Nimfa kleszcza – czy jest niebezpieczna? Jak wyglądają nimfy kleszcza i jak je usunąć
Nimfa kleszcza to jeszcze niedojrzały osobnik, który jest znacznie mniejszy od dorosłego kleszcza. Ma około półtora milimetra i brązowo-czarny kolor. Niestety, jest równie niebezpieczna jak kleszcz. Dowiedz się, jak szybko nimfa kleszcza może zakazić żywiciela, jak wygląda i jak ją usunąć.
Spis treści
- Jak wygląda nimfa kleszcza?
- Jak wygląda nimfa kleszcza, larwa i dorosłe osobniki? Galeria
- Jak atakuje nimfa kleszcza?
- Nimfa kleszcza w ciele – co robić?
- Jak chronić się przed nimfami kleszczy?
- Nimfa kleszcza – czy młode kleszcze są niebezpieczne?
Kleszcze są niebezpieczne dla ludzi, gdyż przenoszą różnego rodzaju patogeny. Zagrożenie stanowią zarówno dojrzałe osobniki, jak i larwy oraz nimfy kleszczy, gdyż wszystkie mogą zakazić żywiciela.
Ryzyko zarażenia chorobami odkleszczowymi wzrasta wraz z pojawieniem się słonecznej pogody, która zachęca do wędrówek po lesie, łąkach i parkach, gdyż to właśnie w tych miejscach można je najczęściej spotkać. I chociaż zwykle najwięcej obaw budzą dojrzałe osobniki, to wiosną szczególnie groźne są nimfy kleszczy, gdyż wtedy jest ich znacznie więcej niż kleszczy w postaci dojrzałej (tzw. imago).
Jak wygląda nimfa kleszcza?
Gdy samica kleszcza wypije krew żywiciela, składa około 1-10 tys. jaj, po czym ginie. Następnie wykluwa się z nich larwa, która także żeruje – najczęściej na drobnych ssakach. Po wypiciu krwi żywiciela opuszcza go i poza jego organizmem przekształca się w nimfę.
W lesie lub na łące nimfa kleszcza czeka na kolejnego żywiciela – może być nim zarówno zwierzę, jak i człowiek. Chociaż jest ona większa od larwy kleszcza, to i tak trudno ją zauważyć. Nimfa kleszcza jest wielkości główki od szpilki – ma zaledwie 1,5-2, jednak po wypiciu krwi żywiciela może powiększyć się nawet do 1 centymetra.
W większości ciało nimfy kleszcza jest przezroczyste i tylko część jej odwłoka ma brązowo-czarny kolor, dlatego bardzo łatwo pomylić ją ze znamionami (tzw. pieprzykami) lub brudem. Ciemna część jej ciała stanowi pancerz, który pokrywa połowę grzbietu. Podobnie wygląda ciało dojrzałej samicy kleszcza, a tylko u dojrzałego samca kleszcza pancerz zbudowany z chitynowych płytek, pokrywa cały jego grzbiet. Ponadto nimfa kleszcza ma osiem odnóży, dzięki którym może pokonać nawet kilkadziesiąt metrów, by znaleźć żywiciela.
Jak wygląda nimfa kleszcza, larwa i dorosłe osobniki? Galeria
Jak atakuje nimfa kleszcza?
Nimfa kleszcza przebywa głównie na trawach i niskich krzakach, dlatego można ją spotkać podczas wędrówek po łąkach, lesie, parkach itp. Najczęściej ma to miejsce wiosną, gdy nimfa nie zdążyła się jeszcze przeobrazić w imago, czyli dojrzałego kleszcza.
Warto wiedzieć, że nimfy kleszczy są aktywne już w temperaturze 8°C, dlatego podczas wędrówek należy bezwzględnie pamiętać o tym, by zabezpieczyć się przed nimi i tym samym zmniejszyć ewentualne ryzyko zakażenia.
Nimfa kleszcza atakuje żywiciela w taki sam sposób, jak dojrzały osobnik. Przednie odnóża rozcinają skórę człowieka, umożliwiając tym samym wbicie się pajęczaka pod skórę. Początkowo w miejscu wbicia się nimfy pojawia się niewielka plamka krwi, a następnie, gdy nimfa żeruje, czyli wysysa krew, pojawia się zaczerwienienie lub rumień.
Podczas żerowania wytwarza ona dużo śliny zawierającej substancje drażniące, które powodują reakcje skórne u żywiciela. Dodatkowo podczas wysysania krwi, jeśli nimfa kleszcza jest zakażona, może przekazywać do krwi żywiciela patogeny. Zwykle do zakażenia dochodzi, gdy nimfa przyssana jest do skóry kilka godzin. Po zakończeniu żerowania pajęczak powiększa swój rozmiar nawet dwa razy i wtedy jest gotowy do opuszczenia żywiciela oraz przeobrażenia się w dojrzałego osobnika.
Czytaj: Obalamy 12 najpopularniejszych mitów o kleszczach
Nimfa kleszcza w ciele – co robić?
Należy pamiętać, że nimfę kleszcza, podobnie jak dojrzałego osobnika, należy usuwać z ciała w całości. Najlepiej wyjąć go ruchem prostym za pomocą pincety, chwytając go w miejscu za główką, a przed odwłokiem (blisko skóry).
Po wyjęciu pajęczaka należy dokładnie umyć ręce i zdezynfekować miejsce po ugryzieniu. Przed usunięciem go nie należy pokrywać skóry tłustymi substancjami, w tym kremami, masłem i innymi tłuszczami, gdyż wywoła to u kleszcza wymioty i zwiększy ryzyko zakażenia.
Warto pamiętać, by usunąć nimfę kleszcza z ciała jak najszybciej, gdyż im krócej się w nim znajduje, tym mniejsze jest ryzyko zakażenia. Dodatkowo, jeśli po wyjęciu kleszcza, w miejscu wkłucia pojawił się rumień, należy niezwłocznie udać się do lekarza.
Czytaj: Jak usunąć kleszcza krok po kroku
Jak chronić się przed nimfami kleszczy?
Aby uniknąć ugryzienia przez nimfę kleszcza, należy wiedzieć, jak temu zapobiegać. Przede wszystkim należy mieć na uwadze, by podczas wyjścia na łąkę, do lasu, parku oraz wszędzie tam, gdzie znajdują się krzewy i trawy, mieć na sobie ubranie zakrywające ciało.
Dodatkowo ze względu na wygląd nimfy kleszcza, warto założyć jasne okrycie, na którym łatwiej będzie ją dostrzec.
Podczas spaceru warto spryskać ciało i ubranie repelentami, czyli specjalnymi preparatami, które odstraszają między innymi kleszcze. Ponadto każdorazowo po pobycie w miejscach, gdzie mogły żerować nimfy kleszczy, należy skontrolować skórę – pajęczaki najchętniej żerują w ciepłych i wilgotnych miejscach, czyli pod kolanami i pachami, w pachwinach, na brzuchu, szyi, linii włosów i za uszami.
Nimfa kleszcza – czy młode kleszcze są niebezpieczne?
Nimfa kleszcza jest równie niebezpieczna, co dojrzały osobnik, bo tak samo jak on przenosi liczne patogeny, w tym wirusy, bakterie i pierwotniaki. Jeśli kleszcz, bez względu na stadium rozwoju, będzie zakażony, to po ugryzieniu może wywołać u człowieka niebezpieczne choroby takie jak kleszczowe zapalenie mózgu (KZM), babeszjozę, anaplazmozę, boreliozę i wiele innych.
Należy także pamiętać, że nimfy kleszczy są mniejsze niż dojrzałe osobniki, dlatego ze względu na trudność w rozpoznaniu mogą stwarzać większe niebezpieczeństwo.
Oprócz ryzyka przeniesienia groźnych chorób nimfa kleszcza na skutek żerowania może wywołać między innymi zaczerwienienie, rumień i inne podrażnienia, reakcje alergiczne, niekiedy także ostre reakcje z zespołem krwotocznym, a podczas wyjątkowo długiego żerowania nawet zatrucie organizmu.