Urlop z nieswoistym zapaleniem jelit. Żeby wyjechać do tych krajów, musisz spełniać te warunki

Weryfikacja

Autor: Dominika Wilk

Biegunka podróżnych może spotkać każdego. Jednak osoby z nieswoistym zapaleniem jelit szybciej odczują konsekwencje takiego zakażenia. A jeśli w dodatku są w trakcie leczenia immunomodulującego, nie każde miejsce wybrane na urlop może być dla nich dostępne, ze względu na groźbę nabycia infekcji. Sprawdź, czym różni się przygotowanie do podróży osoby z NChZJ od przygotowań osoby zdrowej i na co trzeba zwrócić szczególną uwagę przy pakowaniu podróżnej apteczki.

Spis treści

1. Nieswoiste choroby zapalne jelit – czym są?
2. Do jakich krajów nie wjedziesz z NChZJ?
3. Jak przygotować się do podróży?
4. Jak uchronić się przed biegunką podróżnych?

Nieswoiste choroby zapalne jelit – czym są?

Nieswoiste zapalenia jelit (NChZJ) należą do grupy chorób, których źródło powstania jest nieznane i które wyróżniają się tym, że nie można ich wyleczyć – mogą tylko podlegać remisji (okresowemu cofnięciu się objawów).

Zaliczamy do nich przede wszystkim:

• chorobę Leśniowskiego-Crohna,
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego,
• makroskopowe zapalenie jelita.

Głównymi objawami tych chorób są:

• nawrotowe bóle brzucha,
• przewlekłe lub powracające biegunki,
• utrata masy ciała,
• oddawanie kału z domieszką krwi,
• niedokrwistość,
• symptomy typowe dla chorób zapalnych np. niewyjaśniona gorączka, zwiększone CRP, podniesione OB.,
• leukocytoza,
• hipoproteinemia.

Do jakich krajów nie wjedziesz z NChZJ?

Jeśli ktoś choruje na nieswoiste zapalenie jelit i jest ono w fazie zaostrzenia, które wymaga leczenia immunosupresyjnego, nie będzie mógł zaszczepić się wszystkimi rodzajami szczepionek, co oznacza, że nie może wjechać do wszystkich krajów, do których mu się zamarzy.

Przeciwskazane jest wówczas przyjmowanie szczepionek żywych, do których należy np. szczepionka przeciwko żółtej febrze, co przekreśla wjazd np. do Ameryki Południowej, czy Afryki Subsaharyjskiej.

Gdy zaistnieje sytuacja, że ktoś zmuszony jest z pewnych względów tam wjechać, schemat przyjęcia szczepionki wygląda wówczas następująco: dana osoba musi zrobić 3-miesięczną przerwę w braniu immunomodulatorów, następnie przyjmuje żywą szczepionkę, a po upływie 3 tygodni wznawia leczenie.

Osoby, które chorują na NChZJ, a nie podlegają leczeniu immunosupresyjnemu, mogą szczepić się podobnie jak zdrowi ludzie. Zalecane szczepionki dla osób z nieswoistym zapaleniem jelit, które powinny zostać przez nie przyjęte przy wjeździe do krajów rozwijających się to:

• Szczepionki inaktywowane takie jak: błonica, tężec, kleszczowe zapalenie mózgu, WZW A, WZW B, japońskie zapalenie mózgu, dur brzuszny, wścieklizna, meningokokowe zapalenie opon mózgowych (jest wskazane przy wjeździe do Arabii Saudyjskiej), cholera.
• Szczepionki żywe: przeciwko żółtej febrze, durowi brzusznemu – Ty21A, Poliomyelitis.

Jak przygotować się do podróży?

Osoby z NChZJ przed udaniem się w podróż do krajów egzotycznych powinny przede wszystkim przedyskutować to z lekarzem gastroenterologiem. To lekarz zdecyduje, czy dane miejsce docelowe jest bezpieczne dla pacjenta, czy nie wpłynie na zaostrzenie objawów choroby lub czy nie zakłóci dotychczasowego procesu leczenia.

Poza tym pacjenci będący w trakcie leczenia immunomodulacyjnego z powodu niemożności przyjęcia wszystkich szczepionek, nie zawsze mogą udać się w wymarzone miejsce na urlop i o tym, do jakich krajów mogą pojechać, a do jakich nie, powinien powiedzieć im lekarz.

Ze względu na zwiększone ryzyko zachorowania, pacjenci z NChZJ powinni wykupić dodatkowe ubezpieczenie, które obejmuje transport drogą powietrzną oraz muszą mieć świadomość, że przy zażyciu niektórych leków muszą stosować bezwzględną i ścisłą ochronę przeciwsłoneczną.

Na przykład osoby, które zażywają metotreksat muszą pamiętać o smarowaniu się kremami z filtrem 50 SPF oraz ochronie głowy, a to dlatego, że lek ten zwiększa wrażliwość skóry na słońce i daje większe ryzyko poparzeń. Podobna sytuacja jest przy lekach takich jak: azatiopiryna, cyclosporyna, sulfasalazyna.

Chorzy powinni też mieć też zapas leków, które zażywają na co dzień, jak również tych, które będą im niezbędne w nagłych przypadkach. Tyczy się to np. sytuacji, gdy przydarzy im się biegunka podróżnych i pierwszym lekiem, który przychodzi wówczas na myśl osobom z chorobami jelit jest rifaksymina, która akurat u osób z NChZJ nie jest wskazana. Lekarz musi poinformować pacjenta, co może, a czego nie powinien zażywać w trakcie infekcji jelitowej, aby sobie nie zaszkodzić.

Jak uchronić się przed biegunką podróżnych?

Osoby z nieswoistym zapaleniem jelit nie są jakoś bardziej predysponowane do zachorowania na biegunkę podróżnych (jedynie chorzy poddani leczeniu immunosupresyjnemu mogą być bardziej podatni), jednak konsekwencje, jakie pozostawi ona po sobie, mogą być trochę bardziej dotkliwe niż u osób zdrowych.

Z tego względu należy chronić się przed zarażeniem bakteriami, które wywołują biegunkę poprzez zachowanie wszelkich zasad higieny:

• częste mycie rąk – obowiązkowo przed spożyciem pokarmów;
• mycie owoców, które kupiliśmy na lokalnych straganach;
• nie spożywanie potraw z ulicznych budek i miejsc, co do których mamy wątpliwość, czy zasady higienicznego przygotowania potraw są zachowane;
• spożywanie mięsa, ryb, czy jarzyn jedynie po obróbce termicznej;
• picie jedynie butelkowanych napojów
• płukanie ust, czy zębów, wyłącznie butelkowaną wodą.

A co zrobić gdy już dojdzie do zakażenia i rozwoju biegunki podróżnych? Wówczas należy sięgnąć po antybiotyki z grupy fluorochinolonów. Nie powinno się natomiast sięgać po ryfaksyminę, gdyż akurat u osób z NChZJ, przy tego typu dolegliwościach, nie jest wskazana. Kiedy samodzielne leczenie w postaci podawania elektrolitów, czy wspomnianej grupy antybiotyków nie pomaga, należy zgłosić się do lekarza.

Dominika Wilk