• zapalenie ucha (czasami);

Objawy, które mogą zagrażać życiu (np. duszności), zwykle pojawiają się u małych dzieci, osób starszych i tych z osłabionym układem odpornościowym.

Jak odróżnić paragrypę od prawdziwej grypy?

W przypadku prawdziwej grypy początek choroby zawsze jest bardzo ostry, a gorączka sięga powyżej 38 st. C. (nawet do 41 st. C, jednak zwykle wynosi 39 st. C), a katar praktycznie nie występuje. Nawet jeśli się pojawia, to dopiero w 2.-3. dobie od wystąpienia objawów choroby, a nie równocześnie z zachorowaniem, jak ma to miejsce w przypadku paragrypy. Poza tym w przypadku grypy osłabienie jest tak duże, że chory nie może pracować.

Paragrypa (grypa rzekoma) - diagnoza

Oprócz badania dróg oddechowych, lekarz może pobrać wymaz z nosa i/lub wymaz z gardła w celu hodowli komórkowej, aby sprawdzić, czy to wirus paragrypy jest przyczyną choroby. Może również zlecić RTG klatki piersiowej.

Paragrypa (grypa rzekoma) - leczenie

Leczenie paragrypy jest objawowe. Można sięgnąć po krople do nosa, paracetamol lub lek przeciwzapalny z ibuprofenem.

Podobnie jak w przypadku grypy nie należy zażywać preparatów z kwasem salicylowym (aspiryna, polopiryna), gdyż w zetknięciu z wirusami paragrypy może on spowodować groźny dla życia zespół Reye'a.

Pomocne mogą okazać się także herbatki rozgrzewające.

Paragrypa (grypa rzekoma) - jak zapobiegać?

Należy przestrzegać podstawowych zasad higieny osobistej, przede wszystkim regularne myć ręce. Ponadto należy unikać bliskiego kontaktu z tymi, którzy są zakażeni. Przestrzeganie tych zaleceń jest bardzo ważne, ponieważ nie ma szczepionki przeciw paragrypie.

Monika Majewska