Embolizacja mięśniaków macicy

2020-01-13 10:09

Embolizacja to dobry sposób na pozbycie się mięśniaków macicy. Mięśniaki macicy ma prawie co druga kobieta po 35. roku życia. Do niedawna jedynym sposobem leczenia było wycięcie guzków lub całego narządu rodnego. Dzisiaj mięśniaki macicy można "zagłodzić na śmierć" dzięki embolizacji - metodzie leczenia mięśniaków macicy.

Embolizacja: leczenie mięśniaków macicy
Autor: Thinkstockphotos.com

Spis treści

  1. Embolizacja mięśniaków macicy: przygotowanie
  2. Embolizacja: przebieg zabiegu
  3. Po zabiegu embolizacji mięśniaków macicy

Embolizacja, polegająca na zamknięciu dopływu krwi do guzów, które odcięte od źródła zasilania w tlen i składniki odżywcze, umierają z głodu, jest alternatywą dla tradycyjnych metod pozbycia się mięśniaków.

Operacja usunięcia mięśniaków może też polegać na ich wyłuskaniu (myomectomia), co nie gwarantuje, że nie pojawią się nowe, lub na usunięciu całej macicy (histerektomia). Decyzja o metodzie pozbycia się mięśniaków zależy od pacjentki i lekarza.

Embolizacja mięśniaków macicy: przygotowanie

Zanim kobieta zgłosi się na zabieg, powinna zrobić wymaz z pochwy, cytologię oraz – jeśli ma ponad 40 lat i endometrium, czyli śluzówkę macicy grubszą niż 8 mm - histologię śluzówki (badanie pod mikroskopem jej komórek pobranych w formie wyskrobin z jamy macicy).

Mile widziane jest USG przezpochwowe. Już w szpitalu robione są badania krwi oraz rezonans magnetyczny. Embolizację przeprowadza się po miesiączce, ale przed 14 dniem cyklu (przypominamy, że pierwszy dzień cyklu to pierwszy dzień krwawienia).

Zabieg jest wykluczony, jeśli kobieta ma założoną wkładkę wewnątrzmaciczną. W dniu zabiegu trzeba być na czczo, a więc ostatnim posiłkiem jest kolacja poprzedniego dnia. Rano wolno tylko popić leki, które przyjmujemy stale, oraz środek uspokajający. Domięśniowo i dopochwowo dostajemy antybiotyk.

Ważne

Mięśniaki macicy bywają pojedyncze, ale może też ich być nawet kilkadziesiąt. Mogą osiągać rozmiary dorodnego melona. Rozróżnia się mięśniaki: podśluzówkowe – te rozwijają się wewnątrz macicy, śródścienne – rosną w jej ścianie, podsurowicze - na zewnątrz. Niektóre, zwane uszypułowanymi, rosną na “nóżce” z tkanki łącznej - i na zewnątrz, i wewnątrz macicy.

Embolizacja: przebieg zabiegu

Trzeba się rozebrać i położyć na plecach. Pielęgniarka osłoni nas sterylnymi chustami i ogoli nam prawą pachwinę. Miejsce nad tętnicą udową odkaża się roztworem spirytusu, aby wstrzyknąć tam środek znieczulający miejscowo (w czasie zabiegu nie czujemy bólu, tylko dotyk ręki chirurga).

Lekarz nakłuwa tętnicę i wprowadza do niej cewnik - giętką, plastikową rurkę o średnicy ok. 1,2 mm. Przez nią podaje środek cieniujący (tzw. kontrast). Czujemy ciepło rozchodzące się w jamie brzusznej, co jest normalną reakcją. Nie trzeba się wtedy ruszać. Dzięki kontrastowi dobrze widać tętnicę na monitorze.

Cewnik wprowadza się dalej – do dwu tętnic macicznych i przez nie podaje tzw. preparat embolizacyjny PVA do naczyń, które zaopatrują mięśniak w krew. W efekcie te naczynia się zamykają.

Podczas zabiegu pacjentka nie odczuwa bólu, ponieważ naczynia krwionośne nie posiadają receptorów bólowych na powierzchni wewnętrznej ściany. Zabieg nie wymaga znieczulenia ogólnego. Ruchy cewnika nie są odczuwane, a jedynie... widoczne na monitorze.

Po zabiegu, który trwa 30-40 minut, lekarz usuwa cewnik, uciska miejsce nakłucia i zakłada na trzy godziny opatrunek uciskowy. Po zabiegu przedpołudniowym zwykle do godz. 20 nie wolno wstawać, siadać ani zginać prawej nogi. Chodzi o to, by nie doszło do krwotoku lub powstania zakrzepu, który mógłby się oderwać i zaczopować tętnicę.

Tego nie rób

Przeciwwskazania do embolizacji:

  • mięśniaki uszypułowane,
  • zakażenia (narządów rodnych, w obrębie miednicy i ogólne),
  • ciąża,
  • uczulenie na środki cieniujące (tzw. kontrast),
  • przewlekła niewydolność nerek,
  • nie leczone choroby tarczycy,
  • niektóre choroby psychiczne.

Po zabiegu embolizacji mięśniaków macicy

Pić i jeść możesz już 3-4 godziny po zabiegu. Zwykle po upływie doby pacjentki wracają do domu. U połowy z nich przez 1-3 dni występuje niewielkie plamienie, a pierwsza miesiączka bywa przyspieszona. Przez miesiąc może się utrzymywać podwyższona temperatura lub lekki ból w podbrzuszu (pomogą środki przeciwbólowe dostępne bez recepty).

Jeśli ból nie ustępuje, gorączka rośnie lub pojawi się brzydko pachnąca wydzielina z pochwy – trzeba skontaktować się z lekarzem wykonującym zabieg (dostajemy w szpitalu numer jego telefonu). Na szczęście takie powikłania zdarzają się zaledwie u ok. 2 proc. kobiet.

Po trzech miesiącach normuje się menstruacja, bóle podbrzusza mijają. W tym czasie przyjeżdżamy na rezonans magnetyczny do ośrodka, gdzie wykonywana była embolizacja. I wtedy najczęściej okazuje się, że mięśniak (lub mięśniaki, bo można zasuszać kilka jednocześnie) zmniejszył się o połowę. Potem maleje dalej i już nie odrasta.

Kobiety, które z powodu guzów nie miały dziecka, zwykle w ciągu roku po embolizacji zachodzą w ciążę.

Embolizacji najlepiej poddać mięśniaki macicy:

  • podśluzówkowe, śródścienne, podsurowicze,
  • występujące licznie,
  • o średnicy 3-4 cm (jeśli występują nieprawidłowe krwawienia),
  • o średnicy 5-10 cm (wtedy zabieg jest najbardziej skuteczny),
  • o średnicy 11-18 cm (czekanie dłużej z zabiegiem zwiększa ryzyko powikłań).

miesięcznik "Zdrowie"