8 chorób, które można złapać od kota

Weryfikacja

Autor: lek. Patryk Jasielski

Kot pozwala zmniejszyć stres i zwiększa poziom endorfin. Niestety, oprócz tych niewątpliwych zalet, posiadanie kota wiąże się z pewnymi zagrożeniami. Niebezpieczeństwo dla człowieka stanowią choroby, które kot może na niego przenieść. Jakimi chorobami można najczęściej zarazić się od kota?

Spis treści

1. 8 chorób, którymi można zarazić się od kota

Kot jest najczęstszym zwierzęciem domowym obok psa. Czworonożny pupil to dla wielu osób nieodłączny towarzysz życia. Może on dawać wiele radości i spełnienia. Bywa jednak, że poprzez kontakt ze swym czworonorznym przyjacielem, człowiek może być narażony na pewne choroby. Zoonozy, czyli choroby odzwierzęce, stanowią dużą grupę schorzeń przenoszonych przez różne zwierzęta. Część z nich człowiek może złapać również od kota.

8 chorób, którymi można zarazić się od kota

1. Toksoplazmoza

Jest to choroba wywoływana przez pierwotniaka – Toxoplasma Gondii. Człowiek zaraża się poprzez zjedzenie surowego lub niedogotowanego mięsa, surowych, nieumytych warzyw lub podczas pracy w ogrodzie.

Kot stanowi dla tego pasożyta żywiciela ostatecznego (czyli w jego organizmie pierwotniak się rozmnaża) i jeżeli jest zarażony, może roznosić pasożyta w środowisku domowym. Toksoplazmoza u zdecydowanej większość osób przebiega bezobjawowo. Rzadko dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych, pojawienia się gorączki, bólu gardła i zmęczenia.

Największe zagrożenie choroba stanowi dla kobiet w ciąży, a dokładniej dla rozwijającego się płodu. Jeżeli dojdzie do zarażenia wewnątrzmacicznego dziecka, to mogą pojawić się objawy takie jak ślepota, niepełnosprawność intelektualna, drgawki czy niewydolność wątroby.

W diagnostyce stosuję badania obecności i poziomu swoistych przeciwciał oraz badania obrazowe. W leczeniu podaje się odpowiednie antybiotyki.

2. Choroba kociego pazura

Choroba kociego pazura to schorzenie wywoływane przez bakterie. Zadrapanie lub ugryzienie przez kota stanowi źródło zakażenia. Objawy choroby są charakterystyczne. W miejscu zadrapania czy ugryzienia przez kota pojawia się czerwona grudka, później strupek.

Po około 2 tygodniach powiększają się okoliczne węzły chłonne. Są one twarde i bolesne. U większości chorych w tym czasie pojawia się gorączką, osłabienie, ból głowy i utrata łaknienia. Rzadko mogą dołączyć objawy takie jak ból brzucha, zapalenie stawów, zapalenie spojówek i zapalenie płuc.

Choroba kociego pazura jest diagnozowana na podstawie charakterystycznych objawów i wywiadu zadrapania przez kota. Leczenie opiera się na stosowaniu odpowiedniego antybiotyku.

3. Toksokaroza

Określa się ją jako najczęstszą zoonozę powodowaną przez pasożyty. Schorzenie jest wynikiem zarażenia przez glistę kocią i psią. Głównymi żywicielami są dla niej psy i koty. Zjedzenie zanieczyszczonego jajami pasożyta pożywienia (np. warzywa zabrudzone ziemią, nieumyte owoce) stanowi główne źródło zarażenia dla człowieka. Gdy glista dostanie się do wnętrza ciała, może swobodnie po nim migrować.

Toksokaroza daje różne objawy w zależności, gdzie pasożyt się ulokuję. Objawy ogólnoustrojowe, takie jak wysoka gorączka i dreszcze, osłabienie, brak apetytu czy utrata masy ciała to częste dolegliwości.

Glista może zagnieździć się w mózgu, wywołując zmiany neurologiczne i zachowania, czy w oku, powodując jego ból i osłabione widzenie.

Inne potencjalne lokalizacje to wątroba, płuca i serce. W diagnostyce bada się próbki pobranych tkanek, obecność specyficznych przeciwciał we krwi, wykonuje się morfologię oraz badania RTG i USG. Podstawę terapii stanowi lek przeciwpasożytniczy, stosowany około 10 dni.

4. Wścieklizna

Jest to choroba wywoływana przez wirusa i atakująca głównie układ nerwowy. Przenoszą ją dzikie zwierzęta, przede wszystkim lisy. Kot może zachorować po ugryzieniu przez leśne zwierzę.

U zakażonego kota pojawiają się zmiana zachowania, agresywność, wypływa piana z pyszczka. Człowiek może się zakazić chorobą poprzez ugryzienie przez wściekłego kota lub przez kontakt śluzówek z jego śliną.

Do czasu pojawienia się pierwszych objawów mija około 4-8 tygodni, czasem nawet kilka miesięcy. Następnie stwierdza się mało specyficzne dolegliwości takie jak ból głowy, złe samopoczucie, problemy ze snem i gorączka.

W dalszej kolejności w okolicy ugryzienia stwierdza się charakterystyczne symptomy. Występują:

• mrowienie,
• pieczenie,
• drętwienie
• i swędzenie.

Dalej pojawiają się objawy uogólnione:

• niepokój,
• drażliwość
• i pobudzenie.

Zapalenie mózgu i występowanie drgawek, zaburzeń rytmu serca i halucynacji to kolejny etap choroby.

Wodowstręt, czyli nietolerancja picia płynów, to swoisty objaw dla wścieklizny.

Metody molekularne oraz próby izolowania wirusa z płynu mózgowo-rdzeniowego stanowią podstawę diagnostyki. W leczeniu stosuję się szczepienie i zastrzyki z przeciwciałami przeciwko wirusowi.

5. Grzybica

Różne gatunki mikroskopijnych grzybów pochodzenia zwierzęcego, m.in. od kota mogą wywoływać grzybice skóry. Zarazić się można przez bezpośredni kontakt skóry z sierścią, gdzie rozwija się grzybica (np. podczas głaskania czworonoga).

Do rozwoju grzybicy potrzebny jest długi kontakt ze zwierzętami domowymi, dlatego najczęściej chorują dzieci, lubiące się z nimi bawić i głaskać. Czerwone okręgi na skórze i towarzyszący im świąd z pieczeniem to typowe objawy.

Dodatkowo, obecne są zapalne grudki i wypadanie włosów w obrębie zmian. Aby rozpoznać chorobę poddaje się badaniu pod mikroskopem zeskrobiny z chorobowo zmienionej skóry. Kremy i maści z lekami przeciwgrzybiczymi stosowane na zmiany skórne są skuteczną terapią grzybicy.

6. Bąblowica

Tasiemiec bąblowiec jest czynnikiem zakaźnym wywołującym bąblowice. Żywicielem pośrednim dla niego może być człowiek. Zaraża się on zjadając jaja pasożyta, znajdujące się na skażonej żywności lub brudnych rękach.

Jaja pochodzą głównie od kotów i psów które są żywicielami ostatecznymi i głównym rezerwuarem tasiemca. Pasożyt, gdy wniknie do organizmu migruję do różnych narządów i wytwarza tam torbiele, różnej wielkości.

Tasiemiec bąblowiec jest czynnikiem zakaźnym wywołującym bąblowicę. Żywicielem pośrednim dla niego może być człowiek. Zaraża się on zjadając jaja pasożyta, znajdujące się na skażonej żywności lub brudnych rękach. Jaja pochodzą głównie od kotów i psów które są żywicielami ostatecznymi i głównym rezerwuarem tasiemca.

Pasożyt, gdy wniknie do organizmu migruję do różnych narządów i wytwarza tam torbiele, różnej wielkości. Najczęściej lokalizuje się w wątrobie, a rzadziej w płucach czy mózgu. Często może nie dawać żadnych objawów. Jeżeli dostanie się do wątroby to może pojawić się dyskomfort w okolicy prawego podżebrza.

Uczucie pełności, nasilające się podczas leżenia na prawym boku to inny objaw. Przy dostaniu do mózgu chory może mieć zaburzenia zachowania i objawy niedowładów.

W diagnostyce kluczowa jest analiza materiału z torbieli pobranego podczas biopsji zajętego narządu. Pomocne bywa oznaczanie poziomu przeciwciał. Leczenie opiera się na stosowaniu odpowiednich leków lub wycięciu torbieli.

7. Giardioza

Pierwotniak o nazwie Giardia Lamblia wywołuje chorobę o nazwie giardioza. Jest to pasożyt bytujący w dwunastnicy i jelicie cienkim. Do zarażenia człowieka dochodzi głównie przez brudne ręce, ale także przez skażoną wodę lub żywność. Rezerwuarem pasożyta są koty i psy.

Wodnista biegunka oraz ból w nadbrzuszu to główne objawy choroby. Osłabienie, utrata apetytu i masy ciała, wzdęcia brzucha to także częste dolegliwości. Przy przewlekłym zarażeniu pojawia się biegunka bogata w tłuszcz (tzw. biegunka tłuszczowa), niedobory odżywcze, a nawet depresja.

Pokrzywka czy reakcje alergiczne to nietypowe objawy, które czasem są obecne w giardiozie. W celu wykrycia pasożyta podstawowym badaniem jest analiza kału. Wyszukuje się jego DNA lub przeciwciała. Pobiera się również treść dwunastnicy lub wycinek ze ściany dwunastnicy.

W leczeniu stosuje się tynidazol lub metronidazol.

8. Chlamydioza

Jest to kolejna choroba wywoływana przez bakterie, a dokładniej chlamydophila felis. U kota choroba wywołuje zapalenie spojówek. Wydzielina z worka spojówkowego chorego kota stanowi źródło zakażenia dla człowieka.

Objawia się występowaniem nieprawidłowej wydzieliny z cewki moczowej, bólem, pieczeniem i dyskomfortem podczas oddawania moczu. Diagnozę stawia się na podstawie typowych objawów. W leczeniu stosuje się odpowiedni antybiotyk.

lek. Patryk Jasielski