CUKRZYCA - nowoczesne leki ZAPOBIEGAJĄ POWIKŁANIOM CUKRZYCY
Cukrzyca jest chorobą wielonarządową. Terapia cukrzycy polega więc nie tylko na utrzymaniu cukru na optymalnym poziomie. Trzeba też zapobiegać licznym powikłaniom. Służą temu leki nowej generacji stosowane w cukrzycy - nie tylko przeciwcukrzycowe, ale np. leki inkretynowe.
Spis treści
- Cukrzyca - monoterapia i leczenie skojarzone
- Leki inkretynowe - skuteczna kontrola poziomu cukru we krwi
- Leki inkretynowe skuteczne, ale drogie i nierefundowane
Leczenie cukrzycy to nie tylko normowanie poziomu cukru we krwi, ale również zapobieganie powikłaniom. Jednym z większych wyzwań w leczeniu cukrzycy jest ochrona naczyń krwionośnych. Wszystkie poważne powikłania cukrzycy są bowiem wynikiem uszkodzeń naczyń włosowatych, tętnic oraz żył. Dlatego chorzy muszą kontrolować nie tylko cukier, ale także ciśnienie oraz gospodarkę lipidową, w tym stężenie cholesterolu we krwi oraz stężenie kwasu moczowego, czyli czynników, które mogą wywoływać miażdżycę. Ważne jest też zwiększenie aktywności fizycznej, przestrzeganie diety oraz rzucenie palenia (nikotyna podwyższa ciśnienie). Osobom z grupy podwyższonego ryzyka chorób serca zaleca się odpowiednie dawki kwasu acetylosalicylowego.
Cukrzyca - monoterapia i leczenie skojarzone
Podstawowym zadaniem skutecznej terapii jest utrzymanie prawidłowego stężenia glukozy we krwi. Gdy stosowanie odpowiedniej diety i wysiłek fizyczny są niewystarczające, włącza się leczenie farmakologiczne polegające na podawaniu leku zawierającego chlorowodorek metforminy. Zwiększa on tolerancję glukozy u osób z cukrzycą niezależną od insuliny, obniża podstawowe i poposiłkowe stężenie glukozy we krwi. Metformina zmniejsza także wchłanianie jelitowe glukozy oraz ma korzystny wpływ na gospodarkę lipidową - obniża stężenie triglicerydów, cholesterolu całkowitego oraz jego złej frakcji LDL.
Gdy działanie metforminy jest niezadowalające, do terapii włącza się inne doustne leki hipoglikemizujące. Są wśród nich między innymi pochodne sulfonylomocznika, które zwiększają wydzielanie insuliny przez trzustkę, oraz pochodne kwasu benzoesowego działające podobnie, ale silniej. W farmakoterapii wykorzystuje się też inhibitory enzymu alfa-glikozydazy (akarboza) zaburzające rozkład węglowodanów i hamujące wchłanianie glukozy w przewodzie pokarmowym.
Czy każdy musi kontrolować poziomu cukru?
Jeżeli chory jest leczony insuliną, mierzenie poziomu cukru we krwi jest stałym elementem terapii, ponieważ pozwala ustalić odpowiednią dawkę insuliny. U chorych z cukrzycą typu 2, którzy nie przyjmują insuliny, mierzenie poziomu cukru we krwi jest czasem sztuką dla sztuki. Dotyczy to zwłaszcza osób przyjmujących tabletki przeciwcukrzycowe. W ich przypadku sprawdzanie glukometrem poziomu cukru może mieć tylko jeden cel - skontrolowanie, czy choroba jest dobrze leczona. Jeśli cukru jest za dużo lub za mało, konieczna jest konsultacja z lekarzem i ustalenie odpowiedniego postępowania, które pozwoli jak najdłużej utrzymywać cukier na właściwym poziomie, a więc unikać powikłań cukrzycowych.
Leki inkretynowe - skuteczna kontrola poziomu cukru we krwi
Jeśli mimo przestrzegania diety, codziennej dawki wysiłku fizycznego i przyjmowania leków przeciwcukrzycowych we krwi nadal krąży za dużo cukru - ratunkiem dla chorego, zanim koniecznością stanie się przyjmowanie insuliny, mogą być leki inkretynowe. Te preparaty nowej generacji to nic innego jak syntetyczne hormony, które naśladują działanie tych wydzielanych w jelicie cienkim. Można je podawać na każdym etapie leczenia, ale tylko osobom, które przyjmują tabletki przeciwcukrzycowe. Leków tych na razie nie stosuje się u osób przyjmujących insulinę. Dzięki tej grupie leków komórki beta trzustki produkują więcej insuliny, wątroba wytwarza mniej własnej glukozy, a poprzez oddziaływanie na mechanizm sytości - znajdujący się w podwzgórzu, w mózgu - można mniej jeść i szybciej zaspokoić głód.
Ale to nie koniec ich właściwości. Leki inkretynowe w pewnym stopniu wpływają na obniżenie ciśnienia tętniczego i poprawiają sprawność śródbłonka, czyli wewnętrznej warstwy każdego naczynia. Sprawiają również, że trzustkowe komórki beta lepiej i dłużej funkcjonują. Najważniejszą cechą tych leków jest jednak to, że pozwalają dobrze kontrolować poziom glikemii i nie wywołują niebezpiecznego niedocukrzenia.
Leki inkretynowe mogą mieć postać tabletek doustnych lub zastrzyków. Pierwsze to inhibitory DPP-4 (sitagliptyna, wildagliptyna, saksagliptyna), które hamują rozkład naturalnych inkretyn wydzielanych w jelicie cienkim, dzięki czemu trzustka wytwarza więcej insuliny, wątroba mniej glukozy, żołądek wolniej się opróżnia, a ośrodek sytości w mózgu szybciej daje sygnał, że apetyt został zaspokojony. Leki podawane w formie podskórnej iniekcji (eskenatyd, liraglutyd) przyjmuje się jeden lub dwa razy dziennie na godzinę przed głównymi posiłkami. Nowszą postać leku o przedłużonym działaniu (eksenatyd LAR) wystarczy przyjmować raz na tydzień.
Leki inkretynowe skuteczne, ale drogie i nierefundowane
Niestety, to koniec dobrych wiadomości dla pacjentów z cukrzycą typu 2. Pomimo pozytywnej rekomendacji Agencji Oceny Technologii Medycznych leki inkretynowe nie są refundowane przez NFZ. A szkoda, bowiem korzyści płynące ze stosowania nowoczesnych terapii z pewnością przewyższyłyby koszty, które państwo ponosi w związku z leczeniem cukrzycy typu 2 i jej powikłań, czyli nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, stopy cukrzycowej, nefropatii i retinopatii oraz otyłości. Trzeba dodać do tego jeszcze niemałe kwoty z funduszu ubezpieczeń zdrowotnych wypłacane osobom upośledzonym przez tę chorobę, które nie są zdolne do podjęcia pracy. Tymczasem średni koszt leczenia lekami inkretynowymi to miesięczny wydatek od 200 do ok. 600 zł - drogo dla pacjenta, tanio dla państwa.
Ważny wskaźnik: poziom hemoglobiny glikowanej
Pobranie krwi z żyły w zgięciu łokciowym pomaga ocenić, czy cukrzyca jest dobrze leczona. Jeśli poziom glukozy jest za wysoki, przenika ona do czerwonych krwinek i łączy się z hemoglobiną (czerwony barwnik krwi). W wyniku tego procesu powstaje tzw. hemoglobina glikowana (HbA1c). Krwinka czerwona żyje ok. 120 dni - a zatem analizując pobraną próbkę krwi i określając zawartość glikowanej hemoglobiny w hemoglobinie całkowitej, można określić, jaki był średni poziom glukozy we krwi w ostatnich trzech miesiącach. Pomaga to sprawdzić, czy glikemia (stężenie cukru we krwi) utrzymywała się na dobrym poziomie i - tym samym - czy cukrzyca jest skutecznie leczona.
Polecany artykuł:
miesięcznik "Zdrowie"
Porady eksperta