Tej choroby nie widać. Choć objawów brak, może prowadzić do niepłodności

Cicha endometrioza to postać choroby, która nie powoduje typowych objawów, takich jak ból miednicy czy bolesne miesiączki, przez co trudno ją zdiagnozować. Często choroba wykrywana jest przypadkowo podczas badań, z tego względu może prowadzić do powikłań, takich jak niepłodność. Czym grozi cicha endometrioza?

Co to jest cicha endometrioza?

Endometrioza to stan, gdy tkanka podobna do wyściółki macicy rośnie w innych częściach ciała, na przykład w jajowodach, jajnikach lub miednicy. Powoduje to intensywny ból, który utrudnia lub uniemożliwia normalne funkcjonowanie.

Jednak u niektórych osób choroba przebiega bez widocznych symptomów lub z bardzo łagodnymi dolegliwościami, tę formę określa się mianem cichej endometriozy. Szacuje się, że stanowi od 20 do 25 proc. przypadków tej choroby. W efekcie często pozostaje niezdiagnozowana, aż do momentu, gdy pojawią się trudności z zajściem w ciążę.

Objawy cichej endometriozy można zbagatelizować lub pomylić

Osoby cierpiące na cichą endometriozę mogą nie mieć oczywistych objawów lub odczuwać jedynie łagodne dolegliwości, które łatwo zinterpretować jako inne schorzenia. W przeciwieństwie do klasycznej postaci choroby, cicha endometrioza nie powoduje typowego, silnego bólu miednicy ani innych objawów, które ułatwiają jej diagnozę. U pacjentek pojawiają się jedynie łagodne dolegliwości bólowe w trakcie menstruacji, co jest normalne również u zdrowych osób.

Jednym z objawów, który często prowadzi do błędnej interpretacji jest także ból podczas oddawania moczu. Wzdęcia, biegunka i nudności mogą zostać natomiast pomylone z zespołem jelita drażliwego (IBS), a ból dolnej części pleców bywa przypisywany problemom neurologicznym lub problemom z kręgosłupem.

Cicha endometrioza a płodność

Trudności z zajściem w ciążę to jeden z najczęstszych powodów, dla których osoby z cichą endometriozą decydują się na wizytę u lekarza. Pomimo braku widocznych objawów, choroba ta może prowadzić do istotnych problemów z powiększeniem rodziny.

Badania wskazują, że sytuacja ta dotyczy od 35 do 50 proc. pacjentek z tą chorobą. Tkanka endometrialna, która rozwija się poza macicą, ma wiele negatywnych skutków zdrowotnych. Może wpływać na funkcję jajników, prowadząc do ich dysfunkcji.

W miarę upływu czasu blokuje jajowody, co uniemożliwia transport komórek jajowych do macicy, a tym samym znacząco utrudnia naturalne zapłodnienie. To może prowadzić do dalszych komplikacji zdrowotnych, w tym problemów z hormonami, co dodatkowo komplikuje sytuację.

Warto zwrócić uwagę na to, że tkanka endometrialna nie tylko obniża szansę na zajście w ciążę, ale również zwiększa ryzyko poronień. Przewlekły stan zapalny, który często towarzyszy tej chorobie, dodatkowo pogarsza sytuację.

Może on prowadzić do tworzenia się zrostów, które ograniczają ruchomość narządów rozrodczych, co z kolei wpływa na procesy związane z zapłodnieniem. Jednak niektóre osoby z cichą endometriozą mogą zajść w ciążę bez pomocy medycznej, zwłaszcza jeśli zmiany są niewielkie i nie zakłócają w znaczący sposób funkcji narządów rozrodczych.

W sytuacjach, gdy naturalne zapłodnienie nie jest możliwe, dostępne są różnorodne metody, które mogą wspierać płodność. Jednym z takich sposobów jest leczenie hormonalne, które ma na celu regulację cyklu menstruacyjnego oraz przygotowanie organizmu do ewentualnej ciąży. Może także pomóc w stabilizacji poziomu hormonów i ograniczeniu wpływu endometriozy na organizm.

Inną opcją są zabiegi chirurgiczne, które mają na celu usunięcie nieprawidłowo rozwijającej się tkanki endometrialnej. Tego rodzaju interwencje poprawiają funkcjonowanie jajników i jajowodów, co w konsekwencji zwiększa szanse na zajście w ciążę.

Zobacz galerię 6 zdjęć

Trudna diagnostyka choroby

Badania z 2019 roku wskazują, że czas od momentu wystąpienia endometriozy do postawienia diagnozy może wynosić od 4 do nawet 11 lat. Wczesna identyfikacja oraz leczenie cichej postaci choroby mają kluczowe znaczenie, ponieważ brak odpowiedniej terapii może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, dotyczących zarówno płodności, jak i ogólnego stanu zdrowia.

Aby zdiagnozować tę postać endometriozy, zazwyczaj konieczne są bardziej szczegółowe badania, takie jak laparoskopia. Wczesna diagnoza umożliwia podjęcie działań mających na celu zminimalizowanie ryzyka dalszego rozwoju choroby, na przykład poprzez stosowanie leczenia hormonalnego, środków przeciwzapalnych lub interwencji chirurgicznych.

Regularne kontrole u ginekologa, znajomość własnego ciała oraz szybkie zgłaszanie wszelkich nietypowych dolegliwości mogą znacząco przyczynić się do wczesnego wykrycia tej choroby.

Paula Komendarczuk