COVID-19 może powodować uszkodzenia płuc, których nie widać w rutynowych badaniach

Badanie nad tzw. "long COVID" wykazało nieprawidłowości, które mogą wyjaśniać duszność nawet po kilku latach od przebytej infekcji. Istnieje bowiem prawdopodobieństwo, że wirus może powodować mikroskopijne uszkodzenia płuc, których nie wykrywają podstawowe badania.

Wyniki badania, do którego zaangażowano 36 pacjentów wskazuje na możliwość, że COVID-19 może spowodować mikroskopijne uszkodzenie płuc, które nie jest wykrywane za pomocą rutynowych testów.

Duszność jest objawem występującym u większości pacjentów z długim COVID-19, ale nie jest jasne, czy jest to związane z innymi czynnikami, jak np. zmęczenie.

Według dr Emily Fraser, konsultantki szpitali uniwersyteckich w Oksfordzie i współautorki badania, najnowsze odkrycia są pierwszymi dowodami na to, że wirus może powodować pewne trwałe nieprawidłowości w mikrostrukturze płuc lub w układzie naczyniowym płuc.

Potrzebne są dalsze badania, aby wyjaśnić kliniczne znaczenie wyników, w tym, w jaki sposób widoczne nieprawidłowości odnoszą się do duszności.

Najnowsze badanie, którego celem jest rekrutacja 400 uczestników, wykorzystuje specjalistyczną technikę obrazowania MRI, w której pacjenci oddychają ksenonem leżąc w skanerze. Gaz można śledzić, gdy przemieszcza się z płuc do krwioobiegu, dając informację o tym, jak funkcjonują płuca. Kontrastuje to ze skanami CT, które pokazują tylko strukturę płuc.

Porównano trzy grupy: pacjentów, u których zdiagnozowano długi COVID, którzy mają dobre wyniki tomografii komputerowej; osoby, które były hospitalizowane z COVID ponad trzy miesiące wcześniej i nie doświadczały objawów długiego COVID oraz zdrową grupę kontrolną.

Wstępne wyniki pokazują, że u pacjentów z długim COVID występuje „znacząco upośledzony transfer gazu” z płuc do krwioobiegu, nawet jeśli wyniki badań podstawowych są w normie. Podobne nieprawidłowości wykryto u pacjentów z COVID, którzy byli hospitalizowani z uwagi na ciężki przebieg choroby.

Eksperci podkreślają, że odkrycia te nie podważają znaczenia programów rehabilitacyjnych oraz że strategie rehabilitacji są naprawdę pomocne. 

Marcelina Dzięciołowska